Pour vos beaux yeux
| Pour vos beaux yeux | ||||
|---|---|---|---|---|
| Alternatieve titel(s) | Voor uw mooie ogen | |||
| Regie | Henri Storck | |||
| Scenario | Félix Labisse | |||
| Hoofdrollen | Henry Van Vyve, Félix Labisse, Ninette Labisse, Alfred Courmes | |||
| Première | 1929 | |||
| Genre | Korte film | |||
| Speelduur | 6'31" | |||
| Taal | Frans | |||
| Land | België | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel | ||||
| ||||
Pour vos beaux yeux of Voor uw mooie ogen is een stille film uit 1929 van Henri Storck. De film behoort tot de eerste avant-gardistische, experimentele films van België.
De film
Pour vos beaux yeux is een van de eerste films van Henri Storck en werd gemaakt in samenwerking met zijn vriend Félix Labisse, een schilder, die het scenario schreef. Storck, kort daarvoor teruggekeerd uit Parijs, werd bij het maken van deze korte meditatie op de blik beïnvloed door de Franse cineast Luis Buñuel, die een jaar eerder Un chien andalou maakte in samenwerking met Salvador Dalí, met als bekendste scène een oog dat wordt doorgesneden met een scheermesje.
Synopsis
Pour vos beaux yeux toont in 75 shots een meditatie op de blik. Een jongeman vindt een glazen oog en dit kleine maar fascinerende gegeven leidt de kijker binnen in een wereld van de optische obsessie. Het personage wankelt tussen aantrekking en afstoting voor het oog (bekeken worden en bekijken) en op die manier wordt ook op het medium film gereflecteerd. Men vraagt zich immers af wie kijkt naar wie, doorheen welke ogen? Henri Storck flirt – net zoals zijn inspirator Luis Buñuel – duidelijk met het surrealisme, een stroming die in de jaren 20 en 30 een deel van de historische avant-garde belichaamde.
Na een mislukte poging om het oog te verkopen aan een opticien, belandt het oog in een doosje, een postpakket, klaar om de wereld te gaan bekijken, althans dat suggereren de beelden van talloze landkaarten. Maar hoe verder in dit visuele experiment, hoe meer de ogen lijken te kijken naar een innerlijke wereld. Het postpakket wordt niet aanvaard en dus blijft het oog in het bezit van het hoofdpersonage, dat besluit een rituele dans uit te voeren rond het gevonden object. Ironisch genoeg draagt hij hiervoor een masker: misschien wil hij zich verbergen en hiermee niet langer gezien worden door het starende maar desondanks onpersoonlijke oog? Of misschien is het enkel een nabootsing, de eigen depersonalisering, om hiermee gelijk te staan aan het object waardoor hij gefascineerd raakte. Het masker verdwijnt, en hiermee ook het oog, wanneer het personage erop gaat zitten. Rest tot slot nog een delirium van ogen, beelden die de kijker lijken aan te kijken.
Herontdekking
Deze film leek lange tijd vergeten, maar werd begin 21ste eeuw op dvd uitgebracht met enkele Belgische avant-gardistische cinemakunstenaars waaronder Henri Storck en Charles Dekeukeleire.
- Pour vos Beaux Yeux op YouTube
- Henri Storck Fonds: http://www.fondshenristorck.be/index.php?lang=neederlands
- R. Maelstaf, Henri Storck: Mens en Kunstenaar, Cinéclubs, Brussel, 1972.