Brontekst bekijken van The Who

{{Infobox band
| band_naam      = The Who
| afbeelding     = Who - 1975.jpg
| onderschrift   = The Who in 1975
| jaren_actief   = 1964–1983, 1985, 1988–1989, 1996–heden
| oorsprong      = [[Londen]], {{XE}}, {{GB}}
| muziek_genre   = [[rock]], [[hardrock]]<br />[[rhythm and blues]]
| record_label   = {{Kolommen2|Kolom1=[[Brunswick Records|Brunswick]]<br />[[Decca Records|Decca]]<br />[[Music Corporation of America|MCA]]<br />[[Warner Music Group|Warner Bros.]]|Kolom2=[[Track Records|Track]]<br />[[Polydor Records|Polydor]]<br />[[Republic Records|Universal Republic]]}}
| andere acts    = [[The High Numbers]]<br />[[The Detours]]<br />[[The Who: Maximum R & B]]
| website        = http://www.thewho.com/
| imdb           = 1277963
| bezetting      = Bezetting van The Who
| functie1       = [[Zanger|Leadzanger]]
| lid1           = [[Roger Daltrey]] (1964-heden)
| functie2       = [[Gitarist|Leadgitarist]]
| lid2           = [[Pete Townshend]] (1964-heden)
| oudfunctie1    = [[Drummer]]
| oudlid1        = [[Doug Sandom]] † (1964)
| oudfunctie2    = [[Drummer]]
| oudlid2        = [[Keith Moon]] † (1964–1978)
| oudfunctie3    = [[Drummer]]
| oudlid3        = [[Kenney Jones]] (1978–1988)
| oudfunctie4    = [[Basgitarist]]
| oudlid4        = [[John Entwistle]] † (1964–2002)
}}
'''The Who''' is een Engelse [[rockband]] uit de [[1960-1969|jaren zestig]] en [[1970-1979|zeventig]] en werd opgericht in [[1964]] in [[Londen]].

De band groeide uit tot een van de bekendste [[rock-'n-roll]]bands ter wereld, die in de hoogtijdagen bestond uit [[zanger]] [[Roger Daltrey]], [[gitarist]] [[Pete Townshend]], [[bassist]] [[John Entwistle]] en [[drummer]] [[Keith Moon]]. The Who is met uitzondering van de periodes tussen 1983 en 1988 en tussen 1990 en 1995 vrijwel continu op tournee geweest. Wijzigingen in de samenstelling kwamen na het overlijden van Keith Moon in 1978 (die achtereenvolgens vervangen werd door [[Kenney Jones]], [[Simon Phillips]] en [[Zak Starkey]]) en na de dood van [[John Entwistle]] in 2002 (voor wie [[Pino Palladino]] sindsdien de honneurs waarneemt). Eind oktober 2006 maakte The Who een comeback, met hun [[Album (muziek)|album]] ''[[Endless Wire]]''. Het is het elfde studioalbum dat de band uitbracht, maar het eerste sinds ''[[It's Hard]]'' uit 1982.

The Who is vooral bekend geworden als ''rockpioniers''; uitvinders van de [[powerakkoorden|powerchords]] en Townshends [[rockopera]] ''[[Tommy (rockopera)|Tommy]]''. De vroege ''[[Mod (subcultuur)|mod]]''-albums van de band – met korte, soms agressieve nummers erop – zijn goede voorbeelden van hoe The Who eruitzag: Pete Townshend met zijn leidende powerchords; Keith Moon met zijn explosieve drumwerk; John Entwistle met zijn basloopjes en Roger Daltrey met zijn krachtige stem en rondvliegende [[microfoon]]. Deze albums zijn van grote invloed geweest op de ontwikkeling van de [[hardrock]] en de powerpop, terwijl de luidruchtige en agressieve concerten de weg vrijmaakten voor de komst van [[punkrock]]- en [[heavy metal|heavymetal]]bands, die op deze manier door The Who geïnspireerd werden.

In juli 2007 heeft The Who een geslaagde<ref>[https://web.archive.org/web/20070812061307/http://whonederland.web-log.nl/whonederland/2006/12/who_bij_de_topc.html The Who bij topconcerten van 2006]</ref> wereldtournee, die begonnen is in juni 2006, afgesloten.

