Primera B 1953

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Primera B
Vlag van Uruguay
Land Uruguay
Bond AUF
Competitie Primera B
Seizoensdetails
Seizoen 1953
Kampioen CS Miramar
Topscorer(s) R. Acosta (IA Sud América)
E. Aguirre (IA Sud América)
Aantal clubs 8
Promotie naar Primera División
Gepromoveerd CS Miramar
Degradatie naar Divisional Intermedia
Gedegradeerd Mar de Fondo FC
Algemeen
Opgericht 1942
Website auf.org.uy
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het seizoen 1953 van de Primera B was het twaalfde seizoen van deze Uruguayaanse voetbalcompetitie op het tweede niveau.

Teams[bewerken | brontekst bewerken]

Er namen acht ploegen deel aan de Primera B in dit seizoen. IA Sud América was vorig seizoen vanuit de Primera División gedegradeerd, zes ploegen handhaafden zich op dit niveau en Mar de Fondo FC promoveerde vanuit de Divisional Intermedia.

Zij kwamen in plaats van het gepromoveerde Montevideo Wanderers FC. CA Artigas degradeerde vorig seizoen naar het derde niveau.

Primera B 1953 (Uruguay)
Montevideo
Montevideo
Alle teams in de Primera B 1953 waren afkomstig uit Montevideo.
Club Stad Stadion Vorig seizoen
CA Bella Vista Montevideo Parque José Nasazzi 2e
CS Cerrito Montevideo Cancha Chimborazo y Juan Acosta 7e
CA Fénix Montevideo Estadio Parque Capurro 4e
Mar de Fondo FC Montevideo Onbekend 1e (Int.)
CS Miramar Montevideo Parque Campomar 5e
CA Progreso Montevideo Parque Miguel Campomar 3e
Racing Club de Montevideo Montevideo Estadio Parque Osvaldo Roberto 6e
IA Sud América Montevideo Estadio Parque Carlos Ángel Fossa 10e (1ª)

Competitie-opzet[bewerken | brontekst bewerken]

Alle ploegen speelden tweemaal tegen elkaar. De kampioen promoveerde naar de Primera División. De ploeg die over de laatste twee seizoenen de slechtste resultaten had behaald degradeerde naar de Divisional Intermedia.

Degradant IA Sud América begon het beste aan de competitie: ze wonnen hun eerste drie wedstrijden en speelde de vierde wedstrijd gelijk. Na vier duels was ook Racing Club de Montevideo nog ongeslagen, hoewel zij al driemaal gelijk hadden gespeeld. Sud América en Racing Club troffen elkaar in de vijfde speelronde. Dit eindigde in een 1–0 zege voor Racing, dat daardoor op gelijke hoogte kwam. Na hun zesde wedstrijd (allebei gelijkspel) bleven beide koplopers op gelijke hoogte staan, maar tijdens de zevende speelronde leed Racing tegen CA Progreso hun eerste nederlaag. Sud América slaagde er wel in om te winnen en bleef alleen aan de leiding.

Halverwege had Sud América tien punten; eentje meer dan Progreso, twee meer dan Racing Club en drie meer dan CS Miramar. Promovendus Mar de Fondo FC stond onderaan met slechts vier punten.

De tweede seizoenshelft begon matig voor Sud América: ze speelden drie keer op rij gelijk. Miramar boekte drie overwinningen en kwam daardoor op gelijke hoogte met Sud América. Racing Club had driemaal verloren en was daardoor weggezakt naar de zesde plaats. In de elfde speelronde won Sud América met 2–1 van Miramar, waardoor ze weer tijdelijk alleen koploper werden. De daaropvolgende wedstrijd verloren ze echter van Racing Club en kwamen zowel Progreso als Miramar in punten gelijk met Sud América.

Met nog twee wedstrijden te spelen waren Sud América, Progreso en Miramar nog de enige kanshebbers op de titel. Tijdens de een-na-laatste speelronde moesten Progreso en Miramar tegen elkaar. Dit eindigde in een doelpuntloos gelijkspel en omdat Sud América van CA Bella Vista won hadden de Naranjitas promotie hierdoor in eigen hand. Op de laatste speeldag moesten ze echter de punten delen met Mar de Fondo. Omdat Miramar en Progreso allebei wonnen eindigden er drie ploegen gedeeld op de eerste plaats.

Hierdoor waren er beslissingswedstrijden nodig om te bepalen wie er kampioen zou worden. Sud América en Miramar speelden eerst tegen elkaar en dit eindigde in een 2–2 gelijkspel. Daarna won Miramar met 1–0 van Progreso. Hierdoor kon Progreso geen eerste meer worden. Zij sloten echter af met een 2–0 zege op Sud América. Daarmee bezorgden ze Miramar de titel en de bijbehorende promotie. De Cebras keerden daardoor voor het eerst sinds 1947 weer terug op het hoogste niveau.

Eindstand[bewerken | brontekst bewerken]

Club Sp. W G V Pnt. DV DT DS
1. CS Miramar 14 7 4 3 18 26 16 +10
2. IA Sud América 14 6 6 2 18 27 23 +4
3. CA Progreso 14 7 4 3 18 21 18 +3
4. CA Fénix 14 4 5 5 13 20 19 +1
5. CS Cerrito 14 2 8 4 12 17 19 –2
6. Racing Club de Montevideo 14 3 6 5 12 12 14 –2
7. CA Bella Vista 14 2 7 5 11 15 23 –8
8. Mar de Fondo FC 14 3 4 7 10 18 24 –6

Legenda[bewerken | brontekst bewerken]

Kleur Kwalificatie voor
Barragewedstrijden om promotie naar Primera División 1954

Barragewedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Club Sp. W G V Pnt. DV DT DS
1. CS Miramar 2 1 1 0 3 3 2 +1
2. CA Progreso 2 1 0 1 2 2 1 +1
3. IA Sud América 2 0 1 1 1 2 4 –2

Legenda[bewerken | brontekst bewerken]

Kleur Kwalificatie voor
Promotie naar Primera División 1954
Winnaar Primera B 1953

CS Miramar
2e titel

Degradatie[bewerken | brontekst bewerken]

Een ploeg degradeerde naar de Divisional Intermedia; dit was de ploeg die over de laatste twee jaar het minste punten had verzameld in de competitie (28 wedstrijden). Aangezien IA Sud América (gedegradeerd uit het hoogste niveau) en Mar de Fondo FC (gepromoveerd vanuit het derde niveau) vorig seizoen nog niet in de Primera B speelden, telden hun behaalde punten in dit seizoen dubbel.

Club Sp. 1952 1953 Tot.
1. IA Sud América 14 18 36
2. CA Progreso 28 18 18 36
3. CS Miramar 28 13 18 31
4. CA Bella Vista 28 19 11 30
5. CA Fénix 28 13 13 26
6. Racing Club de Montevideo 28 12 12 24
7. CS Cerrito 28 12 12 24
8. Mar de Fondo FC 14 10 20

Legenda[bewerken | brontekst bewerken]

Kleur Degradatie naar
Divisional Intermedia 1954

Topscorers[bewerken | brontekst bewerken]

IA Sud América-spelers R. Acosta en E. Aguirre deelden de topscorerstitel met negen doelpunten elk.[1][2]

Speler Club(s) Goals
1. Vlag van Uruguay R. Acosta IA Sud América 9
Vlag van Uruguay E. Aguirre

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]