Ludologie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ludologie is gebaseerd op het Latijnse woord Ludus, wat spel betekent.

De term wordt historisch gebruikt om de studie van spellen en dan vooral bordspellen aan te duiden. Frasca (2001) en andere computerspeldeskundigen gebruiken de term echter om de studie van het computerspel aan te duiden. Omdat het te ver voert om alle spellen daarbij te voegen, sluiten ze bordspellen en dergelijke uit.

Tot op heden wordt het onderzoek naar het computerspel vooral bepaald door wetenschappers die oude media daarbij als leidraad gebruiken. Zo is volgens Frasca het werk van Brenda Laurel gebaseerd op drama, het werk van Janet Murray op verhalen vertellen, drama en narratologie en het werk van Lev Manovich vooral op film. Volgens Frasca (2001) is dit niet geheel verwerpelijk, maar zien ze daarbij een aantal mogelijkheden van het computerspel over het hoofd.

Het belangrijkste kenmerk van een computerspel is namelijk niet het verhaal. Nee, het belangrijkste kenmerk van een computerspel is de simulatie. De mogelijkheid om dynamische systemen te representeren.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Juul, J. (2001). Games Telling stories? -A brief note on games and narratives. Game Studies: the international journal of computer game. volume 1, issue1. [1]
  • Frasca, G. (2001). What is ludology? A provisory definition. [2]
  • Eskelinen, M. (2001). The Gaming Situation. Game Studies: the international journal of computer game research. volume 1, issue1. [3].

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]