Verdwijning van Kim en Ken: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele app Bewerking via Android-app |
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele app Bewerking via Android-app |
||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
== Voorgeschiedenis == |
== Voorgeschiedenis == |
||
Tinny Mast was een vrouw die op 16-jarige leeftijd voor het eerst huwde. Haar eerste kind was Kim ([[2 februari]] [[1982]]<ref name="informatie">[https://web.archive.org/web/20161113135223/http://denoo.net/informatie/n583.htm Informatie bij: Manuel-Elisabeth-Francois Lanssens], ''Denoo.net'', geraadpleegd op 12 mei 2012</ref>). Vier maanden na haar geboorte scheidde Mast van haar man. Ze hertrouwde en uit dit huwelijk werd Ken ([[26 juli]] [[1985]]<ref name="informatie"/>) geboren, die aan de ziekte [[COPD|cara]] bleek te lijden. Kort nadien scheidde en hertrouwde Mast opnieuw. Uit dit huwelijk werd haar zoon Axel ([[7 november]] [[1992]]<ref name="stamboom"/>) geboren. Ze zou uiteindelijk in totaal vijf kinderen krijgen, inclusief de levenloos geboren dochter Luna en haar zoontje Julian.<ref name="herdenking">[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=GG3136A9G 0110 was mijn herdenking], ''[[De Standaard]]'', 14 oktober 2006</ref> |
Tinny Mast was een vrouw die op 16-jarige leeftijd voor het eerst huwde. Haar eerste kind en dochter was Kim ([[2 februari]] [[1982]]<ref name="informatie">[https://web.archive.org/web/20161113135223/http://denoo.net/informatie/n583.htm Informatie bij: Manuel-Elisabeth-Francois Lanssens], ''Denoo.net'', geraadpleegd op 12 mei 2012</ref>). Vier maanden na haar geboorte scheidde Mast van haar man. Ze hertrouwde en uit dit huwelijk werd zoob Ken ([[26 juli]] [[1985]]<ref name="informatie"/>) geboren, die aan de ziekte [[COPD|cara]] bleek te lijden. Kort nadien scheidde en hertrouwde Mast opnieuw. Uit dit huwelijk werd haar zoon Axel ([[7 november]] [[1992]]<ref name="stamboom"/>) geboren. Ze zou uiteindelijk in totaal vijf kinderen krijgen, inclusief de levenloos geboren dochter Luna en haar zoontje Julian.<ref name="herdenking">[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=GG3136A9G 0110 was mijn herdenking], ''[[De Standaard]]'', 14 oktober 2006</ref> |
||
== Verdwijning van Kim en Ken == |
== Verdwijning van Kim en Ken == |
||
Versie van 2 apr 2019 02:10
| Verdwijning van Kim en Ken | ||
|---|---|---|
| Plaats | Antwerpen, België | |
| Datum | 4 januari 1994 | |
| Dader(s) | onbekend | |
| Slachtoffer(s) | Kim (11) en Ken (8) Heyrman | |
De Zaak-Kim en Ken was een Belgische verdwijningszaak die draaide rond de in 1994 verdwenen kinderen Kim en Ken Heyrman, dochter en zoon van Tinny Mast (13 maart 1965[1]). Kim werd later dood teruggevonden, maar Ken bleef spoorloos. De vermoedelijke dader werd, ondanks sterke beschuldigingen van de familie, nooit opgepakt.[2] De zaak leidde tot de oprichting van het Comité Kim en Ken (1995-2001).
