Naar inhoud springen

Roemeense Vereniging: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robot-geholpen doorverwijzing: Sibiu
k Alexandru_Ioan_Cuza.jpg is op Commons verwijderd. 555: In category Unknown as of 16 November 2008; no source
Regel 1: Regel 1:
{{Geschiedenis Roemenië}}
{{Geschiedenis Roemenië}}
[[Afbeelding:Romania 1859-1913.png|250px|thumb|Roemenië na de vereniging]]
[[Afbeelding:Romania 1859-1913.png|250px|thumb|Roemenië na de vereniging]]

[[Afbeelding:Alexandru Ioan Cuza.jpg|250px|thumb|[[Alexander Johan Cuza]] (''Alexandru Ioan Cuza'')]]
In de periode van Oostenrijks-Hongaarse macht in Transsylvanië, en Ottomaanse macht in Moldavië en Walachije werden de Roemenen steeds meer onderdrukt als tweederangsburgers, of helemaal geen burgers, in hun eigen land.
In de periode van Oostenrijks-Hongaarse macht in Transsylvanië, en Ottomaanse macht in Moldavië en Walachije werden de Roemenen steeds meer onderdrukt als tweederangsburgers, of helemaal geen burgers, in hun eigen land.
In sommige steden in Transsylvanië als [[Braşov]] (''Kronstadt'', toen de [[Transsylvanische Saksen]] er waren) mochten de Roemenen niet eens binnen de stadsmuren komen.
In sommige steden in Transsylvanië als [[Braşov]] (''Kronstadt'', toen de [[Transsylvanische Saksen]] er waren) mochten de Roemenen niet eens binnen de stadsmuren komen.

Versie van 5 dec 2008 05:47

Sjabloon:Geschiedenis Roemenië

Roemenië na de vereniging

In de periode van Oostenrijks-Hongaarse macht in Transsylvanië, en Ottomaanse macht in Moldavië en Walachije werden de Roemenen steeds meer onderdrukt als tweederangsburgers, of helemaal geen burgers, in hun eigen land. In sommige steden in Transsylvanië als Braşov (Kronstadt, toen de Transsylvanische Saksen er waren) mochten de Roemenen niet eens binnen de stadsmuren komen.

De Roemenen zochten hulp bij de Russen, waarvan ze dachten dat ze wel een volk van dezelfde religie zouden helpen tegen het Islamitische Ottomaanse Rijk. Maar het had geen nut, want de Russen hadden Bessarabië geannexeerd (1812) van Moldavië dus zou Walachije en Moldavië alleen maar veroverd worden. Ook de Oostenrijkers hadden delen geannexeerd van Walachije en Moldavië (Oltenië 1718-1739 en Boekovina 1775) en sindsdien begonnen de Roemenen ook hulp te zoeken in het westen.

Net zoals in vele Europese landen, hadden Transsylvanië, Moldavië en Walachije met een revolutie te maken in 1848. Tudor Vladimirescu vocht voor de onafhankelijkheid maar er gebeurde niet veel.

In 1859 lukten het Walachije en Moldavië zich onafhankelijk te verklaren, van de Ottomanen en kozen dezelfde vorst, Alexander Johan Cuza, maar werden niet erkend door Frans Jozef I van Oostenrijk. Sultan Abdülaziz - in naam nog altijd Alexander Johans suzerein - erkende deze uiteindelijk op 23 december 1861, waarna Moldavië en Walachije op 24 januari 1862 formeel werden verenigd tot Roemenië met als hoofdstad Boekarest.

De Oostenrijkers en Hongaren hielden Transsylvanië in bezit maar er kwam wel vooruitgang voor de grote minderheid Roemenen in Transsylvanië. In 1861 werd de ASTRA (Transsylvanische Associatie voor Roemeense literatuur en cultuur) in Sibiu (toen Hermannstadt) opgericht die de Roemenen in Transsylvanië zou verdedigen.