Overleg:Qi gong

Archeologische vondsten tonen gekleurde afbeeldingen op geglazuurde medicijnpotjes van mensen die Qìgong uitvoeren uit de Majiayao Cultuur periode (ongeveer 5000 jaar geleden), die opgegraven werden in de provincie Qinghai in China.

In de oude Chinese klassieker Shangshu, geschreven tijdens de Han Dynastie (206 bc- 220 ad), leest men letterlijke verslagen over Qìgong. Tussen de overblijfselen uit de Ma Wang Dui graftombe uit de Westerse Han Dynastie (206-24 v.C.), opgegraven in Changsha, in de provincie Hunan, bevonden zich vele beschrijvingen van Qìgong. Qìgong is al duizenden jaren enorm populair vooral bij mensen van middelbare leeftijd of ouder, voor wie Qìgong een actieve rol speelt bij het weren van ziektes, het bevorderen van de gezondheid en het verlengen van het leven.

Daoyin is een oude Chinese lichaam-geest oefening gericht op de gezondheid, maar ook op fysieke en geestelijke reiniging. De vroegere asceten geloofden dat het gebruikt kon worden om de "eeuwige jeugd" ( changsheng bulao ) te verkrijgen. De eerste historische verwijzing naar daoyin staat in de Zhuangzi, een Taoiste tekst gescherven tussen de 4e en de 2e voor Christus.

Zhuangzi

In en uit ademend, uitsturen en opnemen, ze laten het oude los om het nieuwe op te nemen. Ze zwaaien als beren en strekken zich als vogels - allemaal om een lang leven te krijgen. Het zijn Daoyin aanhangers, mensen die hun vorm voeden op zoek naar een lang leven zoals Pengzu. (Zhuangzi, Keyi)