Pachyosteosclerose
Pachyosteosclerose is een combinatie van botverdikking (pachyostose) en botverdichting (osteosclerose).[1]
Botten worden er zwaarder door, maar het is niet pathologisch. Pachyosteosclerose komt vaak voor bij in het water levende gewervelden,[2] speciaal die van ondiep water, waar het ballast levert die zwem- en/of duikeigenschappen kan verbeteren. Voorbeelden zijn zeekoeien[3], de uitgestorven Plesiosauria en Mesosauria[2] en uitgestorven aquatische luiaards.[4]
Botverzwaringen zijn vaak geconcentreerd in de ventrale botten en ter hoogte van de longen. Het eerste gaat slingeren tegen, het tweede vergemakkelijkt een horizontale positie in het water.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Bronnen, noten, referenties
- ↑ (en) Domning, D. P. and V. Debuffrenil (1991). Hydrostasis in the Sirenia - Quantitative Data and Functional Interpretations. Marine Mammal Science 7(4): 331-368.
- ↑ a b (en) Houssaye, A. (2009). "Pachyostosis" in aquatic amniotes: a review. Integrative Zoology 4(4): 325-340.
- ↑ (en) de Buffrenil, V., A. Canoville, R. D'Anastasio and D. P. Domning (2010). Evolution of Sirenian Pachyosteosclerosis, a Model-case for the Study of Bone Structure in Aquatic Tetrapods. Journal of Mammalian Evolution 17(2): 101-120
- ↑ (en) Amson, E., C. de Muizon, M. Laurin, C. Argot and V. de Buffrenil (2014). Gradual adaptation of bone structure to aquatic lifestyle in extinct sloths from Peru. Proceedings of the Royal Society B-Biological Sciences 281