Geheimhoudingsverklaring

Een geheimhoudingsverklaring (ook wel vaak aangeduid met de Engelse term non-disclosure agreement) is een contract dat er voor moet zorgen dat de ene partij de unieke onderdelen van een produkt of dienst die wordt toegelicht door een andere partij niet kan gebruiken voor eigen doeleinden en informatie die samenhangt met een produkt, dienst, of idee voor zich houdt en, behoudens medewerkers in het bedrijf zelf, geheimhoudt.

Een geheimhoudingsverklaring houdt in dat de partij aan wie het product, de dienst of het idee wordt voorgelegd:

• de informatie als vertrouwelijk en strikt geheim houdt voor derden.
• dit toetst op commerciële of technische haalbaarheid (bijvoorbeeld bij een uitvinding).
• degene die het product, de dienst of het idee heeft toegelicht schadeloos stelt als er inbreuk wordt gemaakt op eigenschappen van product, dienst, of idee.

Voorbeeld: een uitvinder heeft een uitvinding bedacht en gaat daarmee naar een grote dienstverlener. De dienstverlener tekent de geheimhoudingsverklaring, maar gebruikt toch een bepaald onderdeel of aspect voor diens eigen producten. De dienstverlener dient, als hij gedaagd wordt, de uitvinder schadeloos te stellen voor gederfde inkomsten.