The Who staat op nummer 8 van de lijst van de ''100 Grootste Hardrockartiesten'' van [[VH1]] en op nummer 9 van hun lijst van de ''100 Grootste Rock-'n-Rollartiesten''.

== Bandbiografie ==
=== 1961–1970: ''T-t-t-talking 'bout My Generation'' en ''Tommy'' ===
[[Bestand:RAF roundel.svg|thumb|150px|Het [[Mod (subcultuur)|Mod]]-logo, geïnspireerd op de [[roundel]] van de [[Royal Air Force|RAF]]]]
[[Bestand:Meher Baba.jpg|150px|thumb|[[Meher Baba]]]]
In 1961 werd in [[Londen]] de band The Detours opgericht door [[Roger Daltrey]]. In 1962 leerde hij [[John Entwistle]] kennen, die indertijd met [[Pete Townshend]] in een andere band, genaamd The Confederates, speelde. Toen de drie elkaar voor het eerst ontmoetten, was Daltrey leadgitarist bij The Detours. Daltrey nam het initiatief en vroeg de twee om bij de band te komen. The Detours hadden nu Townshend als [[gitaar|slaggitarist]], Entwistle als [[bassist]] en [[Doug Sandom]] als [[drummer]]. [[Zanger]] [[Colin Dawson]] werd afgezet, waarna Daltrey zich hierop kon gaan concentreren en Townshend de leadgitaar ter hand nam. Later ontdekten de bandleden dat er al een andere band met de naam The Detours bestond, waarop zij hun naam veranderden in The Who: Maximum R & B of kortweg: The Who.

In 1964 veranderde, onder invloed van manager [[Peter Meaden]], de naam tijdelijk in The High Numbers. Nadat hun eerste single (''Zoot Suit''/''I'm A Face'') flopte, werd de naam terugveranderd en werd Meaden aan de kant gezet. In het jaar 1964 kwam Keith Moon – na een optreden van The Who, waarna hij had gezegd: "''... dat kan ik beter!''" – in de band voor drummer Sandom, waarmee de klassieke bezetting vervolledigd werd. Nadat Pete Townshend in datzelfde jaar zijn gitaar in een woedende bui kapotgeslagen had op het podium, hetgeen een [[mediahype]] ontlokte, raakte [[platenmaatschappij]] [[Decca Records|Decca]] in de band geïnteresseerd.

De eerste single (''[[I Can't Explain]]'') werd een hit en diverse [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[Tournee#Concerttournees|tournees]] volgden. De optredens van The Who bleken een heus spektakel: Townshend zwaaide wild met zijn armen op zijn gitaar, sprong ermee in het rond en sloeg ze aan stukken op een versterker, Keith Moon trok – compleet gestoord – de hele tijd gekke gezichten terwijl hij drumde en het drumstel geregeld aan diggelen sloeg en Roger Daltrey slingerde voortdurend zijn microfoon in het rond. Dit alles gepaard met de gecontroleerde, maar uiterst virtuoze basloopjes van Entwistle en een extreem hoog geluidsvolume, gaf hen later de reputatie van "loudest rockband in the world".

