Blauwbilgorgel

De Blauwbilgorgel is een Nederlands gedicht uit 1943, bedacht door C. Buddingh'.

Het gedicht

Het gedicht gaat over de "blauwbilgorgel". Wat dit wezen precies is en hoe het eruit ziet wordt in het gedicht uitvoerig beschreven, maar doordat ook veel andere woorden in het gedicht niet-bestaande woorden zijn blijft de Blauwbilgorgel een groot mysterie.

Buddingh' bedacht het gedicht toen hij in het sanatorium Zonnegloren werd verpleegd voor tuberculose en er een Engels kinderverhaal met de titel bluebillgurgle te lezen kreeg.

Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind'ren van.
Raban! Raban! Raban!


Ik ben de blauwbilgorgel,
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!


Ik ben de blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!


Ik ben de blauwbilgorgel,
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen!

Overig

De tekst van de blauwbilgorgel werd op muziek gezet door onder anderen Wim ter Burg.

In november 2007 verscheen - van de hand van Wim Huijser en Peter de Roos - het boek Raban! Raban! Raban!, Buddingh's Blauwbilgorgel met pensioen.

Literatuur

• C.Buddingh' Alle Gorgelrijmen
• W. Huijser Raban! Raban! Raban!