Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 91.183.133.58(overleg) op 2 nov 2017 om 17:20.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
DNA heeft twee strengen, is dubbelstrengs, terwijl RNA meestal enkelstrengs is. Alleen sommige RNA-virussen hebben dubbelstrengs RNA en dubbelstrengs RNA speelt in planten een rol bij cellulaire immuniteit. Een enkele streng heeft aan het ene eind een fosforyl-eind, het 5′-eind en aan het andere eind een hydroxyl-eind, het 3′-eind. Dit bepaalt de richting van een enkele streng. In de 5'→3' richting zijn er drie mogelijke leesramen, omdat elk leesraam kan beginnen bij een verschillend nucleotide van het triplet. Omdat er twee strengen zijn, zijn er dus zes mogelijke leesramen te onderscheiden.[1][2]
Een voorbeeld van een DNA-gedeelte met de twee strengen:
5'
---
A
T
G
C
C
G
T
T
A
G
A
C
C
G
T
T
A
G
C
G
G
A
C
C
T
G
A
C
→
3'
3'
←
T
A
C
G
G
C
A
A
T
C
T
G
G
C
A
A
T
C
G
C
C
T
G
G
A
C
T
G
---
5'
Een voorbeeld van de mogelijke leesramen van een streng:
Een voorbeeld van de zes mogelijke leesramen van de twee strengen:
Het biologische belang van de oriëntaties is groot: de replicatie en de translatie kunnen alleen in de 5'→3'-richting plaatsvinden.
Open leesraam
In het algemeen is een bepaald deel van een nucleïnezuur in een leesraam mogelijk biologisch actief. Dit biologisch actieve gedeelte wordt een open leesraam genoemd.[3]