Mal Hallett
| Mal Hallett | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 1896
| |||
| Geboorteplaats | Roxbury
| |||
| Overleden | 20 november 1952
| |||
| Overlijdensplaats | Boston
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Malcolm Gray Hallett (Roxbury, 1893 - Boston, 20 november 1952) was een Amerikaanse jazz-violist, saxofonist en bigband-leider uit het swing-tijdperk.
Hallett studeerde aan het Boston Conservatory of Music. Tijdens de Eerste Wereldoorlog speelde hij in Frankrijk als lid van het orkest van Al Moore om de Geallieerde soldaten te vermaken. Daarna had hij zijn eigen groep, waarmee hij ook opnam. Rond 1930 brak hij zijn arm op vijf plaatsen, kreeg longontsteking en zijn dokters adviseerden hem langdurig rust te nemen. Na zijn comeback speelde hij geen instrumenten meer, maar beperkte zich tot het leiding geven aan een band. In de jaren erop had hij een eigen band, waarmeee hij vooral in New England speelde en veel succes had. Ook trad hij onder meer op in de beroemde Roseland Ballroom in New York.
In zijn orkest werkten verschillende musici en vocalisten die later in meerdere of mindere mate bekend werden, zoals Gene Krupa, Jack Teagarden, Frankie Carle, Jack Jenney, Toots Mondello, Irene Daye, Clark Yocum, Floyd O'Brien, Spud Murphy, Boots Mussulli, Brad Gowans, Turk Murphy, Teddy Grace en Don Fagerquist. Zijn herkenningsmelodie was "Boston Tea Party".
Mallett heeft in de tweede helft van de jaren dertig opgenomen voor Vocalion en, vooral, Decca Records, maar heeft nooit grote hits gehad. Zijn loopbaan had later te lijden onder het feit dat hij als oudere bandleider op een gegeven moment geen jonge fans meer voor zijn muziek kon winnen. Ook had hij alcoholproblemen. Hij was actief als bandleider tot in de jaren vijftig.
Mal Hallett overleed aan de gevolgen van een hartaanval.
Discografie
- Mal Hallett & His Orchestra: 1926-1941, Swing Time, 2000