Al snel bleek dat de band gevormd was rondom Townshend als primaire tekstschrijver. Er bleek frictie te zijn ontstaan tussen hem en Daltrey, omdat Townshend niet het soort muziek schreef dat Daltrey wilde zingen. De tweede grote hit, ''[[Anyway, Anyhow, Anywhere]]'', is dan ook een van de weinige nummers die zij samen hebben geschreven. Grote bekendheid verwierven zij echter door hun album ''[[My Generation]]'', dat zij in 1965 uitgaven. Het bestaat onder andere uit de nummers ''[[The Kids Are Alright (nummer)|The Kids Are Alright]]'' en de titelsong ''[[My Generation (nummer)|My Generation]]'', met de bekende lyric ''Hope I die before I get old''. Alleen in Nederland werd dit album uitgebracht met als titel "The Kids Are Alright" (op het Brunswick label). In 1966 gaf The Who de single ''[[Substitute (The Who)|Substitute]]'' uit, die duidelijk het schrijftalent van Townshend liet zien. Verder bracht The Who in 1966 hun tweede album uit, getiteld ''[[A Quick One]]''. Deze plaat omvatte onder andere hun eerste mini-opera, getiteld ''[[A Quick One While He's Away]]''. Het nummer kan opgevat worden als de introductie van de ouders van ''Tommy''. In 1967 volgden nog andere hits, zoals de singles ''I'm a Boy'' (over een jongetje dat als een meisje opgemaakt wordt), ''Happy Jack'' (over een [[Mentale retardatie|verstandelijk beperkte]] jongeman), ''[[Pictures of Lily]]'' (een eerbetoon aan [[masturbatie]]) en ''[[I Can See for Miles]]''. Dit laatste nummer kwam van de in december 1967 uitgebrachte lp ''[[The Who Sell Out]]''. Op dit album zijn tussen de tracks jingles van de Engelse zeezender Big L Radio London te horen als eerbetoon, in verband met het verbod van de zeezenders per 15 augustus 1967.

In datzelfde jaar verwoestte The Who tijdens een bekend optreden op het [[Monterey Pop Festival]] hun eigen instrumentale uitrusting op het podium en herhaalde dit tijdens het ''Smothers Brothers Comedy Hour'', waar ze letterlijk een explosief optreden gaven toen Keith Moon zijn drumstel opblies. Deze onstuimigheden hebben ertoe geleid dat Pete Townshend voor het eerst met een interview in ''[[Rolling Stone]]'' verscheen. Hij vertelde in dat interview dat hij bezig was met het completeren van een rockopera. Dit waren de eerste tekenen van het veelgeroemde meesterstuk ''[[Tommy (rockopera)|Tommy]]'' (1969),<ref>a. [http://www.allmusic.com/album/tommy-r21816 ''Tommy'' in de All Music Guide]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;b. [http://starling.rinet.ru/music/who.htm#Tommy Georgiy Starostins mening]</ref> de eerste commercieel succesrijke [[rockopera]] en zelfs een grote mijlpaal binnen de moderne muziek. In 1968 stelden Townshend en Entwistle andere eisen aan hun Sound City-versterkers, die niet door het bedrijf verhoord werden. Het gevolg was de overstap naar het veelgeroemde [[Hiwatt]].<ref>[http://www.thewho.net/whotabs/cp103.htm Hiwatt op www.thewho.net/whotabs]</ref>

Rond deze tijd begonnen de spirituele leermethoden van de [[India|Indiër]] [[Meher Baba]] invloed te krijgen op Townshend en zijn te schrijven nummers. Baba wordt op ''Tommy'' gecrediteerd als [[avatara]]. In het verlengde van ''Tommy''’s commerciële succes, werd het ook een kritisch succes. ''[[Life (tijdschrift)|Life Magazine]]'' zei over ''Tommy'': "...sprekend over pure kracht, uitvinding en een uitmuntende uitvoering streeft ''Tommy'' elke opname die ooit uit een [[studio (geluidsregistratie)|studio]] is gekomen ver voorbij..."<ref name="Sanctuary">[https://web.archive.org/web/20060405083057/http://www.sanctuarygroup.com/index.php?page=1&l1=6&l2=10&l3=0&getArticleId=466 The Who.] Sanctuary Group, Artist Management. Bezocht op 3 januari 2007.</ref> en ''Melody Maker'' meende: "Natuurlijk is The Who nu dé band waarmee alle andere bands mee vergeleken moeten worden."

Ook niet geheel onbelangrijk voor de doorbraak bij het grote publiek was hun concert op [[Woodstock (muziekfestival)|Woodstock]] (15, 16 en 17 augustus 1969) en de verschijning in de [[Woodstock (film)|gelijknamige film]] – een optreden dat zijzelf overigens verfoeiden – waarin ze onder andere nummers van ''Tommy'' ten gehore brachten.

