Luitpold van Beieren

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Luitpold van Beieren
1821 - 1912
portret van Prins-regent Luitpold van Beieren.
Prins-regent van het Koninkrijk Beieren
Periode 10 juni 1886 - 12 december 1912
Opvolger Lodewijk III van Beieren
Geboren 12 maart 1821
Würzburg, Koninkrijk Beieren
Overleden 12 december 1912
München, Duitse Keizerrijk
Vader Lodewijk I
Moeder Theresia van Saksen-Hildburghausen
Dynastie Palts-Birkenfeld-Bischweiler, Wittelsbach
Partner Auguste Fernande van Oostenrijk
Kinderen Lodewijk III, Leopold, Theresia, Arnulf

Luitpold Karel Jozef Willem (Würzburg, 12 maart 1821 - München, 12 december 1912) was de derde zoon van koning Lodewijk I van Beieren en diens echtgenote Theresia van Saksen-Hildburghausen, en trad van 10 juni 1886 tot 12 december 1912 op als prins-regent van het koninkrijk Beieren.

Op 10 juni 1886 nam Luitpold op advies van een aantal ministers de regering over van zijn neef, de excentrieke, zelfs vermeend krankzinnige, koning Lodewijk II. Na diens plotselinge dood nam hij de honneurs waar voor de nieuwe troonopvolger, zijn andere neef, de eveneens excentrieke Otto I. Dit alles werd hem aanvankelijk door de Beierse bevolking zeer kwalijk genomen. Men begreep niet waarom de populaire koning Lodewijk II het veld had moeten ruimen en men vermoedde dat Luitpold zijn persoonlijke ambities nastreefde. Deze visie werd gedeeld door de Oostenrijkse keizerin Elisabeth, een nicht van Luitpold, en een achternicht van Lodewijk II. Zij weigerde ieder contact met Luitpold en kreeg over dit standpunt zelfs een conflict met haar moeder, hertogin Ludovika van Beieren en haar broer Karel Theodoor.[1]

Luitpold was zeer constitutioneel en verzette zich niet tegen de constitutionele hervormingen die onder zijn bewind werden doorgevoerd. Het ingevoerde algemeen kiesrecht dat onder zijn bewind tot stand kwam en de kieswethervorming van 1906 - waardoor de sociaaldemocraten konden toetreden tot de regering - maakten hem zeer populair. München maakte onder zijn bewind een periode van bloei door.

Na Luitpolds dood in 1912 volgde zijn zoon Lodewijk hem op als prins-regent. In 1913 kroonde Lodewijk zichzelf als Lodewijk III tot koning. Otto behield zijn koningstitel tot zijn dood in 1916.

Luitpold verhief de Beierse schilder Franz Stuck in 1906 in de adelstand, waarna deze zich voortaan Ridder Franz von Stuck mocht noemen.

Kinderen[bewerken | brontekst bewerken]

Luitpold was gehuwd met Auguste Fernande van Oostenrijk. Zij kregen de volgende kinderen:

Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]

Voorouders van Luitpold van Beieren (1821-1912)
Overgrootouders Frederik Michael van Palts-Birkenfeld (1724-1767)

Maria Francisca van Palts-Sulzbach (1724-1794)
George Wilhelm van Hessen-Darmstadt (1722-1782)

Maria Luise Albertine van Leiningen-Dagsburg-Falkenburg (1729-1818)
Ernst Frederik III van Saksen-Hildburghausen
(1727-1780)

Ernestina Augusta van Saksen-Weimar-Eisenach
((1740-1786)
Karel II van Mecklenburg-Strelitz
(1741-1816)

Frederika Caroline Louise van Hessen-Darmstadt
(1752-1782)
Grootouders Maximiliaan I Jozef van Beieren (1756-1825)

Augusta Wilhelmina van Hessen-Darmstadt (1765-1796)
Frederik van Saksen-Altenburg (1763-1834)

Charlotte Georgine Louise van Mecklenburg-Strelitz (1769-1818)
Ouders Lodewijk I van Beieren (1786-1868)

Theresia van Saksen-Hildburghausen (1792-1854)

Noot[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Brigitte Hamann, Elisabeth. Kaiserin wider Willen. München, 1981, 1997. blz 402. e.v.