EWI-gebouw
| EWI-gebouw | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Zicht op het gebouw vanaf de Mekelweg
| ||||
| Plaats | Delft | |||
| Coördinaten | 51° 60′ NB, 4° 22′ OL | |||
| Status | in gebruik | |||
| Opening | 1969 | |||
| Kenmerken | ||||
| Gebruik | kantoorfunctie | |||
| Hoogte constructie | 90 m | |||
| Verdiepingen | 23 | |||
| Partijen | ||||
| Architect | Bruggen, Drexhage, Sterkenburg & Bodon | |||
| Eigenaar | TU Delft | |||
| Detailkaart | ||||
  | ||||
| ||||
Het EWI-gebouw, is een gemeentelijk monument aan de Mekelweg in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.[1] Het op de campus van de TU Delft gelegen gebouw is met een hoogte van 90 meter, na de Nieuwe Kerk, het hoogste van Delft. De constructie van staal en glas van dit markante gebouw is gezichtsbepalend voor de skyline van de TU.[2]
Beschrijving
[bewerken | brontekst bewerken]Het oranje/blauw gekleurde gebouw is 235 meter lang en 90 meter hoog. Het is zo hoog omwille van ruimtebesparing en de plaatsing van satellietvolgers op het dak. De ruimte-indeling van het gebouw is gestandaardiseerd zodat het bouwwerk na 2000 nog functioneel zou zijn. Het heeft een dubbele glasgevel, dat in de jaren 1960 populair was. Op zowel de noordelijke als de zuidelijke gevel is een grote klok bevestigd, waarvan er een te zien is vanaf het station van Delft.
In EWI is de faculteit Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica ondergebracht. Op de begane grond bevinden zich de studieverenigingen W.I.S.V. 'Christiaan Huygens' en de Electrotechnische Vereeniging (ETV). Het gebouw bevat 11 collegezalen (A tot en met K).
Bouwgeschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Geert Drexhage was de architect en prof.dr.ir. R.M.M. Oberman was als voorzitter van de bouwcommissie van de TH Delft de 'bouwmeester' van het EWI-gebouw dat in 1969 werd geopend.[3] Omdat hij kleurenblind was liet architect Drexhage de kleuren van zijn gebouwen bepalen door zijn vaste kleurenadviseur, kunstenaar Henny Bal, wat resulteerde in de opvallende kleurrijke kopgevels.[4]
Het ministerie had om financiële redenen de airconditioning uit het project geschrapt, waardoor het gebouw het aanvankelijk met alleen luchtkoeling moest doen. Hoewel het in het begin naar voldoening leek te werken, bleek het klimaat in de loop van de tijd niet te controleren en was er sprake van een sickbuildingsyndroom.[2]
De zalen A tot en met F zijn in 2010 gerenoveerd.[5]
In 2019-2021 zijn de kantoorruimten in de hoogbouw gemoderniseerd.
Fotogalerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Het gebouw in 2010 -
Het gebouw in 2015 -
TU Delft logo
Bron
- R.M.M. Oberman (1969), Elektrotechniek in bouw, Meinema Delft
Referenties
- ↑ Mekelweg 4,6, Feldmannweg 3-17 (oneven). Gemeente Delft. Geraadpleegd op 26 november 2018.
- ↑ a b Ouwerkerk, Joyce, Frisse wind waait alleen om Elektro heen. Delta (23 november 1994).
- ↑ Geijp, H. (red.) Jubileum Magazine, 50 jaar Studieverzameling, 2019, TU Delft, p.7
- ↑ Dolf Broekhuizen, Paul Groenendijk, Hebly Theunissen Architecten (November 2006). DELFT Naoorlogse architectuur en stedenbouw 1940 - 1970, p. 301.
- ↑ Verbetering onderwijszalen[dode link], TU Delft