=== 1970–1979: van ''Live at Leeds'' tot ''Quadrophenia'' ===
[[Bestand:The Who Hamburg 1972 2.jpg|150px|miniatuur|rechts|Roger Daltrey en Pete Townshend (1972)]]
In 1970 gaf The Who de plaat ''[[Live at Leeds (album van The Who)|Live at Leeds]]'' uit. Echter, in 1970 had The Who nog meer ambitieuze plannen. Ze begonnen met het opnemen van een studioalbum. Op het ''[[Isle of Wight Festival]]'' in augustus introduceerde Daltrey namelijk een nieuw nummer, getiteld ''I Don't Even Know Myself'', en omschreef het als van "''... een album waar we zo ongeveer half mee klaar zijn''". En Daltrey had gelijk, want binnen een paar weken na dat concert schreef Townshend het nummer ''Pure And Easy'', een nummer dat hij later beschreef als het basale nummer waar het hele album-in-wording om zou draaien. Dit project, getiteld ''[[Lifehouse (album)|Lifehouse]]'', is overigens nooit afgemaakt. Althans, niet in de vorm die Townshend bedoelde. Er is namelijk wel een hoorspel van gemaakt voor de [[British Broadcasting Corporation|BBC]] in 2000, dat later opgenomen is en door Townshend uitgebracht op zes cd's, getiteld ''The Lifehouse Chronicles''. Dat het niet is afgemaakt in de door Townshend bedoelde vorm kwam doordat de overige drie bandleden niets snapten van het verhaal waar ''Lifehouse'' in zijn geheel om draaide.<ref>Zie voor meer informatie de [[Internet Movie Database|imdb]] voor de dvd ''"Classic Albums", The Who - Who's Next'' (1999), waar het verhaal verteld wordt door Townshend, Daltrey en Entwistle</ref>

Ondertussen, in maart 1971, besloot de band na de flop van ''Lifehouse'' te beginnen met het opnemen van het bruikbare materiaal. In eerste instantie gingen zij met hun [[management|managers]] [[Chris Stamp]] en [[Kit Lambert]] naar [[New York (stad)|New York]]. De opnames vonden plaats in de [[Record Plant]] aldaar, maar het ging allemaal niet zo goed als dat het bedoeld was. Lambert dealde daar onder andere en de sfeer was ook niet ideaal. Om deze redenen nam [[Muziekproducent|producent]] [[Glyn Johns]] in april van datzelfde jaar het hele album opnieuw op met de band, maar dit keer in Londen. Een grote selectie van het materiaal werd – samen met één nummer van John Entwistle (''[[My Wife]]'') dat niet bij de originele plaat hoorde – uitgegeven onder de titel ''[[Who's Next (album)|Who's Next]]''. Het album elimineerde (voorlopig) het ''Lifehouse''-project, maar sommige van de nummers werden later uitgegeven als singles en/of hergebruikt voor andere albums in latere jaren (net als ''[[Odds and Sods]]'') en Townshends soloalbum ''[[Who Came First]]''. Hoe moeizaam de aanloop naar dit album ook was, het zou een van hun succesvolste albums worden, zowel onder critici als fans.<ref>Zie: [http://www.allmusic.com/album/whos-next-r21820 All Music Guide]; [http://www.robertchristgau.com/get_artist.php?name=the+who Robert Christgau]; [https://web.archive.org/web/20110531041713/http://www.popmatters.com/music/reviews/w/who-whosnext.shtml PopMatters] en [https://web.archive.org/web/20100325025932/http://www.rollingstone.com/reviews/album/_/id/196775 Rolling Stone]</ref> Dit kwam ook vooral door het spectaculaire [[Synthesizer (muziekinstrument)|synthesizer]]-werk, dat Townshend gebruikte op de plaat. Het album behaalde plaatsje nummer 4 in de [[Verenigde Staten]] en zelfs nummer 1 in [[Verenigd Koninkrijk|Groot-Brittannië]]. Eén single van het album, ''[[Won't Get Fooled Again]]'', werd het eerste nummer dat een synthesizer-partij als basis had.

''Who's Next'' werd gevolgd door een werk dat meer een monoloog is dan een rockopera (er werden namelijk slechts een klein aantal lyrics gezongen door de karakters). Het werk uit 1973, getiteld ''[[Quadrophenia (rockopera)|Quadrophenia]]'' heeft een verhaallijn over een [[adolescent]] genaamd Jimmy, die lijdt aan een identiteitscrisis en aan zijn lichte verstandelijke handicap, tegen een achtergrond van de rebellerende [[Mod (subcultuur)|Mods]] en [[Rocker (subcultuur)|Rockers]] in de vroege [[1960-1969|sixties]] in [[Brighton]].<ref>[http://www.quadrophenia.net/ Quadrophenia.net]</ref> Quadrophenia was een uitstekend en complex album, maar het sprak het grote publiek niet zo aan als ''Tommy''.

[[Bestand:The Who (1974).png|300px|miniatuur|links|The Who in 1974]]
De latere albums van de band genieten een meer persoonlijke lading voor meestersongwriter Townshend, die uiteindelijk ook zijn eigen stijl meer in zijn soloalbums verwerkte, zoals te horen is op zijn album ''[[Empty Glass]]''. Het album ''[[The Who by Numbers]]'' (1975) bevat dan ook sommige introspectieve nummers, opgeleukt door de publiekslieveling ''Squeeze Box'', een andere hitsingle. Desalniettemin heeft een rockcriticus ''By Numbers'' beschouwd als Townshends "zelfmoordbrief".<ref>[https://web.archive.org/web/20080528054843/http://www.wdkeller.com/ByNumberslinernotes.pdf ''The Who By Numbers'' liner notes]</ref> Verder werd er dat jaar ook een [[Tommy (film)|filmversie van ''Tommy'']] in de [[bioscoop|bioscopen]] getoond. Het werd geregisseerd door [[Ken Russell]], met in de hoofdrol Roger Daltrey (als Tommy Walker). Pete Townshend kreeg een nominatie voor een [[Academy Award]] in de categorie "Best Original Score". In 1976 speelde The Who een concert op de Charlton Athletic Football Ground, dat voor meer dan een decennium lang geregistreerd stond in het [[Guinness Book of Records]] als het luidste concert ooit.<ref>[https://web.archive.org/web/20070928010522/http://www.sanctuarygroup.com/index.php?page=1&l1=6&l2=10&l3=0&getArticleId=466 Biografie van de band op www.sanctuarygroup.com] Geraadpleegd op 13 december 2006</ref>

[[Bestand:Keith the ballerina.jpg|300px|miniatuur|rechts|Keith Moon in 1976]]
In 1978 gaf de band het album ''[[Who Are You]]'' uit. Het album toonde een verschuiving van de epische rockopera's naar een ietwat 'radiovriendelijker' geluid. Het album omvatte onder andere een nummer van een niet-afgemaakte rockopera van John Entwistle. De uitgifte van het album werd overschaduwd door het overlijden van drummer Keith Moon, die vijf dagen na de Engelse release overleed aan een overdosis chloormethaziol, slechts een paar uur na een feest van [[Paul McCartney]]. De drummer van [[The Small Faces]]/[[The Faces]], [[Kenney Jones]] volgde Moon in 1979 op. In dat jaar kwam The Who terug op het podium met een aantal bejubelde concerten in onder andere het [[Rainbow Theatre]] in Londen, tijdens het [[Filmfestival Cannes|Filmfestival in Cannes]] in [[Frankrijk]] en in de [[Madison Square Garden]] in [[New York (stad)|New York]]. Ze besloten hierop een kleine tournee door de Verenigde Staten te ondernemen. Triest genoeg werd deze tournee gedompeld in een tragedie. Op 3 december 1979, toen de band een concert gaf in [[Cincinnati]], [[Ohio (staat)|Ohio]] in het Riverfront Coliseum (U.S. Bank Arena) ontstond er een zodanige drukte om de voorste stoelen aldaar, dat elf fans op tragische wijze de dood vonden. Er werd The Who niets verteld over de doden, tot na de show. Dit werd gedaan omdat de organisatie vreesde dat zij nog meer problemen zou krijgen met de meute als het concert niet door zou gaan. De bandleden waren achteraf totaal geschokt door deze gebeurtenis.

