Naar inhoud springen

Register/geheugenarchitectuur

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

In computertechniek is een register/geheugenarchitectuur een instructiesetarchitectuur waarbij de operanden van instructies zich zowel in het geheugen als in registers kunnen bevinden.[1] Wanneer de architectuur toelaat dat alle operanden zich in het geheugen, in registers of in combinaties van beide mogen bevinden, dan spreekt men van een register plus geheugenarchitectuur.[1]

Bij een register/geheugenarchitectuur mag een van de operanden voor bijvoorbeeld de optelbewerking zich in het geheugen bevinden terwijl de andere zich in een register bevindt. Dit verschilt van een load/store-architectuur (die gebruikt wordt bij RISC-ontwerpen zoals MIPS) waarbij beide operanden van de optelbewerking zich in registers moeten bevinden.

De x86-architectuur is een voorbeeld van een register/geheugenarchitectuur. Voorbeelden van register plus geheugenarchitecturen zijn CISC-ontwerpen zoals IBM System/360, PDP-11, VAX en de Motorola 68000-processorfamilie.