Naar inhoud springen

The Wanderer (gedicht)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 12 sep 2017 om 16:14. (1 onbereikbare link(s) gered en 0 gelabeld als onbereikbaar #IABot (v1.5.2))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

The Wanderer is een Oudengels gedicht dat bewaard is gebleven in het uit de 10e eeuw daterende Exeter Book. Het gedicht telt 115 regels en is opgebouwd uit de destijds gebruikelijke allitererende verzen. Evenals de andere gedichten in het Exeter Book heeft het werk geen titel. 'The Wanderer' is een titel die pas later in gebruik is geraakt.

Het gedicht is een elegie. Een oude man treurt om het verlies van zijn heer en zijn familie, die hij bij een aanval op zijn volk heeft verloren. Hij heeft niemand meer die hij kan dienen en bij wie hij bescherming en vreugde kan vinden. Ook is er niemand meer bij wie hij zijn gedachten en overwegingen kwijt kan. Hij droomt van het goede leven van voorheen, maar hij ontwaakt weer in de barre realiteit. Het gedicht eindigt met een, mogelijk later toegevoegde, christelijk-moralistische boodschap.

Evenals in andere (treur)zangen in de Angelsaksische literatuur (zie The Ruin, Deor, The Seafarer, Beowulf) wordt er gebruikgemaakt van het ubi sunt-motief in de vorm van het melancholieke: waar zijn … gebleven:

cwom mearg? Hwær cwom mago? (Where is the horse gone? Where the rider?)
Hwærcwom maþþumgyfa? (Where the giver of treasure?)
Hwærcwom symbla gesetu?? (Where are the seats at the feast?)
Hwærsindon seledreamas? ( Where are the revels in the hall?)
Ealabeorht bune! (Alas for the bright cup!)
Ealabyrnwiga! (Alas for the mailed warrior!)
Ealaþeodnes þrym! ( Alas for the splendour of the prince!)
Hu seo þrag gewat, (How that time has passed away,)
genap under nihthelm, (dark under the cover of night,)
swa heo no wære. (as if it had never been!)

J.R.R. Tolkien maakt in In de ban van de ring, De twee torens, hoofdstuk 6, gebruik van een tekst die duidelijk is geïnspireerd door The Wanderer:

Where now the horse and the rider? Where is the horn that was blowing?
Where is the helm and the hauberk, and the bright hair flowing...
Where is the hand on the harpspring, and the red fire glowing?
Where is the spring and the harvest and the tall corn growing?
They have passed like rain on the mountain, like a wind in the meadow.

In de Nederlandstalige versie:

Waar is het paard en de ruiter, de hoorn luidschallend?
Waar de helm en ’t kuras, en de haren, blond vallend?
Waar is het roodgloeiend vuur, hands harpakkoorden?
Waar is de lente en de oogst en het hooggroeiend koren?
Voorbij als regen op de berg, als wind in wei brooddronken…etc.

Externe links