Overleg:Dersim

Ik begrijp niet hoe men tot de conclusie komt dat er in Dersim vooral Koerden wonen. Er zijn veel onderzoeken gedaan, ook door Europese onderzoekers naar de ethische verdeling in Dersim. In Dersim wonen vooral Turkmeense alevieten, die door de buitenwereld als Koerdische alevieten worden gezien.

Martin van Bruinessen heeft een Turkse publicatie over de etnische identiteit van de Koerdische alevieten, waaruit blijkt dat er in Dersim bijna alleen maar Turkmeense alevieten wonen, zie onderstaande link.

[1]

Extreem nationalistisch perspectief maakt heel veel gemakkelijker

Het is haast ondenkbaar hoe zelfs de hedendaagse Turk werkelijk elke gedachte en theorie toedicht aan het Grote Turkse ras. Decennialang is het bestaan van Koerden en andere minderheden stelselmatig en ongekend hard ontkend door de Turkse staat, maar evenwel door een grote meerderheid onder de bevolking. De Turkse assimilatiepolitiek werkt bijzonder succesvol. Veel informatie is hierover door o.m. M. Kalman, I. Besikçi, E. Gezik, G. Aksoy en ook M. van Bruinessen geschreven.

De laatstgenoemde schrijver heeft in zijn vroege werken onvoldoende onderzoek gedaan naar de historische identiteit van Koerden en Dersims. M. Kalman c.s. doen dit wel. Enfin, het onderwerp Dersim, voor de Turkse nationalisten en algemene leergierigen:

• Dersims spreken Kirmancki (ook genoemd Zaza, Dimili) en dit is 100% verwant aan het Farsi (Farsi een zelfstandige moedertaal is volstrekt anders dan het Turks of Arabisch!).
• De historie vertelt dat Dersims zich Dersims voelen en allerminst Turken. Verwantschap en leefgewoonten met Koerden uit het zuiden is er wel degelijk, maar alom gerekend tot een andere identiteit. Voor alle Turkse fanaten.
• Dersims hebben een eeuwenoude zelfstandig ontwikkelde historisch, cultuur en religieus besef. Dit wordt gemeenschappelijk gedragen. Boeken en artikelen van eerdergenoemde schrijvers leggen dit ondubbelzinnig uit, ook sites als www.dersim.biz biedt veel informatie en beeldmateriaal van de genocide in 1938 in Dersim, toen als autonome staat binnen de Turkse Republiek (officiële bronnen van Turkse officieren spreken boekdelen).

Een overgewaardeerd nationalistisch perspectief is sinds begin van de vorige eeuw het fundament geweest waarop veel in de Turkse 'wereld' is gebouwd. Echter, met het openbreken van wetten, toekennen van mensenrechten en liberaliseren van vrije meningen, is het de hoogste tijd, dat ook Nederlandse onderzoekers zich overgeven aan de assimilatiepolitiek van de Turkije. Het vooruitzicht is sinds de stichting van de repulbliek niet zo gunstig geweest voor onderzoekers, schrijvers en journalisten, maar bovenal voor de minderheden zelf.