Ethias

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ethias
Logo
Oprichting 1919
Producten verzekeringen
Industrie verzekering
Website www.ethias.be
Portaal  Portaalicoon   Economie

Ethias is een Belgische verzekeringsgroep. Hoofdaandeelhouders zijn de Belgische overheid, het Vlaams Gewest en het Waals Gewest.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In 1919 richtte een groep gemeente- en provinciebesturen de Onderlinge maatschappij der openbare besturen voor verzekering tegen brand, bliksem en ontploffingen op. In 1957 werd de burgerlijke aansprakelijkheidsverzekering voor auto's verplicht en Omob, tot dan enkel verzekeraar van de openbare collectiviteiten, opende ook voor werknemers uit de openbare sector. In 1975 verhuisde de groep in Luik naar een nieuw kantoorgebouw, in 1983 werd een centrum in Brussel geopend en in 1984 werd de Vlaamse zetel in Hasselt geopend.

Aanvankelijk richtte de groep zich tot de openbare sector en de openbare ondernemingen, maar sinds januari 2000 is dat uitgebreid naar private ondernemingen en het publiek.

Ondanks het feit dat Ethias nog steeds werkt binnen een mutualistisch verband is zij sinds 2008 een nv.

Huidige situatie[bewerken | brontekst bewerken]

Ethias is de vierde grootste verzekeraar van België voor alle takken samen met 9 % marktaandeel in 2019.[1] Ethias is een onafhankelijke, Belgische maatschappij. Ze telt iets meer dan één miljoen klanten.

Structuur[bewerken | brontekst bewerken]

Bovenaan de groep situeren vier aandeelhouders: de federale staat (via de Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij, het Waals Gewest (via de Société régionale d'Investissement de Wallonie), het Vlaams Gewest en de coöperatieve vennootschap EthiasCo. Tot 2019 waren zij eigenaar van Vitrufin, een holding boven Ethias die in 2019 met Ethias fuseerde.

Ethias nv is de belangrijkste operationele entiteit van de groep aangezien zij alle verzekeringsactiviteiten groepeert. Begin 2020 was er sprake om de groep opnieuw te privatiseren, maar het nieuws leidde meteen tot politieke tegenkanting.[2]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]