Pipenpoy (geslacht)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wapen van het geslacht Pipenpoy.[1].
Zegel van Peter Pipenpoy, schepen van Brussel.
Portret van een vrouw, vermoedelijk Sophia Anna van Pipenpoy (c. 1618-1670), door Wybrand de Geest (Rijksmuseum Amsterdam). Tak der Pipenpoy van Friesland.

De familie Pipenpoy (Pypenpoy, Pipenpoi), was een oude en invloedrijke burgerlijke familie uit Brussel die veel openbare ambten vervulde in de hoofdstad van het hertogdom Brabant, van de middeleeuwen tot op het einde van de 18de eeuw. Zij verdween in de vroege negentiende eeuw.[2]

Stamboom[bewerken | brontekst bewerken]

I. Willem Pipenpoy, baljuw van Gaasbeek, voerde de banier van de heer van Gaasbeek in de Slag bij Woeringen (1288) aan de zijde van de zegevierende hertog Jan I van Brabant, was schepen van Brussel in 1287, 1290, 1297, 1302 en 1306 en amman van Brussel in 1300.

II. Wouter Pipenpoy, schepen van Brussel uit het geslacht Serhuyghs, in 1301, 1314, 1316, 1318, 1322, 1326, amman in 1318 en 1319.

III. Wouter Pipenpoy, ridder, schepen van Brussel 1331, 1333, 1336, 1337, amman in 1341, 1349, x Catharina Boote.

IV. Gysbrecht Pipenpoy, ridder, heer van Hobosch te Merchtem, van Eetvelde te Essene en van Coninxsteen te Kapelle-op-den Bos, schatbewaarder van Brussel in 1372, schepen in 1380, 1388, deken van de Lakengilde, x Maria Swaef.

V. Jan Pipenpoy, geboren ca 1387, schepen van Brussel in 1462, x Margareta van de Voorde, dochter van Jan en van Clementina van Gaasbeek, een natuurlijke dochter van Sweder van Abcoude, heer van Gaasbeek.

VI. Willem (gezegd Jan) Pipenpoy, schepen 1468, schatbewaarder in 1483, x Catharina de Buttere gezegd Haecman.

VII. Jan Pipenpoy, schepen van Brussel in 1504, heer van Bossuyt, 1509, x Geertruyd Bosch.

VIII. Jan Pipenpoy, x Cornelia van Overstraeten. Hij kreeg twee zonen:

a) Jan Pipenpoy, volgt onder IX.
b) François van Pipenpoy werd in 1577 drossaard op het blokhuis van Stavoren en grietman van Hemelumer Oldeferd. Hij was ook olderman van Stavoren. Hij gaf in februari 1580 het blokhuis over aan de Staten van Friesland.[3] Zijn naam en die van zijn Calvinistische nakomelingen staan niet vermeld in de Brabantse registers van adel. Zijn zoon Eraert van Pipenpoy (1576–1638) trouwde met Jel van Liauckama (15851650). Van hun bruiloft is een 'reportage' gemaakt in de vorm van een aantal schilderijen. Uit dit huwelijk kwam Sophia Anna van Pipenpoy (1618–1670) voort.

IX. Jan Pipenpoy x Elisabeth Goossens.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Joseph Vanden Leene, wapenkoning van Brabant, Le théatre de la Noblesse du Brabant, Luik, chez Jean-François Broncaert, 1705 (geeft een stamboom beginnende met Jan Pipenpoy en Geertruyd Bosch) Lezen (Google Book, blzd. 681, 982, 684, 685, 700).
  • Joseph Vanden Leene, wapenkoning van Brabant, Le théatre de la Noblesse du Brabant, Luik , chez Jean-François Broncaert, 1705 (nieuwe en gecensureerde editie waar de stamboom Pipenpoy begint vanaf de 14de eeuw)Lezen (Google Books, blzd. 671 tot 682).
  • Jan Lindemans en Maurits Sacré, "Pipenpoy", in Oude Brabantse geslachten, nr. 1, 1953.
  • Philippe Godding, "Seigneurs fonciers bruxellois (ca. 1280-1450)", in : Brusselse cahiers, Brussel, IV, 1959, blz. 194-223 ; V, 1960, blz. 1-17 en 85-113.
  • Raymond Delvaux, Flor De Smedt, Felix Meurisse en Frans Jozef van Droogenbroeck, Het Kasteel van Walfergem, van Hof te Huseghem over Speelgoed van de familie t'Kint tot Landhuis van de familie Delvaux, Asse, Koninklijke Heemkring Ascania, Asse, 2007 : families Pipenpoy en t'Kint, blz. 157-177.
  • René Laurent en Claude Roelandt, Les échevins de Bruxelles (1154-1500). Leurs sceaux (1239-1500), Brussel, 2010, drie tomen, passim.
  • Paulo Charruadas, Aux origines de l'aristocratie bruxelloise. Répertoire prosopographique (XIe - XIIIe siècle), Brussel, Studia Bruxellae, blz. 111-112 et passim.
  • Roel Jacobs, "Pipenpoy, famille", in : Dictionnaire d'Histoire de Bruxelles, Brussel, 2013, blz. 626.
  • Raoul De Wolf,Het waterhof te Bossuit (Lennik), Lennik, Bijdragen tot de geschiedenis van Lennik, vierde reeks, 1992, blz. 119-132.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Damien Breuls de Tiecken, Armorial bruxellois, Brussel, 2009, blz. 98.
  2. Louis Robyns de Schneidauer, "La dernière des Pipenpoy", in De middelaar tussen de genealogische navorsers, Brussel, nr. 43, januari-februari 1953, blzd. 311-312.
  3. Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek