Schaatsen op de Olympische Winterspelen 2006 - Ploegenachtervolging mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
pictogram schaatsenSchaatsen op de
Olympische Winterspelen 2006
Ploegenachtervolging mannen
Olympisch kampioen Italië
Gehouden in Vlag van Italië Turijn
Jaar 2006
Data 15-16 februari
Sport Schaatsen
Accommodatie(s) Oval Lingotto
Deelnemers 36 atleten uit 8 landen
Medailles
Goud  Matteo Anesi
 Stefano Donagrandi
 Enrico Fabris
 Ippolito Sanfratello
 Vlag van Italië Italië
Zilver  Arne Dankers
 Steven Elm
 Denny Morrison
 Jason Parker
 Justin Warsylewicz
 Vlag van Canada Canada
Brons  Sven Kramer
 Rintje Ritsma
 Mark Tuitert
 Carl Verheijen
 Erben Wennemars
 Vlag van Nederland Nederland
    Volgende: 2010
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Schaatsen op de
Olympische Winterspelen 2006
500 mmannenvrouwen
1000 mmannenvrouwen
1500 mmannenvrouwen
3000 mvrouwen
5000 mmannenvrouwen
10.000 mmannen
Achtervolgingmannenvrouwen

De ploegenachtervolging mannen op de Olympische Winterspelen 2006 vond plaats op woensdag 15 en donderdag 16 februari 2006 in de Oval Lingotto in Turijn, Italië. De acht hoogst geklasseerde landen van de Wereldbeker schaatsen 2005/2006 - Ploegenachtervolging mannen mochten deelnemen aan het Olympische toernooi.

Zie Schaatsen op de Olympische Winterspelen 2006 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Tijdschema[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Lokale tijd MET Onderdeel
woensdag 15 februari 17:41 17:41 Voorrondes
woensdag 15 februari 19:07 19:07 Kwartfinales
donderdag 16 februari 17:12 17:12 Halve finales
donderdag 16 februari 17:58 17:58 Finales

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Kijken op Piazza San Carlo
Titelverdedigers geen, nieuw onderdeel
Wereldrecord Arne Dankers
Steven Elm
Denny Morrison
Vlag van Canada Canada 3.39,69
Olympisch record Matteo Anesi
Enrico Fabris
Ippolito Sanfratello
Vlag van Italië Italië 3.43,64

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De teams op de ploegenachtervolging bestaan uit maximaal vijf schaatsers, waarvan er iedere wedstrijd drie opgesteld dienen te worden. Allereerst diende er een tijd gezet te worden in een willekeurige paring. Canada zette de snelste tijd neer voor Italië en Nederland. Amerika zette verrassend pas de zevende tijd neer en dienden zodoende in de kwartfinale aan te treden tegen de nummer twee Italië.

In de eerste kwartfinale reed Nederland tegen Rusland. De Russen werden met bijna drie seconden verschil verslagen, waarmee Nederland een plaats in de halve finale afdwong. De Amerikanen traden in de kwartfinale aan met hun kopman Chad Hedrick. Toch wisten ze de goed rijdende Italianen niet te verslaan, waarmee Hedrick's doel, het winnen van vijf gouden medailles geen gestalte kreeg. In de twee andere kwartfinales wisten de Noren te winnen van Duitsland en werd Japan uitgeschakeld door Canada.

Nederland trad in de sterkste formatie aan in de halve finale tegen Italië. Vanaf de start namen de Nederlanders de leiding in de wedstrijd, maar zo halverwege brachten de Italianen de achterstand beetje bij beetje terug. De wedstrijd naderde de spannende ontknoping toen Sven Kramer op een blokje stapte, viel en Carl Verheijen in zijn val meenam. Erben Wennemars bleef staan, maar doorrijden had voor hem geen zin aangezien zijn teamgenoten niet snel op konden staan. De Nederlanders werden dan ook op een ronde gezet door Italië dat de finale bereikte. In de andere halve finale bleek Canada veel te sterk voor Noorwegen, zodat Nederland en Noorwegen streden om het brons, terwijl Italië en Canada zich zeker wisten van in ieder geval zilver.

In de B-finale, de wedstrijd om het brons, deden zich enkele wijzigingen voor. Mikael Flygind Larsen verving Øystein Grødum en Mark Tuitert reed in de plaats van Erben Wennemars. De Noren startten fel en namen de leiding in handen. In de daaropvolgende ronden liepen de Noren alleen maar uit. Halverwege de race noteerde Nederland voor het eerst een snellere ronde en kwam het langzaam terug. Met een flinke aflossing van Sven Kramer werden de Noren verwezen naar de vierde plaats en won Nederland het brons. Het betekende de eerste olympische medaille in de carrières van Verheijen, Tuitert en Wennemars.

