Poggio Bracciolini
(Gianfrancesco) Poggio Bracciolini (Terranuova Bracciolini, 11 februari 1380[2] - Florence, 30 oktober 1459) was een Italiaans geleerde, schrijver en humanist. Hij was secretaris van zeven pausen en voerde een beroemd dispuut met Lorenzo Valla over het toepassen van de humanistische methode op religieuze teksten.
Bracciolini herontdekte een groot aantal klassieke Latijnse teksten, die min of meer vergeten in Duitse, Zwitserse en Franse kloosterbibliotheken stonden. Zijn vondst van een complete Vitruvius (1414) transformeerde de architectuurwereld. Intellectueel nog ingrijpender was het opduikelen van Lucretius' De rerum natura (1417). Bracciolini verspreidde kopieën van deze manuscripten in het Italië van zijn tijd.
Publicaties
- De avaritia, 1428-29
- An seni sit uxor ducenda, 1436
- De infelicitate principum, 1440
- De nobilitate, 1440
- De varietate fortunae, 1447
- Contra hypocritas, 1448
- Historia disceptativa convivialis, 3 dln., 1450
- De miseria humanae conditionis, 1455
- Liber facetiarum, 1470
In Nederlandse vertaling
Een selectie uit de postuum verschenen grappenverzameling, die Bracciolini schreef in de periode 1438-52, is overgezet in het Nederlands:
- Het pauselijk leugenpaleis. Amusante anekdoten uit de 15e eeuw, vert. Patrick De Rynck, 2003, ISBN 9789076895772 (tweetalige editie)
Literatuur
- Greenblatt, Stephen (2012) The Swerve: How the Renaissance Began (Londen: Vintage Books) ISBN 9780099572442
Voetnoten
- ↑ Naar een oudere gravure; door Alfred Gudeman, Imagines philologorum: 160 bildnisse..., (Leipzig/Berlin) 1911.
- ↑ Datum in Cav. Toneilli's ms Elogi Delli uomini illustri Toscani, opgemerkt door William Shepherd, The Life of Poggio Bracciolini