Nico Dewalque

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Cnuddearthur (overleg | bijdragen) op 2 jan 2019 om 22:31. (Wijziging met betrekking tot nieuwe zin ter verduidelijking van het woord "titularis". De eerdere zin met het woorddeel "scoorde daarin" "klonk" niet langer goed.)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Nico Dewalque
Nico Dewalque
Persoonlijke informatie
Volledige naam Nicolas Dewalque
Geboortedatum 20 september 1945
Geboorteplaats Zichen-Zussen-Bolder, België
Lengte 183 cm
Positie Centrale verdediger
Senioren
Seizoen Club W (G)
1963-1976
1976-1979
Standard Luik
Club Luik
375 (23)
Interlands
1964
1967-1975
Vlag van België België -19
Vlag van België België
5 (0)
33 (0)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Nicolas "Nico" Dewalque (Zichen-Zussen-Bolder, 20 september 1945) is een voormalig Belgisch profvoetballer, die vooral bekend is geworden als verdediger van Standard Luik.

Voetbalcarrière

Dewalque kwam als clubspeler alleen voor Luikse clubs uit: van 1963-1976 voor Standard Luik en op het einde van zijn carrière voor RFC de Liège (1976-1979).

Voor Standard speelde hij 375 wedstrijden waarvan 374 als titularis. Hij was als zodanig een vaste waarde in de Luikse defensie. Dewalque scoorde als verdediger 23 doelpunten[1].

Hij kwam tussen 1967 en 1975 in totaal 33 maal in actie voor het Belgische nationale team, waarvan de deelname aan het WK 1970 in Mexico het hoogtepunt was.

Na sportcarrière

Dewalque is sinds het einde van zijn voetbalcarrière actief als ondernemer. Het terrein waarop hij actief was, varieerde nogal eens: de bouw, de catering, de schoonmaak, horeca en nog enkele andere gebieden.

In opspraak

In de loop van 2006 raakte Dewalque als ondernemer ten tweeden male in opspraak, en werd hij veroordeeld wegens frauduleuze praktijken, dit keer tot 18 maanden gevangenisstraf wegens een btw zwendel bij de bouw van een honderdtal huizen[2]. Eerder werd hij veroordeeld voor misdrijven, die verband hielden met de staat van faillissement[3]. Hierbij onttrok hij gelden, zijnde aanbetalingen van klanten, aan een onderneming terwijl deze reeds in staat van faillissement was. Een twintigtal klanten werd hiervan de dupe.