Voorgeschiedenis
Tinny Mast was een vrouw die op 16-jarige leeftijd voor het eerst huwde. Haar eerste kind en dochter was Kim (2 februari 1982[3]). Vier maanden na haar geboorte scheidde Mast van haar man. Ze hertrouwde en uit dit huwelijk werd zoob Ken (26 juli 1985[3]) geboren, die aan de ziekte cara bleek te lijden. Kort nadien scheidde en hertrouwde Mast opnieuw. Uit dit huwelijk werd haar zoon Axel (7 november 1992[1]) geboren. Ze zou uiteindelijk in totaal vijf kinderen krijgen, inclusief de levenloos geboren dochter Luna en haar zoontje Julian.[4]
Verdwijning van Kim en Ken
Op 4 januari 1994 gingen Kim en Ken bij hun vriendjes spelen, maar keerden nooit meer terug. Aanvankelijk ging de politie ervan uit dat de kinderen van huis waren weggelopen en ook Mast zelf werd een tijdje verdacht. In haar boek, Altijd op zoek. Mijn alfabet voor Kim en Ken, vertelde Mast hoe de politie haar in die dagen niet serieus nam. Ze was in die periode ook zes maanden zwanger en kreeg op 13 januari een miskraam.[4] De verdwijningszaak werd nationaal nieuws toen op 11 februari 1994 Kims dode lichaam werd teruggevonden in het Antwerpse Asiadok. Na een autopsie bleek ze seksueel misbruikt en vermoord te zijn. Men weigerde vier jaar lang deze autopsiefoto's aan Tinny Mast te tonen omdat die te gruwelijk waren. Ken werd nooit teruggevonden.
Comité Kim en Ken
In 1995 richtte Tinny Mast het Comité Kim en Ken op. Deze pluralistische actiegroep gaf hulp aan gewone mensen bij problemen waar politiek, gerecht en politie tekortschoten. Het comité stelde vier eisen op: inzage in dossiers, openbaarheid van het onderzoek, geen doofpotoperaties en opkomen voor alle kinderen, ongeacht hun huidskleur of geloofsovertuiging.
Toen in 1996 de zaak-Dutroux uitbrak kreeg ook de verdwijning van Kim en Ken hernieuwde media-aandacht. Net als de ouders van andere vermiste kinderen werden ook Tinny Mast en haar man, Willy Bauwens, door Albert II van België op het koninklijk paleis ontvangen. Ook stapten ze op 20 oktober 1996 mee tijdens de Witte Mars in Brussel. Op 17 november organiseerden ze de "Zwart Op Wit Mars" in Antwerpen, waarbij haar comité de trappen van het Antwerpse gerechtsgebouw bezette. Hun actie werd verder gezet tot nieuwjaar.
Op 4 januari 1997 werd er aan het Asiadok in Antwerpen een gedenksteen voor Kim en Ken gelegd, ontworpen door Dirk Lenaerts. Het comité was ook aanwezig tijdens een grote betoging tegen de sluiting van de Waalse staalfabriek Forges de Clabecq op 2 februari 1997 en een antiracistische betoging op 23 maart. Eind juni 1999 verhuisde Mast uit Antwerpen naar Kermt, omdat de stad te veel negatieve herinneringen bevatte. In 2001 werd het Comité Kim en Ken opgeheven.
Nasleep
Op 23 januari 2002 kreeg Tinny Mast een zoontje, Julian. In 2003 werd ze ook politiek actief. Ze stond als onafhankelijke kandidate op de Antikapitalistische Eenheidslijst van de PVDA en op de lijst RESIST met mensen van de AEL. In juni 2004 ontstond er ophef toen Tinny Mast per ongeluk verschillende stembrieven voor de verkiezingen kreeg opgestuurd, bestemd voor haar vermiste kind Ken. Nadat ze het nieuws bekend had gemaakt volgde er meteen excuses van de verzenders.
In 2006 publiceerde een boek, Altijd op zoek. Mijn alfabet voor Kim en Ken.. Dit boek beschrijft haar levensverhaal met speciale aandacht naar het onderzoek rond de verdwijning van Kim en Ken. Carine Russo, moeder van het verdwenen meisje Melissa, en kinderpsychiater Peter Adriaenssens schreven een voorwoord.
Het lichaam van Ken Heyrman werd nooit gevonden. Op 10 maart 2014 werd Ken officieel dood verklaard.[5][6]
Bronnen, noten en/of referenties
|