Planimetrie
De planimetrie (ook wel vlakke meetkunde, vlaktemeetkunde of effen geometrie) is het onderdeel van de geometrie dat zich specifiek bezighoudt met het meten van oppervlakken in de "platte" ofwel tweedimensionale ruimte.
De oppervlakte van eenvoudige vlakken zoals rechthoeken is gemakkelijk te berekenen aan de hand van lengte en breedte. Bij gecompliceerde vlakken zoals drie- vier- vijfhoeken enz. moet de oppervlakte worden berekend door de figuur in kleinere stukken te verdelen. Bij vlakken met gekromde begrenzingen moet de precieze oppervlakte worden berekend aan de hand van oppervlakteintegralen, als van die krommen wiskundige functies bekend zijn. Een andere mogelijkheid is de oppervlakte te schatten. Wanneer van planimetrering wordt gesproken, wordt hiermee meestal specifiek het meten van onregelmatige tot zeer onregelmatige vlakken bedoeld. Planimetrering wordt veelal gedaan met behulp van instrumenten zoals een planimeter of tekenaap.
De planimetrie onderscheidt zich van de stereometrie doordat ze zich niet met driedimensionale ruimte bezighoudt.