Koppelingsconstante

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina Koppelingsconstante voor het laatst bewerkt door Addbot (overleg | bijdragen) op 15 mrt 2013 14:30. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)

De koppelingconstante, meestal aangeduid met g is in de natuurkunde een getal dat de sterkte van een interactie bepaalt. Meestal kunnen de Lagrangiaan of de Hamiltoniaan van een systeem worden gescheiden in een kinetisch gedeelte en een interactie gedeelte. De koppelingsconstante bepaalt de sterkte van het interactie gedeelte met betrekking tot het kinetisch gedeelte, of tussen twee sectoren van het interactieve gedeelte. De elektrische lading van een deeltje is bijvoorbeeld een koppelingsconstante.

NMR-spectroscopie[bewerken | brontekst bewerken]

In de NMR-spectroscopie is de koppelingsconstante de maat voor de interactie tussen verschillende magnetisch actieve atoomkernen. In de NMR-spectroscopie wordt doorgaans het symbool J gebruikt. De eenheid is in dat geval Hz.