Leah Williamson
| Leah Williamson | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||||||
Leah Williamson voorafgaand aan de oefeninterland tegen België op 16 juni 2022
| ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Leah Cathrine Williamson | |||||||
| Geboortedatum | 29 maart 1997 | |||||||
| Geboorteplaats |  Milton Keynes
| |||||||
| Lengte | 170 cm | |||||||
| Been | rechts | |||||||
| Positie | verdediger/middenvelder | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Huidige club | Arsenal
| |||||||
| Rugnummer | 6 | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren * | ||||||||
| ||||||||
| Interlands ** | ||||||||
| ||||||||
| * Bijgewerkt op 1 maart 2023 | ||||||||
| ** Bijgewerkt op 1 maart 2023 | ||||||||
| ||||||||
.svg){kind=small}
Leah Cathrine Williamson (Milton Keynes, 29 maart 1997) is een Engelse voetbalster die uitkomt voor Arsenal in de Women's Super League. Ze is ook een vaste waarde in het Engelse nationale team. Doorgaans speelt ze als centrale verdediger, maar incidenteel ook als middenvelder.[2][3] In de lijst van 100 beste vrouwelijke voetballers ter wereld over het jaar 2022 van The Guardian staat Leah Williamson op plaats 15.[4]
Clubcarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Als zesjarige begon Leah Williamson met voetballen bij Rushden & Diamonds in Irthlingborough. In 2006, op de leeftijd van negen jaar, stapte ze over naar Arsenal.[5] Sindsdien heeft ze ononderbroken bij Arsenal gespeeld. Bij haar contractverlenging in januari 2022 verklaarde trainer Jonas Eidevall dat hij Williamson ziet als "een speler waar we Arsenal omheen kunnen bouwen".[6] Haar langdurige contractperiode gaat gepaard met een sterke emotionele band met Arsenal: "In de allereerste plaats ben ik een supporter van deze club."[7]
Op 30 maart 2014, één dag na haar zeventiende verjaardag, maakte Leah Williamson haar debuut in het eerste elftal van Arsenal, in de kwartfinale van de Champions League tegen Birmingham City. Met 200 wedstrijden (per 3 december 2022) is ze de speelster met de meeste wedstrijden aller tijden in het eerste elftal van Arsenal.[6][8]
Internationale carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Lean Williamson maakte haar debuut in het nationale A-elftal op 8 juni 2018 in de WK-kwalificatiewedstrijd Rusland-Engeland (1-3).[9] Op 12 november 2019 was ze met haar eerste doelpunt voor de nationale A-selectie meteen matchwinner, toen ze in de 86ste minuut scoorde 3-2 scoorde in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Tsjechië.[10] In het najaar van 2021 werd Williamson voor het eerst aanvoerder van het Engelse elftal. Zelf noemt ze het aanvoerderschap van het Engelse nationale team de "meest begeerde rol in het voetbal".[11]
In juli 2022 was Leah Williamson aanvoerder van het nationale elftal dat de eerste Europese titel voor Engeland in de geschiedenis veroverde.[12] In de aanloop naar de finale benadrukte Williamson de maatschappelijke betekenis van het succes van het vrouwenelftal: "Met elk succes dat we behalen, met elke verandering in het oordeel of de visie [van hen die naar ons kijken] of met het openen van de ogen van iemand die nu ziet dat vrouwen gelijkwaardige capaciteiten hebben aan die van mannen, kunnen we een verandering teweegbrengen in de samenleving."[13]
Door een kruisbandblessure opgelopen in april 2023 zal Leah Williamson het wereldkampioenschap voetbal in de zomer van 2023 aan zich voorbij moeten laten laten gaan.[14]
Strafschop tegen Noorwegen
[bewerken | brontekst bewerken]Als jeugdinternational kwam Williamson in de schijnwerpers te staan door een veelbesproken scheidsrechterlijke dwaling. In het kwalificatietoernooi voor het EK speelde Engeland O19 op 4 april 2015 tegen Noorwegen. Diep in blessuretijd mocht Engeland bij een achterstand van 2-1 een strafschop nemen. Williamson benutte de strafschop, maar de treffer werd afgekeurd vanwege te vroeg inlopen van een medespeelster. De spelregels schrijven voor dat de strafschop in dat geval opnieuw genomen mag worden. In plaats daarvan gaf de Duitse scheidsrechter Noorwegen een vrije trap, waardoor de wedstrijd voor Engeland verloren ging.[15] Vier dagen later nam de UEFA echter de beslissing om de laatste zestien seconden van de wedstrijd over te laten spelen, te beginnen met de strafschop.[16][17] Op de dag van de replay speelden Engeland en Noorwegen beide eerst hun derde groepswedstrijd. De uitslagen van die duels hielden in dat Engeland zich alleen nog zou plaatsen als Williamson de strafschop 's avonds zou benutten. Williamson had haar zenuwen in bedwang en scoorde ook de tweede keer.[18]
Statistieken
[bewerken | brontekst bewerken].jpg)
Club
[bewerken | brontekst bewerken]Gegevens per 1 maart 2023.
