Kwikthermometer
Een kwikthermometer is een thermometer waarvan de uitlezing geschiedt met een kwikkolom.
De Duitse natuurkundige Gabriel Fahrenheit heeft als eerste een goed bruikbare thermometer ontworpen. Vroegere thermometers maakten gebruik van de uitzetting van lucht of van alcohol. Ook Fahrenheit maakte in eerste instantie gebruik van alcohol die hij in een smalle glazen buis liet lopen naar een reservoir. Bij verwarming zette de alcohol uit en liep vanuit het reservoir de buis in. Via een schaalverdeling kon de temperatuur worden afgelezen. Deze schaalverdeling liep vanaf de toen laagst bereikbare temperatuur die hij de waarde "0" gaf. Zijn tweede ijkpunt was de temperatuur van het menselijk lichaam die hij in eerste instantie opmerkelijk de waarde van 12 gaf. Al snel verving hij de alcohol door kwik, dat nauwkeuriger resultaat gaf en waardoor hogere temperaturen konden worden gemeten.
Kwikthermometers worden wegens de breekbaarheid van de glazen buis en reservoir met kwik niet of nauwelijks meer toegepast. Bij breuk komt vloeibaar metallisch kwik in het milieu vrij dat vervolgens verdampt en als kwikdamp gezondheidsrisico's geeft. Binnenshuis rollen de druppels alle kanten op en zijn vervolgens niet meer te vinden, waardoor er altijd een kans is dat een vergeten druppel over langere tijd kwikdamp afgeeft (tenzij de hele ruimte wordt ontsmet wat een omvangrijke en dure operatie is). En andere nadeel van de kwikthermometer was dat deze niet bruikbaar was voor temperaturen beneden het smeltpunt van kwik (-38 graden Celcius); voor lagere temperaturen moest derhalve worden teruggevallen op alcoholthermometers.
