The Masters (darts) 2019

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
The Masters
Data 1 februari – 3 februari 2019
Locatie Arena MK
Plaats Milton Keynes
Land Vlag van Engeland Engeland
Organisator(s) PDC
Format Legs
Prijzengeld £200,000
Prijzengeld voor winnaar £60,000
Hoogste uitgooi 170:
Vlag van Nederland Michael van Gerwen
Winnaar(s) Vlag van Nederland Michael van Gerwen (5e titel)
← Vorige
Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Darten

The Masters 2019, ook bekend onder de naam The Betvictor Masters vanwege de sponsor Betvictor, was de zevende editie van The Masters georganiseerd door de PDC. Het toernooi werd gehouden van 1 februari tot en met 3 februari, in Milton Keynes. Omdat het een invitatietoernooi is, werd het gewonnen prijzengeld niet opgenomen in de PDC Order of Merit. De titelverdediger was Michael van Gerwen. Hij wist in 2018 voor de vierde keer het toernooi te winnen. Ook deze editie wist hij op zijn naam te schrijven door in de finale James Wade met 11-5 te verslaan.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg net als in 2018 £200,000.

Plaats (aantal spelers) Prijzengeld
(Totaal: £200,000)
Winnaar (1) £60,000
Runner-up (1) £25,000
Halvefinalist (2) £17,500
Kwartfinalist (4) £10,000
Laatste 16 (8) £5,000

Gekwalificeerde spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Het deelnemersveld bestond uit de top-16 van de Order of Merit na het WK 2019. Darren Webster, Joe Cullen en Jonny Clayton debuteerden tijdens deze editie. Gary Anderson meldde zich enkele dagen voor het toernooi af wegens een rugblessure. Hij werd vervangen door Stephen Bunting.

Top-16 Order of Merit
  1. Vlag van Nederland Michael van Gerwen
  2. Vlag van Engeland Rob Cross
  3. Vlag van Schotland Peter Wright
  4. Vlag van Schotland Gary Anderson
  5. Vlag van Noord-Ierland Daryl Gurney
  6. Vlag van Engeland Michael Smith
  7. Vlag van Wales Gerwyn Price
  8. Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović
  9. Vlag van Australië Simon Whitlock
  10. Vlag van Engeland James Wade
  11. Vlag van Engeland Ian White
  12. Vlag van Engeland Dave Chisnall
  13. Vlag van Engeland Darren Webster
  14. Vlag van Engeland Adrian Lewis
  15. Vlag van Engeland Joe Cullen
  16. Vlag van Wales Jonny Clayton
  17. Vlag van Engeland Stephen Bunting

Schema[bewerken | brontekst bewerken]

  Eerste ronde (best of 19 legs)
1/2 februari
Kwartfinale (best of 19 legs)
3 februari
Halve finale (best of 21 legs)
3 februari
Finale (best of 21 legs)
3 februari
                                     
1  Vlag van Nederland Michael van Gerwen (99.12) 10  
16  Vlag van Wales Jonny Clayton (89.92) 5  
  1  Vlag van Nederland Michael van Gerwen (102.92) 10  
 
  8  Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović (96.76) 5  
8  Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović (106.12) 10
9  Vlag van Australië Simon Whitlock (87.50) 1  
  1  Vlag van Nederland Michael van Gerwen (100.05) 11  
  12  Vlag van Engeland Dave Chisnall (93.31) 7  
5  Vlag van Noord-Ierland Daryl Gurney (93.90) 8  
12  Vlag van Engeland Dave Chisnall (97.56) 10  
  12  Vlag van Engeland Dave Chisnall (99.74) 10
 
  EXT  Vlag van Engeland Stephen Bunting (93.31) 4  
EXT  Vlag van Engeland Stephen Bunting (86.58) 10
13  Vlag van Engeland Darren Webster (86.67) 9  
  1  Vlag van Nederland Michael van Gerwen (99.82) 11
  10  Vlag van Engeland James Wade (87.44) 5
2  Vlag van Engeland Rob Cross (97.70) 6  
15  Vlag van Engeland Joe Cullen (95.71) 10  
  15  Vlag van Engeland Joe Cullen (91.76) 6
 
  10  Vlag van Engeland James Wade (95.37) 10  
7  Vlag van Wales Gerwyn Price (94.27) 7
10  Vlag van Engeland James Wade (86.80) 10  
  10  Vlag van Engeland James Wade (94.21) 11
  3  Vlag van Schotland Peter Wright (98.17) 9  
6  Vlag van Engeland Michael Smith (101.41) 10  
11  Vlag van Engeland Ian White (92.15) 5  
  6  Vlag van Engeland Michael Smith (94.96) 6
 
  3  Vlag van Schotland Peter Wright (95.07) 10  
3  Vlag van Schotland Peter Wright (89.36) 10
14  Vlag van Engeland Adrian Lewis (92.20) 9  

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]