Bellettrie: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Serassot (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Serassot (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
Dat deel van de [[literatuur]] dat tot de 'hoge' [[cultuur]] wordt gerekend.
Dat deel van de [[literatuur]] dat tot de 'hoge' [[cultuur]] wordt gerekend.


Kenmerkend voor belettrie is dat [[vorm]] en [[stijl]] van de [[tekst]]en zeer belangrijk zijn. Het gaat niet alleen om ''wat'' er gezegd en geschreven wordt, maar vooral ook om het ''hoe'': mooie, originele, treffende bewoordingen of juist bewust hard en realistisch taalgebruik, of het introduceren van geheel nieuwe woorden en zinsconstructies etc. Daarbij is een gelaagde structuur van de tekst ook van belang: 'er staat vaak meer dan er staat'.
Kenmerkend voor belettrie is dat [[vorm]] en [[stijlfiguur|stijl]] van de [[tekst]]en zeer belangrijk zijn. Het gaat niet alleen om ''wat'' er gezegd en geschreven wordt, maar vooral ook om het ''hoe'': mooie, originele, treffende bewoordingen of juist bewust hard en realistisch taalgebruik, of het introduceren van geheel nieuwe woorden en zinsconstructies etc. Daarbij is een gelaagde structuur van de tekst ook van belang: 'er staat vaak meer dan er staat'.


Wat dat betreft sluit bellettrie aan bij de [[poëzie]].
Wat dat betreft sluit bellettrie aan bij de [[poëzie]].

Versie van 29 dec 2004 17:13

Dat deel van de literatuur dat tot de 'hoge' cultuur wordt gerekend.

Kenmerkend voor belettrie is dat vorm en stijl van de teksten zeer belangrijk zijn. Het gaat niet alleen om wat er gezegd en geschreven wordt, maar vooral ook om het hoe: mooie, originele, treffende bewoordingen of juist bewust hard en realistisch taalgebruik, of het introduceren van geheel nieuwe woorden en zinsconstructies etc. Daarbij is een gelaagde structuur van de tekst ook van belang: 'er staat vaak meer dan er staat'.

Wat dat betreft sluit bellettrie aan bij de poëzie.

Dat wil overigens niet zeggen dat bellettrie altijd ingewikkeld of hoogdravend hoeft te zijn. Nederlandse schrijvers als Willem Elsschot, Karel van het Reve en Willem Frederik Hermans bewijzen het tegendeel.