Portaal:Istanbul/Uitgelichte artikels/16
Het Aquaduct van Valens (Turks: Bozdoğan Kemeri, wat betekent: "Aquaduct van de grijze valk"; Grieks: Άγωγός του ὔδατος, Agōgós tou hýdatos, wat betekent "aquaduct") was een Byzantijns aquaduct dat Constantinopel van vers water voorzag. Het werd in 373 in gebruik genomen.
Het aquaduct is een van de indrukwekkendste staaltjes van weg- en waterbouw in de geschiedenis. Het bestond uit een heel stelsel van kanalen en bruggen dat uitmondde in grote ondergrondse cisternen in de stad, zoals de Yerebatan (bij de Hagia Sophia) en de Binbirdirek. Het was oorspronkelijk zo'n 100 km lang en reikte tot voorbij Korçunlugerme ten noordwesten van de stad in het woud van Thracië.
Voor de tijd van Valens kreeg de stad van twee aquaducten van zo'n 15 km naar het noorden uit het Belgradowoud zijn water. Een rivier zoals de Tiber bij Rome was niet voorhanden en dat beperkte de groeimogelijkheden van de stad danig. Valens bracht daar met zijn kunstmatige rivier verandering in. Nu kon de stad een echte wereldstad worden. In de loop van de 5e eeuw werd het systeem nog eens verbreed en verlengd tot voorbij Vize, zo'n 240 km naar het noordwesten.