Ontkenning (psychologie): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Thijs!bot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: sr:Негирање
Thijs!bot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: fr:Déni
Regel 17: Regel 17:


[[en:Denial]]
[[en:Denial]]
[[fr:Déni]]
[[he:הכחשה]]
[[he:הכחשה]]
[[pl:Zaprzeczanie (psychologia)]]
[[pl:Zaprzeczanie (psychologia)]]

Versie van 29 mrt 2007 18:34

Ontkenning is een psychologisch afweermechanisme. Het verschijnsel treedt op als iemand wordt geconfronteerd met gevoelens of emoties die moeilijk of helemaal niet te accepteren zijn. De persoon spreekt dan de feiten tegen om het negatieve gevoel niet te hoeven confronteren.

aanleiding tot ontkennen Een ontkenning kan introvert of extravert zijn.

  • Introverte ontkenningen zijn ontkenningen tegenover zichzelf. Je houdt dan dus jezelf voor de gek (spreekwoordelijk). Dit heeft volgens de theorie van de psychoanalyse te maken met het Ich en het Über-ich.
  • Extraverte ontkenningen zij ontkenningen tegenover anderen. Ook dit heeft volgens aanhangers van Sigmund Freud met het ich en het Über-ich te maken, maar heeft invloed op anderen.

Als iemand bijvoorbeeld wordt ontslagen, ontkent hij dit en overtuigt zichzelf en zijn omgeving ervan dat het wel weer goed zal komen als hij weer naar zijn werk gaat. Als de relatie met een partner wordt beëindigd, kan iemand dit ontkennen en vinden dat het alleen maar een tijdelijke ruzie is.

Vaak is ontkenning de eerste fase van rouwverwerking. Het geeft iemand gelegenheid om verdriet stapsgewijs te verwerken.

Gerelateerde onderwerpen