Blauwbilgorgel

De Blauwbilgorgel is een Nederlands gedicht uit 1943, bedacht door C. Buddingh'.

Het gedicht

Het gedicht gaat over de "blauwbilgorgel". Wat dit wezen precies is en hoe het eruit ziet wordt in het gedicht uitvoerig beschreven, maar doordat ook alle andere zelfstandige naamwoorden in het gedicht onbestaande woorden zijn blijft de Blauwbilgorgel een groot mysterie.

Buddingh bedacht het gedicht toen hij in het sanatorium Zonnegloren werd verpleegd wegens tuberculose en er een Engels kinderverhaal met de titel bluebillgurgle te lezen kreeg.

De blauwbilgorgel

Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind'ren van.
Raban! Raban! Raban!
Ik ben de blauwbilgorgel,
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!
Ik ben de blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!

In populaire cultuur

De tekst van de blauwbilgorgel werd op muziek gezet door onder andere Wim ter Burg.

In november 2007 verscheen - van de hand van Wim Huijser en Peter de Roos - het boek Raban! Raban! Raban!, Buddingh's Blauwbilgorgel met pensioen. Dit ter ere van het (bijna) 65-jarig bestaan van het gedicht.

Literatuur

• C.Buddingh' Alle Gorgelrijmen
• W. Huijser Raban! Raban! Raban!