Martin Held

Martin Held
Martin Held (rechts)
Algemene informatie
Geboortenaam	Martin Erich Fritz Held
Geboren	Berlijn, 11 november 1908
Overleden	Berlijn, 31 januari 1992
Land	Duitsland
Werk
Beroep	Acteur
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel
Portaal    Film

Graf van Martin Held

Martin Erich Fritz Held (Berlijn, 11 november 1908 - aldaar, 31 januari 1992) was een Duitse acteur.

Jeugd en opleiding

Martin Held was de zoon van opzichter Albert Max Julius Held en zijn vrouw Emma Reimann. Hij voltooide eerst een opleiding tot fijnmecanicien bij Siemens AG. In 1929 werd hij opgenomen aan de Hochschule für Musik und Darstellende Kunst, waar hij tot 1931 werd opgeleid tot acteur.

Carrière

Held had zijn debuut in 1931 in een opvoering van Vor Sonnenuntergang. In 1931/32 speelde hij bij het Landestheater für Ost- und Westpreußen in Königsberg en Tilsit, in 1933/34 bij het Albert Theater in Dresden, in 1934/35 bij het Stadttheater Elbing, van 1935 tot 1937 bij het Stadttheater Bremerhaven en van 1937 tot 1941 bij het Landestheater Darmstadt. Van 1941 tot 1951 behoorde hij tot het ensemble van de Städtischen Bühnen Frankfurt.

In Frankfurt am Main speelde Held de generaal Harras in de Duitse première van Carl Zuckmayers Des Teufels General (1947). In 1951 werd hij door Boleslaw Barlog aangesteld bij de Staatlichen Schauspielbühnen Berlin, waar hij tot aan zijn dood lid was van het ensemble. Daar speelde hij samen met de acteurs Bernhard Minetti, Carl Raddatz, Wilhelm Borchert en Horst Bollmann en onder de regisseurs Fritz Kortner en Hans Lietzau. In Samuel Becketts uitvoering van de Duitstalige première van het stuk Das letzte Band speelde hij de hoofdrol. Door zijn suikerziekte moest Held, die ook werkzaam was als hoorspelspreker, zich in 1985 terugtrekken uit de theaterwereld, maar trad daarna wel nog met boeklezingen op.

Zijn naar ironie neigende manier van representeren, zijn bekwaamheid in het wisselen van mimiek en zijn onmiskenbare stem kwamen vanaf 1951 ook bij de film en televisie tot hun recht. In Canaris representeerde hij als Reinhard Heydrich de tegenspeler van de titelheld. In Der Hauptmann von Köpenick speelde hij de autoritaire, maar tegenover de valse officier buitengewoon onderdanige burgemeester Obermüller. Verdere rollen waren de historisch belaste officier van justitie Dr. Schramm in Rosen für den Staatsanwalt en ook de doortrapte Oberlandesgerichtsrat Zänker in Die Herren mit der Weißen Weste. Als synchroonspreker leende hij zijn stem aan onder andere Pedro Armendáriz (Diane – Kurtisane von Frankreich), E.G. Marshall (Die Caine war ihr Schicksal), Edmond O’Brien (Sexualprotz wider Willen) en Roland Young (Das letzte Wochenende).

Privéleven en overlijden

Held was in zijn eerste huwelijk met de actrice Lilo Dietrich getrouwd. Uit dit huwelijk stamde zijn zoon Thomas (geb. 1943), die in 1961 zelfmoord pleegde. In 1967 trouwde Held met de actrice Lore Hartling, met wie hij twee zonen had: Albert (geb. 1964) en Maximilian (geb. 1967). Albert is eveneens acteur en werkt bij het Volkstheater Wien. Martin Held overleed op 31 januari 1992 in de leeftijd van 83 jaar en werd bijgezet op de Waldfriedhof Zehlendorf in een eregraf van de stad Berlijn. Zijn schriftelijke nalatenschap bevindt zich in de Akademie der Künste in Berlijn.

