Standard-definition television

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Addbot (overleg | bijdragen) op 15 mrt 2013 om 15:18. (Robot: Verplaatsing van 30 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q243314)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Standard-definition television of standaard-definitietelevisie (sdtv), ook bekend als SD, is een verzamelbegrip voor televisie- en videostandaarden waarvan de resolutie lager is dan bij high-definition television (hdtv).

De twee meest voorkomende sdtv-systemen voor digitale televisie zijn 576i, in de analoge techniek vaak "625 lijnen" genoemd,[1] gebaseerd op de in Europa ontwikkelde standaarden PAL en SECAM (576 lijnen bij 50 Hz), en 480i, gebaseerd op de onder meer in de Verenigde Staten en Japan gebruikte norm NTSC (480 lijnen).

De letter in benamingen als 576i en 480i geeft aan of het beeld door middel van "progressive scanning" of "interlaced scanning" tot stand wordt gebracht.

Standaarden waarmee sdtv-signalen digitaal doorgegeven kunnen worden, zijn DVB, ATSC en ISDB.

Breedte-hoogteverhouding van pixels

Pixelzijdeverhouding 1:1
Pixelzijdeverhouding 2:1

Televisiesignalen worden overgebracht in digitale vorm en hun pixels zijn rechthoekig, terwijl de pixels van moderne computerschermen en in de hedendaagse hdtv-techniek vierkant van vorm zijn. De tabel hieronder toont de pixelzijdeverhoudingen (pixel aspect ratios) van verschillende sdtv-videosignalen.

Videoformaat Resolutie Pixelzijdeverhouding Overeenkomstige resolutie
bij vierkante pixels
576i 4:3 704×576 12:11 768×576
720×576 786×576
576i 16:9 704×576 16:11 1024×576
720×576 1048×576
480i 4:3 704×480 10:11 640×480
720×480 654×480
480i 16:9 704×480 40:33 854×480
720×480 872×480