The Drifters (Amerikaanse band)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
The Drifters
Groepsfoto (1964)
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1953-heden
Oorsprong Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Genre(s) R&B, doowop, soul, pop
Label(s) Atlantic, Bell, Neon
Verwante acts Ben E. King, Clyde McPhatter
Bezetting
Huidige leden Charlie Thomas, Louis Bailey, Jerome Manning, Stephen Brown, Jeff Hall
Oud-leden Clyde McPhatter, Gerhart Thrasher, Andrew Thrasher, Charlie White, Bill Pinkney, Willie Ferbee, Walter Adams, Ben E. King, Doc Green, Derek Ventura, Bernard Jones, Lloyd Butch Phillips, Elsbeary Hobbs, Rudy Lewis, Tommy Evans, Johnny Lee Williams, Eugene Pearson, Johnny Terry, Harrell Dixon, J.T. Carter, Johnny Stewart, Terry King[1], Johnny Moore, Bobby Hendricks, Butch Leake, Rudy Ivan, Jimmy Lewis, Ray Lewis, Rick Sheppard, Bill Fredericks, Louis Price, Maurice Cannon, Glenn Dodd, Michael Williams, Jason Leigh, Phil Watson, Michael Raysor, Dave Revels
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

The Drifters is een Amerikaanse zanggroep die soul, rhythm-and-blues en doowopmuziek maakt. Ze bereikten het hoogtepunt van hun populariteit tussen 1955 en 1965. De bekendste hits van de band zijn Up on the roof, Save the last dance for me, Under the boardwalk, There Goes My Baby, Money Honey en Kissin' in the back row. Vier van deze zes kregen een plekje bij de beste driehonderd liedjes volgens het Amerikaanse muziektijdschrift Rolling Stone.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De groep werd opgericht in 1953 door Clyde McPhatter, die bekendheid kreeg als achtergrondzanger van Billy Ward & the Dominoes. Toen McPhatter door de Dominoes ontslagen werd, begon hij zijn eigen groep, de eerste versie van The Drifters.

Tijdens de lange, tumultueuze geschiedenis van The Drifters heeft een groot aantal zangers deel uitgemaakt van de groep, en zelfs tegenwoordig treden groepen die voortkwamen uit de oorspronkelijke Drifters nog op onder die naam.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Saturday Night at the Movies 09-01-1965 24 7
Kissin' in the Back Row of the Movies 24-08-1974 12 10
Down on the Beach Tonight 30-11-1974 tip16 -
You're More Than a Number in My Little Red Book 16-04-1977 28 4

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Kissin' in the back row of the movies 1559 1843 - - 1949 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Save the last dance for me 1235 1073 1662 - 993 1146 1215 1275 1301 1256 - - - - - - - - - - - - - - -
Under the boardwalk 1711 1641 1884 - 1786 1736 - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Up on the roof 1965 1996 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Prijzen en onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

De Vocal Group Hall of Fame heeft zowel The Original Drifters (1998) als Ben E. King and The Drifters (2000) opgenomen.

In 2004 plaatste Rolling Stone The Drifters op nummer 81 van hun lijst van 100 beste artiesten ooit.[2]

In 1988 werden The Drifters opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame in de bezetting met de leden Clyde McPhatter, Bill Pinkney, Gerhardt Thrasher, Johnny Moore, Ben E. King, Charlie Thomas en Rudy Lewis.

Bill Pinkney, Charlie Thomas en Johnny Moore ontvingen postuum Pioneer Awards van de Rhythm & Blues Foundation in 1999.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]