René Vannes

René Vannes (Rijsel, 24 mei 1888 – Brussel, 19 november 1956) was een Belgisch musicoloog.

Vannes was een orkestmusicus, die had gestudeerd in Luik. Muziekgeschiedenis verkreeg hij via Victor Dwelshauvers, toch wordt hij gezien als grotendeels autodidact. Als orkestmusicus binnen de lichte muziek reisde hij heel Europa door en was daarbij steevast in de stadsarchieven te vinden om onderzoek te verrichten naar muziekgeschiedenis. Dit resulteerde in een aantal standaardwerken met name op het gebied van de luthiers en strijkstokbouwers.

Publicaties

Dictionnaire universel des Luthiers

• Essai d'un dictionnaire universel des luthiers, Marne (1932)
• Dictionnaire universel des luthiers, révisé Vol. 1, Bruxelles (1951)
• Dictionnaire universel des luthiers, révisé Vol. 2, Bruxelles (1959)

In 1979, 1986 en 1988 volgden heruitgaven.

Andere

• Essai de terminologie musicale ou dictionnaire universel, Paris: Max Eschig
• Une pianiste alsacienne, Marie Bigot, Paris 1927, Colmar
• Dictionnaire des musiciens belges (compositeurs) du XIVe au XXe siècle, Bruxelles, Larcier (1947)

Het Geïllustreerd muzieklexicon noemt Dictionnaire des musiciens als één van haar bronnen, maar schreef geen eigen lemma over de auteur.

Bronnen, noten en/of referenties

• Geïllustreerd muzieklexicon, onder redactie van Mr. G. Keller en Philip Kruseman, medewerking van Sem Dresden, Wouter Hutschenruijter (1859-1943), Willem Landré, Alexander Voormolen en Henri Zagwijn; uitgegeven in 1932/1949 bij J. Philips Kruseman, Den Haag; voorwoord bij het supplement.
• Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9, deel 10, pagina 84