Ploegenachtervolging (schaatsen)

Ploegenachtervolging
Algemene gegevens
Organisatie	België: KBSF; Nederland: KNSB; Mondiaal: ISU
Type	Teamsport
Categorie	Langebaanschaatsen
Locatie	Schaatsbaan
Olympisch	2006 (♂) / 2006 (♀)
Competities / Kampioenschappen
Kampioenschappen	WB / WK ♂ - ♀ / OS
Kampioenen
Wereldkampioen;	Italië; Nederland
Olympisch kampioen;	Noorwegen; Canada
Records
Belgisch record	3.45,64 België; Maarten Swings; Bart Swings; Ferre Spruyt; 3.17,99 België; Sandrine Tas; Stien Vanhoutte; Anke Vos
Nederlands record	3.34,68 Nederland; Marcel Bosker; Sven Kramer; Douwe de Vries; 2.51,20 Nederland; Joy Beune; Marijke Groenewoud; Irene Schouten
Europees record	3.34,22 Noorwegen; Sander Eitrem; Peder Kongshaug; Sverre Lunde Pedersen; 2.51,20 Nederland; Joy Beune; Marijke Groenewoud; Irene Schouten
Wereldrecord	3.33,66 Verenigde Staten; Ethan Cepuran; Casey Dawson; Emery Lehman; 2.50,76 Japan; Ayano Sato; Miho Takagi; Nana Takagi
Verwante sporten
Disciplines	100m; 300m; 500m; 1000m; 1500m; 3000m; 5000m; 10.000m; Massastart; Teamsprint; Kleine vierkamp; Grote vierkamp
Verwante sporten	IJshockey; Shorttrack; Kunstschaatsen; Marathonschaatsen; Kortebaanschaatsen; Schoonrijden; Inline-skaten
Portaal	Sport ; Schaatsen

De ploegenachtervolging is een officiële schaatsafstand bij het langebaanschaatsen. Een team bestaat uit drie personen. De mannen rijden acht ronden (3.098,88 meter), de vrouwen zes ronden (2.324,16 meter).

Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]

De huidige vorm van het schaatsen in de discipline van ploegenachtervolging is als experiment van de ISU op het WK voor junioren van 2002 verreden. De eerste world cup-wedstrijd werd in het seizoen 2002-2003 verreden.^[1] Namens Nederland reden Martin Hersman, Bob de Jong en Ralf van der Rijst hiermee naar het goud. Overigens waren de regels in de eerste jaren nog iets soepeler: er namen regelmatig teams bestaande uit verschillende nationaliteiten deel, en soms meerdere teams van één land. Hersman zei destijds al dat dit onderdeel zeker toekomst zou hebben. In februari 2004 was er sprake van dat de ploegenachtervolging mogelijk tijdens Vancouver 2010 een Olympisch onderdeel zou worden, maar wegens groot enthousiasme over het nieuwe onderdeel binnen het ISU-bestuur werd de ploegenachtervolging geïntroduceerd in 2006 in Turijn.

Toch werd de ploegenachtervolging in de beginjaren veelal afgewerkt als een trainingswedstrijd. De schaatsers beschouwden het als een grappig experiment. Naast het feit dat het veel plezier voor sporters en toeschouwers opleverde, bleek het vooral een loodzwaar onderdeel doordat de schaatsers alleen binnenbochten rijden.

Tactiek[bewerken | brontekst bewerken]

In de race is het gebruikelijk dat verschillende schaatsers elkaar afwisselen. Zo voorkomen ze dat één iemand heel de race alle wind moet opvangen en kunnen de twee andere schaatsers 'uitrusten' om daarna de kop weer over te nemen. Als er zeer grote krachtsverschillen binnen het team zijn, kan het soms voorkomen dat één schaatser (bijna) de hele race op kop moet rijden en dat er één of twee rijders slechts de taak hebben aan te haken.^[2] Een andere tactiek is om de sterkste schaatser de hele race in de laatste positie te laten rijden waarbij de schaatsers elkaar duwen. Op deze manier worden de krachten gelijk verdeeld en wordt er geen tijd en kracht verloren tijdens het wisselen. Deze tactiek werd ontwikkeld door het Noorse team gedurende het seizoen 2020-2021.^[3]

Wedstrijdtypes[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn twee verschillende wedstrijdtypes.

