Kruisvaardersstaten

De kruisvaardersstaten of Latijnse staten waren staten die waren gesticht door de kruisvaarders in en rond het oostelijke Middellandse Zeegebied. Ze bestonden tussen de elfde en de vijftiende eeuw.

Reeds bij de Eerste Kruistocht eigenden bepaalde kruisvaarders zich in de Oriënt lenen toe :

Het graafschap Edessa, van 1098 tot 1144 (Lijst van de graven);
Het vorstendom Antiochië, van 1098 tot 1268 (Lijst van de vorsten);
Het koninkrijk Jeruzalem, van 1099 tot 1291 (Lijst van de koningen); en
Het graafschap Tripoli, van 1102 tot 1288 (Lijst van de graven).

Later veroverde Richard Leeuwenhart ook Cyprus op de Byzantijnen en schonk dit eiland aan Guy van Lusignan, die er een koningshuis stichtte.

Het koninkrijk Cyprus, van 1192 tot 1489 (Lijst van de koningen)

Nadat tijdens de Vierde Kruistocht Constantinopel was ingenomen, werden binnen het Byzantijnse Rijk meerdere kruisvaardersstaten opgericht :

Het Latijnse keizerrijk van Constantinopel, van 1204 tot 1261 (Lijst van de keizers);
Het koninkrijk Thessaloniki, van 1205 tot 1222; (Lijst van de koningen)
Het vorstendom Achaea, van 1205 tot 1428; (Lijst van de vorsten); en
Het hertogdom Athene, van 1205 tot 1458; (Lijst van de hertogen)
Het hertogdom Naxos, van 1207 tot 1579; (Lijst van de hertogen)

De kruisvaarderstaten waren voortdurend in oorlog met de omringende islamitische staten, maar tegelijkertijd werd ook veel handel gedreven. De kruisvaarders sloegen miljoenen gouden en zilveren munten die een precieze nabootsing van de munten van de Arabieren waren.