Prosper de Kerchove de Denterghem

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Prosper de Kerchove de Denterghem (Gent, 13 maart 1813 - Bazel, 16 juli 1853) was een Belgisch volksvertegenwoordiger.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Jonkheer Prosper Joseph Eugène Jean François Ghislain de Kerchove de Denterghem was de zoon van Eugène de Kerchove (1780-1863), directeur van de Kunstacademie in Gent en burgemeester van Astene, en van Marie Hopsomere (1787-1844). Hij trouwde in Bazel op 27 oktober 1835 met Emma Vilain XIIII (1816-1864), dochter van de Constituant, graaf Philippe Vilain XIIII.

Het gezin kreeg acht kinderen[1]: vier zoons, van wie alleen Octave de Kerchove de Denterghem (1846-1916) trouwde, met nageslacht tot heden. De oudste zoon Gabriel (1836-1908) werd burgemeester van Deurle en bleef ongehuwd. De tweede zoon, Philippe (1837-1888) werd jezuïet en de vierde stierf jong.

De vier dochters trouwden:

De Kerchove werd verkozen tot provincieraadslid van Oost-Vlaanderen (1844-1847). Hij werd vervolgens verkozen tot katholiek volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Dendermonde en vervulde dit mandaat tot aan zijn dood.

Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]

Voorouders van Prosper de Kerchove de Denterghem
Overgrootouders Jean-François de Kerchove
(1702-1756)
∞ 1740
Thérèse van de Vivere
(1706-1789)
Emmanuel della Faille
(1728-1808)
∞ 1752
Sabine de Ghellinck
(1735-1782)
Jean-François Hopsomere
(1696-1769)

Anne van Bogaert
(-)
Denis Papeleu
(-)

Marie Hopsomere
(-)
Grootouders Jean-François de Kerchove (1747-1813)
∞ 1773
Sabine della Faille d'Assenede (1754-1810)
Bernard Hopsomere (1750-1793)
∞ 1780
Thérèse Papeleu (1761-1818)
Ouders Eugène de Kerchove de Denterghem (1780-1863)
∞ 1808
Marie Hopsomere (1787-1844)
Prosper de Kerchove de Denterghem (1813-1853)

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge 1831-1894. Données biographiques, 1996
  • Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire de 1991, Brussel, 1991