Onderscheidingen

• 1952: Duitse criticiprijs
• 1955: Filmband in Gold (beste bijvertolker) voor Canaris
• 1956: Prijs van de Duitse filmkritiek voor Der Hauptmann von Köpenick
• 1958: Kunstprijs van de stad Berlijn
• 1958: Verdienstkreuz 1e Klasse des Verdienstordens van de Bondsrepubliek Duitsland
• 1963: Benoeming tot Berlijnse staatsacteur
• 1967: Ernst-Lubitsch-prijs voor Fast ein Held
• 1969: Goldene Kamera voor Rumpelstilz
• 1978: Ernst-Reuter-Plakette van de stad Berlijn
• 1978: Großes Verdienstkreuz des Verdienstordens van de Bondsrepubliek Duitsland
• 1979: Goldener Vorhang van de Berlijnse theaterclubs
• 1980: Goldenes Filmband voor zijn langjarig en voortreffelijke wer in de Duitse film
• 1981: Großes Verdienstkreuz mit Stern des Verdienstordens van de Bondsrepubliek Duitsland
• 1984: Goldener Vorhang
• 1984: Silbernes Blatt van de Dramatiker Union
• 1985: Goldener Vorhang
• 1986: Benoeming tot professor „honoris causa“ door de Berlijnse senaat
• 1988: Großes Verdienstkreuz mit Stern und Schulterband des Verdienstordens van de Bondsrepubliek Duitsland

Filmografie

Bioscoopfilms

• 1951: Schwarze Augen
• 1952: Heimweh nach Dir
• 1954: Canaris
• 1955: Alibi
• 1956: Vor Sonnenuntergang
• 1956: Der Hauptmann von Köpenick
• 1956: Friederike von Barring
• 1956: Spion für Deutschland
• 1957: Banktresor 713
• 1957: Der Fuchs von Paris
• 1958: Nasser Asphalt
• 1959: Meine Tochter Patricia
• 1959: Rosen für den Staatsanwalt
• 1960: Bumerang
• 1960: Der letzte Zeuge
• 1961: Die Ehe des Herrn Mississippi
• 1961: Frau Cheneys Ende
• 1961: Der Traum von Lieschen Müller
• 1962: 90 Minuten nach Mitternacht
• 1962: Das schwarz-weiß-rote Himmelbett
• 1963: Liebe will gelernt sein
• 1963: Ein fast anständiges Mädchen
• 1963: Das große Liebesspiel
• 1964: Verdammt zur Sünde
• 1966: Lange Beine – Lange Finger
• 1967: Das älteste Gewerbe der Welt (Le plus vieux métier du monde)
• 1967: Fast ein Held
• 1969: Dr. med. Fabian – Lachen ist die beste Medizin
• 1970: Die Herren mit der weissen Weste
• 1972: Hauptsache Ferien
• 1973: Die Schlange (Le Serpent)
• 1977: Unordnung und frühes Leid
• 1978: Der Pfingstausflug

Televisie

• 1955: Der Biberpelz
• 1955: Die Schule der Väter
• 1957: Ein besserer Herr
• 1958: Ein Glas Wasser
• 1962: Der Walzer der Toreros
• 1963: Endspurt
• 1964: Spätsommer
• 1965: Michael Kramer
• 1965: Die Hose
• 1966: Gespenster
• 1967: Die Mission
• 1969: Der Sturm
• 1969: Rumpelstilz
• 1969: Spion unter der Haube
• 1969: Das letzte Band
• 1971: Yvonne, Prinzessin von Burgund
• 1972: Der Kommissar: Die Tote im Park
• 1972: Flint
• 1972: Frohe Ostern
• 1973: Eines langen Tages Reise in die Nacht
• 1974: Unter einem Dach
• 1974: Strychnin und saure Drops
• 1977: Heinrich Zille
• 1978: Niemandsland
• 1978: Unsere kleine Welt
• 1978: Der große Karpfen Ferdinand und andere Weihnachtsgeschichten
• 1980: Kaninchen im Hut und andere Geschichten mit Martin Held
• 1981: Der Alte: Der Gärtner
• 1983: Der Raub der Sabinerinnen
• 1986: Was zu beweisen war
• 1987: Derrick: Mordfall Goos

Hoorspelen

• 1973: Rodney David Wingfield: Aasgeier – regie: Otto Düben (krimi-hoorspel – SDR)