Ptolemaeus IV Philopator: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 17: | Regel 17: | ||
}} |
}} |
||
'''Ptolemaeus IV Philopator''', zoon van [[Ptolemaeus III Euergetes I]] en [[Berenice II]], was koning van [[Ptolemaeïsch Egypte|Egypte]] van [[221 v.Chr.|221]]-[[205 v.Chr.]]. Tot een paar decennia geleden werd over het algemeen gedacht dat tijdens zijn koningschap het verval van het [[Ptolemaeën|Ptolemeïsche]] koninkrijk begon. Hij werd als corrupt en decadent neergezet door klassieke auteurs, waaronder Polybius. Zij presenteerde alle koningen na Ptolemaeus III als dronken en incompetent. Volgens Polybius zou hij alle staatszaken overgelaten hebben aan favorieten, zoals Sosibius. Dit beeld word tegenwoordig echter omstreden. Hij weigerde zich door Sosibius te laten overhalen om betrokken te raken bij conflicten in de Middellandse Zee. Hij hield vrede met het Zuiden. Hij wist Egypte redelijk vredig te houden in een tijd van oorlog, en hield de marine sterk. Rome stuurde zelfs afgezanten om graan te verkrijgen. Polybius echter schrijft dit toe aan het luie karakter van de koning. Hij rekruteerde ook tien duizenden autochtone Egyptenaren in het leger en begon daarmee een proces van integratie van Egyptenaren en Grieken. Hij leidde persoonlijk zijn uitgebreide leger in de strijd tegen [[Antiochus III]] toen Antiochus Coele-Syrië probeerde te veroveren. Hij versloeg de Seleuciden in de [[Slag bij Raphia]]. Later tijdens zijn koningschap kwamen de Egyptenaren in Boven |
'''Ptolemaeus IV Philopator''', zoon van [[Ptolemaeus III Euergetes I]] en [[Berenice II]], was koning van [[Ptolemaeïsch Egypte|Egypte]] van [[221 v.Chr.|221]]-[[205 v.Chr.]]. Tot een paar decennia geleden werd over het algemeen gedacht dat tijdens zijn koningschap het verval van het [[Ptolemaeën|Ptolemeïsche]] koninkrijk begon. Hij werd als corrupt en decadent neergezet door klassieke auteurs, waaronder Polybius. Zij presenteerde alle koningen na Ptolemaeus III als dronken en incompetent. Volgens Polybius zou hij alle staatszaken overgelaten hebben aan favorieten, zoals Sosibius. Dit beeld word tegenwoordig echter omstreden. Hij weigerde zich door Sosibius te laten overhalen om betrokken te raken bij conflicten in de Middellandse Zee. Hij hield vrede met het Zuiden. Hij wist Egypte redelijk vredig te houden in een tijd van oorlog, en hield de marine sterk. Rome stuurde zelfs afgezanten om graan te verkrijgen. Polybius echter schrijft dit toe aan het luie karakter van de koning. Hij rekruteerde ook tien duizenden autochtone Egyptenaren in het leger en begon daarmee een proces van integratie van Egyptenaren en Grieken. Hij leidde persoonlijk zijn uitgebreide leger in de strijd tegen [[Antiochus III]] toen Antiochus Coele-Syrië probeerde te veroveren. Hij versloeg de Seleuciden in de [[Slag bij Raphia]]. Later tijdens zijn koningschap kwamen de Egyptenaren in [[Boven-Egypte]] in opstand. De koning wist de opstanden te onderdrukken maar ze zouden weer een probleem worden tijdens de regering van zijn zoon. In [[220 v.Chr.]] trouwde hij met zijn zuster, [[Arsinoë III]]. |
||
==bronnen== |
==bronnen== |
||
Versie van 14 nov 2015 15:52
| Ptolemaeus IV Philopator | ||||
|---|---|---|---|---|
| Ptolemaeus IV Philopater | ||||
| ||||
| Farao van Egypte (Ptolemaeïsche Dynastie) | ||||
| Periode | 221-205 v.Chr. | |||
| Voorganger | Ptolemaeus III Euergetes I | |||
| Opvolger | Ptolemaeus V Epiphanes | |||
| Vader | Ptolemaeus III Euergetes I | |||
| Moeder | Berenice II | |||
| Namen van de farao in Egyptische hiërogliefen | ||||
| ||||
Ptolemaeus IV Philopator, zoon van Ptolemaeus III Euergetes I en Berenice II, was koning van Egypte van 221-205 v.Chr.. Tot een paar decennia geleden werd over het algemeen gedacht dat tijdens zijn koningschap het verval van het Ptolemeïsche koninkrijk begon. Hij werd als corrupt en decadent neergezet door klassieke auteurs, waaronder Polybius. Zij presenteerde alle koningen na Ptolemaeus III als dronken en incompetent. Volgens Polybius zou hij alle staatszaken overgelaten hebben aan favorieten, zoals Sosibius. Dit beeld word tegenwoordig echter omstreden. Hij weigerde zich door Sosibius te laten overhalen om betrokken te raken bij conflicten in de Middellandse Zee. Hij hield vrede met het Zuiden. Hij wist Egypte redelijk vredig te houden in een tijd van oorlog, en hield de marine sterk. Rome stuurde zelfs afgezanten om graan te verkrijgen. Polybius echter schrijft dit toe aan het luie karakter van de koning. Hij rekruteerde ook tien duizenden autochtone Egyptenaren in het leger en begon daarmee een proces van integratie van Egyptenaren en Grieken. Hij leidde persoonlijk zijn uitgebreide leger in de strijd tegen Antiochus III toen Antiochus Coele-Syrië probeerde te veroveren. Hij versloeg de Seleuciden in de Slag bij Raphia. Later tijdens zijn koningschap kwamen de Egyptenaren in Boven-Egypte in opstand. De koning wist de opstanden te onderdrukken maar ze zouden weer een probleem worden tijdens de regering van zijn zoon. In 220 v.Chr. trouwde hij met zijn zuster, Arsinoë III.
bronnen
- The Hellenistic World and the Coming of Rome, Volume 1 van Erich S. Gruen, uitgebracht Herfst 1985
- The History of the Ptolemy's and the Nabataean Empire
- The Greek World After Alexander 323–30 BC van Graham Shipley, uitgebracht Maart 2014
- History of the Egyptian Kingdom of the Ptolemies (B.C. 323 to 30) George Rawlinson M.A, Canon of Canterbury and Camden Professor of Ancient history at the University of Oxford Ancient History of Chaldaea, Assyria, Media, Babylonia, Lydia, Phoenicia, Syria, Judaea, Egypt, Carthage, Persia, Greece, Macedonia, Parthia, and Rome., The Colonial Press, New York, 1899.