De finale ging van start met Steven Elm in plaats van Denny Morrison, de Italianen bleven rijden in hun vaste formatie met Enrico Fabris, Ippolito Sanfratello en Matteo Anesi. Al in de eerste ronde gingen de Canadezen in de fout toen Arne Dankers met zijn hand het ijs aanraakte en daarmee kostbare tijd verloor. De Italianen namen dan ook een ruime voorsprong. Het enige dat de Canadezen konden doen is versnellen en alles op alles zetten. De rondetijden liepen omlaag en de Canadezen kwamen ook daadwerkelijk terug in de wedstrijd. Toen ze de Italianen bijna voorbijstaken kon de ploeg echter niet meer en wisten Italië juist wel te versnellen. Daarmee won Italië het goud en was het zilver voor Canada. Het goud ging voorbij aan Ermanno Ioriatti. Hij maakte wel deel uit van de ploeg maar deed in geen enkele wedstrijd mee en viel daarmee buiten de prijzen.

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Voorronde[bewerken | brontekst bewerken]

# Schaatsers Land Tijd
1 Dankers / Elm / Morrison Vlag van Canada CAN 3.47,37
2 Donagrandi / Fabris / Sanfratello Vlag van Italië ITA 3.47,79
3 Ritsma / Tuitert / Verheijen Vlag van Nederland NED 3.48,02
4 Ervik / Grødum / Sætre Vlag van Noorwegen NOR 3.49,55
5 Heythausen / Lehmann / Schneider Vlag van Duitsland GER 3.49,59
6 Detysjev / Kibalko / Skobrev Vlag van Rusland RUS 3.49,75
7 Leiveille Cox / Mull / Parra Vlag van Verenigde Staten USA 3.51,32
8 Miyazaki / Sugimori / Ushiyama Vlag van Japan JPN 4.03,83

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

Schaatsers Land Tijd - Schaatsers Land Tijd
Kramer / Verheijen / Wennemars Vlag van Nederland NED 3.44,65 - Lalenkov / Sjepel / Skobrev Vlag van Rusland RUS 3.47,49
+ 2,84
Anesi / Fabris / Sanfratello Vlag van Italië ITA 3.43,64 - Boutiette / Hedrick / Leveille Cox Vlag van Verenigde Staten USA 3.44,11
+ 0,47
Bøkko / Ervik / Larsen Vlag van Noorwegen NOR 3.47,81 - Dallmann / Heythausen / Schneider Vlag van Duitsland GER 3.49,68
+ 1,87
Morrison / Parker / Warsylewicz Vlag van Canada CAN 3.52,01 - Miyazaki / Sugimori / Ushiyama Vlag van Japan JPN 3.53,88
+ 1,87

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

Schaatsers Land Tijd - Schaatsers Land Tijd
Anesi / Fabris / Sanfratello Vlag van Italië ITA Winst - Kramer / Verheijen / Wennemars Vlag van Nederland NED Ingehaald
Dankers / Morrison / Warsylewicz Vlag van Canada CAN 3.44,91 - Bøkko / Ervik / Grødum Vlag van Noorwegen NOR 3.47,81
+ 2,90

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

Schaatsers Land Tijd - Schaatsers Land Tijd
Anesi / Fabris / Sanfratello Vlag van Italië ITA 3.44,46 - Dankers / Elm / Warsylewicz Vlag van Canada CAN 3.47,28
+ 2,82
Kramer / Tuitert / Verheijen Vlag van Nederland NED 3.44,53 - Bøkko / Ervik / Larsen Vlag van Noorwegen NOR 3.45,96
+ 1,43
Kibalko / Sjepel / Skobrev Vlag van Rusland RUS 3.46,91 - Boutiette / Leveille Cox / Mull Vlag van Verenigde Staten USA 3.49,73
+ 2,82
Heythausen / Lehmann / Schneider Vlag van Duitsland GER 3.48,28 - Miyazaki / Sugimori / Ushiyama Vlag van Japan JPN 3.50,37
+ 2,09

Eindrangschikking[bewerken | brontekst bewerken]

# Schaatsers Land
Goud Anesi, Donagrandi, Fabris, Sanfratello Vlag van Italië Italië
Zilver Dankers, Elm, Morrison, Parker, Warsylewicz Vlag van Canada Canada
Brons Kramer, Ritsma, Tuitert, Verheijen, Wennemars Vlag van Nederland Nederland
4 Bøkko, Ervik, Grødum, Larsen, Sætre Vlag van Noorwegen Noorwegen
5 Detysjev, Kibalko, Lalenkov, Sjepel, Skobrev Vlag van Rusland Rusland
6 Boutiette, Hedrick, Leveille Cox, Mull, Parra Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
7 Dallmann, Heythausen, Lehmann, Schneider Vlag van Duitsland Duitsland
8 Miyazaki, Sugimori, Ushiyama Vlag van Japan Japan