Tijdsysteem: bij dit systeem wordt gekeken naar de tijd en hoeft elk team maar één keer te rijden. Als alle teams hebben gereden, wordt opgemaakt wie de winnaar is door te kijken naar de snelste tijd, waarbij de tijd van de laatste rijder telt.
Afvalsysteem: bij dit systeem rijden twee teams tegen elkaar en is de klok niet van invloed op de uitkomst. De snelste van de twee gaat door naar de volgende ronde. Dit systeem wordt herhaald tot aan de finale. Dit systeem is vergelijkbaar met de ploegenachtervolging bij het baanwielrennen.

Het afvalsysteem wordt gebruikt op de Olympische Spelen, terwijl het tijdsysteem wordt gebruikt bij de World Cups en op de WK afstanden.

Huidige wereldrecords[bewerken | brontekst bewerken]

	Land	Schaats(st)ers	Tijd	Datum	Baan
Mannen	Verenigde Staten	Ethan Cepuran Casey Dawson Emery Lehman	3.33,66	27-01-2024	Salt Lake C.
Vrouwen	Japan	Ayano Sato Miho Takagi Nana Takagi	2.50,76	14-02-2020	Salt Lake C.
Mannen junioren (8 ronden)	Zuid-Korea	Chung Jae-won Lee Do-hyung Kim Min-seok	3.43,55	11-03-2018	Salt Lake C.
Vrouwen junioren (6 ronden)	Nederland	Joy Beune Elisa Dul Jutta Leerdam	2.59,55	11-03-2018	Salt Lake C.

De snelste ploegenachtervolgingen[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

#	Land	Schaatsers	Tijd	Datum	Baan
1.	Verenigde Staten	Ethan Cepuran Casey Dawson Emery Lehman	3.33,66	27-01-2024	Salt Lake City
2.	Noorwegen	Sander Eitrem Peder Kongshaug Sverre Lunde Pedersen	3.34,22	05-01-2024	Heerenveen
3.	Nederland	Marcel Bosker Sven Kramer Douwe de Vries	3.34,68	15-02-2020	Salt Lake City
4.	Italië	Davide Ghiotto Andrea Giovannini Michele Malfatti	3.35,00	16-02-2024	Calgary
5.	Noorwegen (#2)	Sander Eitrem Peder Kongshaug Sverre Lunde Pedersen	3.35,30	27-01-2024	Salt Lake City
6.	Nederland (#2)	Jan Blokhuijsen Sven Kramer Koen Verweij	3.35,60	16-11-2013	Salt Lake City
7.	Noorwegen (#3)	Sander Eitrem Peder Kongshaug Sverre Lunde Pedersen	3.36,07	16-02-2024	Calgary
8.	Nederland (#3)	Jan Blokhuijsen Sven Kramer Koen Verweij	3.36,11^[4]	02-12-2017	Calgary
9.	Japan	Seitaro Ichinohe Riku Tsuchiya Shane Williamson	3.36,41	15-02-2020	Salt Lake City
10.	Canada	Ted-Jan Bloemen Benjamin Donnelly Denny Morrison	3.36,44^[5]	08-12-2017	Salt Lake City

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

#	Land	Schaatssters	Tijd	Datum	Baan
1.	Japan	Ayano Sato Miho Takagi Nana Takagi	2.50,76	14-02-2020	Salt Lake City
2.	Japan (#2)	Ayano Sato Miho Takagi Nana Takagi	2.50,87^[6]	08-12-2017	Salt Lake City
3.	Nederland	Joy Beune Marijke Groenewoud Irene Schouten	2.51,20	16-02-2024	Calgary
4.	Nederland (#2)	Antoinette de Jong Melissa Wijfje Ireen Wüst	2.52,65	14-02-2020	Salt Lake City
5.	Japan (#3)	Ayaka Kikuchi Miho Takagi Nana Takagi	2.53,61	12-02-2022	Peking
6.	Canada	Ivanie Blondin Valérie Maltais Isabelle Weidemann	2.53,62	14-02-2020	Salt Lake City
7.	Japan (#4)	Ayaka Kikuchi Miho Takagi Nana Takagi	2.53,88^[7]	02-12-2017	Calgary
8.	Japan (#5)	Ayano Sato Miho Takagi Nana Takagi	2.53,89^[8]	21-02-2018	Gangneung
9.	Rusland	Jelizaveta Kazelina Jevgenia Lalenkova Natalja Voronina	2.53,92	14-02-2020	Salt Lake City
10.	Canada	Ivanie Blondin Valerie Maltais Isabelle Weidemann	2.54,03	16-02-2024	Calgary