| Seizoen | WSL[a] | League Cup[b] | Seizoen | FA Cup[c] | UWCL[d] | Totaal | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| W | G | W | G | W | G | W | G | W | G | ||
| 2014 | 13 | 1 | 7 | 1 | 2013/14 | 4 | 0 | 1 | 0 | 25 | 2 |
| 2015 | 7 | 0 | 4 | 1 | 2014/15 | 2 | 0 | — | 13 | 1 | |
| 2016 | 8 | 0 | 0 | 0 | 2015/16 | 3 | 0 | — | 11 | 0 | |
| 2017 | 7 | 0 | — | 2016/17 | 2 | 0 | — | 9 | 0 | ||
| 2017/18 | 17 | 1 | 7 | 0 | 2017/18 | 3 | 0 | — | 27 | 1 | |
| 2018/19 | 19 | 1 | 6 | 1 | 2018/19 | 2 | 0 | — | 27 | 2 | |
| 2019/20 | 15 | 1 | 6 | 1 | 2019/20 | 4 | 0 | 2 | 0 | 27 | 2 |
| 2020/21 | 20 | 1 | 3 | 0 | 2020/21 | 4 | 1 | — | 27 | 2 | |
| 2021/22 | 18 | 2 | 1 | 0 | 2021/22 | 2 | 0 | 7 | 1 | 28 | 3 |
| 2022/23 | 8 | 0 | 3 | 0 | 2022/23 | 2 | 0 | 5 | 0 | 18 | 0 |
| Totaal | 132 | 7 | 37 | 4 | 28 | 1 | 15 | 1 | 212 | 13 | |
Internationaal
[bewerken | brontekst bewerken]Gegevens per 1 maart 2023.[1]
| jaar | Engeland | Groot-Brittannië | ||
|---|---|---|---|---|
| W | G | W | G | |
| 2018 | 4 | 0 | — | |
| 2019 | 10 | 1 | — | |
| 2020 | 3 | 0 | — | |
| 2021 | 7 | 1 | 3 | 0 |
| 2022 | 15 | 0 | — | |
| 2023 | 2 | 2 | — | |
| Totaal | 41 | 4 | 3 | 0 |
Erelijst
[bewerken | brontekst bewerken]Club
[bewerken | brontekst bewerken]- FA Cup: 2013/14 en 2015/16
- League Cup (Continental Cup): 2015, 2017/18 en 2022/23
- Landskampioenschap: 2018/19
Als international
[bewerken | brontekst bewerken]- SheBelieves Cup: 2019[19]
- Europees Kampioen: 2022[12]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Statistieken van Leah Williamson
- Statistieken van Leah Williamson
- The FA - Women's Leagues and Competitions
- ↑ a b L. Williamson. soccerway.com. Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ Analysis: Is Leah Williamson Arsenal's most important player?. vavel.com (24 februari 2021). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 13 januari 2022.
- ↑ England captain Williamson making her mark without having to tackle. The Guardian (29 juli 2022). Gearchiveerd op 29 juli 2022. Geraadpleegd op 29 juli 2022.
- ↑ The 100 best female footballers in the world 2022. The Guardian (24 december 2022). Gearchiveerd op 1 april 2023. Geraadpleegd op 9 maart 2023.
- ↑ Interview with Arsenal Women’s Leah Williamson. arseblog.news (28 januari 2018). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 13 januari 2022.
- ↑ a b Leah Williamson signs new contract. arsenal.com (12 januari 2022). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 18 januari 2022.
- ↑ Leah Williamson says Arsenal can rediscover fear factor of old after 5-0 Chelsea thrashing. Evening Standard (15 oktober 2018). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 13 januari 2022.
- ↑ Arsenal star Leah Williamson reaches appearances landmark in WSL win over Everton. mirror.co.uk (3 december 2022). Gearchiveerd op 9 maart 2023. Geraadpleegd op 9 maart 2023.
- ↑ Five talking points from England's World Cup qualifying win in Russia. thefa.com (8 juni 2018). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 14 januari 2022.
- ↑ Leah leaves it late. thefa.com (12 november 2019). Geraadpleegd op 14 januari 2022.
- ↑ Leah to lead - Williamson says Lionesses’ captain’s role is not on her agenda as England prepare for Northern Ireland. The Sun (23 oktober 2021). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 14 januari 2022.
- ↑ a b Wiegman leidt Engeland naar historische EK-titel na verlenging tegen Duitsland. NOS (31 juli 2022). Geraadpleegd op 2 augustus 2022.
- ↑ ‘Women’s football and society has changed’: Williamson hails Euro impact. The Guardian (30 juli 2022). Gearchiveerd op 12 augustus 2022. Geraadpleegd op 2 augustus 2022.
- ↑ Wiegman moet aanvoerder Williamson missen op WK door kruisbandblessure. nos.nl (21 april 2023). Gearchiveerd op 21 april 2023. Geraadpleegd op 21 april 2023.
- ↑ England Women’s U19s controversial penalty decision against Norway. YouTube (9 april 2015). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 14 januari 2022.
- ↑ England U19 Women to replay final seconds of Norway game after howler. The Guardian (9 april 2015). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 14 januari 2022.
- ↑ England equalise to reach Euros - all in 16 seconds. thefa.com (9 april 2015). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ Leah Williamson scores dramatic retaken penalty. YouTube (10 april 2015). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 14 januari 2022.
- ↑ England record statement win over Japan to clinch prestigious SheBelieves Cup. thefa.com (5 maart 2019). Gearchiveerd op 18 januari 2022. Geraadpleegd op 17 januari 2022.
- ↑ England Women win Arnold Clark Cup with 3-1 victory over Germany. englandfootball.com (23 februari 2022). Gearchiveerd op 5 oktober 2022. Geraadpleegd op 3 juli 2022.
- ↑ The Lionesses retained the Arnold Clark Cup title for 2023 after a high-scoring victory in their final game against the Red Flames. englandfootball.com (22 februari 2023). Gearchiveerd op 20 maart 2023. Geraadpleegd op 9 maart 2023.
