Lorentzklok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Maiella (overleg | bijdragen) op 29 okt 2012 om 01:44. (recat)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Een Lorentzklok is een hypothetische klok die de tijddilatatie aantoont. De klok is genoemd naar de Nederlandse natuurkundige Hendrik Lorentz.

Een Lorentzklok bestaat uit twee evenwijdige spiegels waartussen een foton heen en weer kaatst. Is de afstand tussen de spiegels 150.000 km, dan kaatst het foton in een seconde heen en weer.

Als men de klok evenwijdig aan de spiegels beweegt, moet het foton een langere weg afleggen. Aangezien de lichtsnelheid constant is, tikt de klok nu langzamer. De factor waarmee de klok langzamer loopt, heet de Lorentzfactor, voorgesteld door de letter gamma. Deze kan worden bepaald met de stelling van Pythagoras en is:

Volgens het relativiteitsbeginsel moet elke andere klok die met dezelfde snelheid beweegt, eveneens langzamer tikken.