Notarius (titulatuur)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina Notarius (titulatuur) voor het laatst bewerkt door StroopwafelBot (overleg | bijdragen) op 5 dec 2016 23:55. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)

Een notarius is een publiek secretaris die door een bevoegde autoriteit is aangewezen om authentieke documenten op te stellen.

De functie van notarius is ontstaan in de nadagen van het Romeinse Rijk. Met de toenemende bureaucratisering van de pauselijke curie is dezelfde functie overgenomen in de Katholieke Kerk. Ten slotte ontstond dezelfde functie in de kanselarij van wereldlijke heersers. Zo was Galbert van Brugge notarius van de graaf van Vlaanderen. Op een gegeven moment ontstond de praktijk dat ook particulieren hun belangrijke akten lieten opstellen door een notarius in dienst van een kanselarij. Hieruit is het notarisambt ontstaan.

Tegenwoordig kent alleen de Katholieke Kerk nog een notarius. De functie van notarius is geregeld in artikel 1437 van het Kerkelijk Wetboek. Elke kerkelijke rechtbank heeft een notarius wiens handtekening nodig is om een vonnis rechtskracht te geven.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) "notarius", lemma in Catholic Encyclopedia, 1913