Naar inhoud springen

Atopia

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mensen met atopia kunnen zich niet of nauwelijks oriënteren

Atopia (ook wel ontwikkelingsgerelateerde topografische desoriëntatie, Engels: developmental topographical disorientation, DTD) is een in 2009 voor het eerst beschreven[1] ontwikkelingsstoornis die ervoor zorgt dat mensen al van kinds af aan heel slecht in staat zijn om de weg te vinden, ook op heel bekende plaatsen als hun eigen stad, het gebouw waar ze al jaren werken of zelfs hun eigen huis. Dit zonder hersenbeschadigingen, relevante neurologische aandoeningen of algemene cognitieve problemen die dit kunnen verklaren.[2][1]

Mensen met atopia zijn niet in staat een mentale voorstelling (ook 'cognitieve kaart') te maken van de omgeving, waardoor zij zich niet kunnen oriënteren. Anders dan andere mensen met een slecht richtingsgevoel, maar zonder atopia, verdwalen mensen met atopia ook in een zeer vertrouwde omgeving.

Mensen met atopia kunnen veel negatieve gevolgen ervaren, zoals schaamte, minder zelfstandigheid en angst. De onbekendheid van atopia vergroot de kans op negatieve gevolgen.[3]

Onderzoek wijst uit dat atopia een genetische basis heeft en dus vaker voorkomt in sommige families.[4] Volgens recent onderzoek komt atopia voor bij ongeveer 3% van de bevolking. [5]

Neurologische oorzaak

[bewerken | brontekst bewerken]

De neurologische oorzaak is nog onbekend. Wel wijst onderzoek uit dat er mogelijk een verminderde verbinding is tussen de hippocampus en de prefrontale cortex, wat een verklaring kan zijn voor het ontbrekende vermogen om een 'cognitieve kaart' te maken.[6]

De kenmerken van atopia zijn:[2]

  • regelmatig verdwalen in heel vertrouwde omgevingen
  • het oriëntatieprobleem wordt consistent ervaren vanaf de kindertijd of adolescentie (dat wil zeggen het stadium waarin algemeen wordt verwacht dat iemand zelfstandig de weg kan vinden)
  • het ontbreken van andere cognitieve problemen zoals problemen met de aandacht, de perceptie of het geheugen
  • het ontbreken van (aantoonbaar) hersenletsel of neurologische aandoeningen die de moeilijkheden kunnen verklaren

Naamswijziging

[bewerken | brontekst bewerken]

Atopia werd vanaf de eerste beschrijving als het Engelse "developmental topographical disorientation" de wereld ingestuurd. In het Nederlands stond de aandoening een tijdlang gekend als de letterlijke vertaling hiervan, "ontwikkelingsgerelateerde topografische desoriëntatie". In september 2025 hernoemde de Leidse onderzoekster Ineke van der Ham de aandoening naar 'atopia', om de toegankelijkheid en herkenbaarheid van het begrip te verhogen. Hierbij werd ook een Nederlandstalige website 'De weg kwijt' opgestart om meer informatie te verschaffen over het fenomeen.[7]

Atopia in de media

[bewerken | brontekst bewerken]

Nicolien Mizee schreef het non-fictie-boek Dwaalgast - een wandeling (2023, Uitgeverij Van Oorschot, ISBN 9789028232112) over haar ervaringen met atopia en de realisatie dat ze deze aandoening heeft.

Ook verschenen reeds diverse tijdschriftartikelen over atopia.[8][9][10]

[bewerken | brontekst bewerken]