Verder gaf The Who in 1979 ook hun eerste [[rockumentary]], getiteld ''[[The Kids Are Alright (film)|The Kids Are Alright]]'', uit en werd er een filmversie van ''[[Quadrophenia (film)|Quadrophenia]]'' uitgegeven, met onder andere [[Gordon Sumner|Sting]] en [[Toyah Willcox]] in enkele rollen. De rockumentary werd een soort heilige graal voor de ''Who''-fans en een samenvatting van het Moon-tijdperk van de band. In december van datzelfde jaar werd The Who de derde band – na [[The Beatles]] en [[The Band]] – die op de cover van ''[[TIME Magazine]]'' kwam. Hoewel het voorval in Cincinnati werd genoemd, was het artikel – dat geschreven was door Jay Cocks – uitsluitend positief en vol respect jegens The Who, de bandleden en hun plaats binnen de [[rockmuziek]].

=== 1980–1989: Farewell en Live Aid ===
[[Bestand:BouncingTownshend.jpg|300px|miniatuur|rechts|Daltrey (l) en Townshend (r) met Kenney Jones (m)]]
In 1981 gaf The Who met Kenney Jones een nieuw album uit, getiteld ''[[Face Dances]]'', en reeds een jaar later, in 1982 volgde het tweede album met hem, getiteld ''[[It's Hard]]''. Met het verlies van Moon verloor The Who ook een flink stuk ritmisch vermogen. Met Kenney Jones, die een totaal andere stijl van drummen heeft dan Keith Moon, verschoof de band van datgene wat men meer als rock beschouwt, naar de popmuziek. Terwijl beide albums redelijk goed verkocht werden en ''It's Hard'' zelfs een vijf sterren-status in ''[[Rolling Stone]]''<ref>[https://web.archive.org/web/20080401123407/http://www.rollingstone.com/reviews/album/259022/its_hard ''Rolling Stone''s review van ''It's Hard'']</ref> kreeg, waren de meeste fans niet erg te spreken over de nieuwe stijl van de band. Kort na de uitgifte van ''It's Hard'' begon The Who aan hun afscheidstour, nadat Pete Townshend de situatie rond zijn [[alcoholisme|alcoholverslaving]] bekendgemaakt had en zichzelf hiervanaf zette. Hierover zei hij dat hij nog één geweldige tournee met The Who wilde maken voordat zij een studioband zouden worden. Omdat het om een afscheidstournee<ref>Zelfs tegenwoordig nog bestaat er een algemeen gevoel dat The Who tot op de dag van vandaag een flink aantal tournees na 1982 als afscheidstournee heeft betiteld.</ref> ging, was de vraag naar tickets immens. Het was de tournee met de hoogste omzet van het jaar met uitverkochte zalen in vele steden in Noord-Amerika.<ref>[https://web.archive.org/web/20110728022532/http://www.thewholive.de/konzerte/zeige_konzert.php?GroupID=1&Jahr=1982 The Who Concerts Guide 1982]</ref>
[[Bestand:Simon-Phillips.jpg|300px|miniatuur|rechts|Simon Phillips]]
Na deze tournee in december 1982 te hebben voltooid, deed Townshend in 1983 een poging tot het schrijven van een nieuw studioalbum, dat Warner Brothers Records nog te goed had. The Who had namelijk van 1980 tot 1983 een contract lopen bij deze [[platenmaatschappij]]. Tegen het einde van dat jaar verklaarde Townshend daarentegen dat hij het niet voor mogelijk hield om genoeg materiaal te creëren dat aan zijn kwaliteitseisen zou kunnen voldoen. Daarop liet hij in december 1983 een persbericht uitgaan, waarin hij verklaarde The Who te verlaten. In 1984 werd nog wél ''[[Who's Last]]'' uitgegeven om tóch aan deze contractuele verplichtingen te voldoen. Met het vertrek van Townshend hield ook The Who als een almaar schrijvende muziekfabriek op te bestaan. Townshend ging zich meer op zijn solocarrière concentreren. Zo schreef hij ''[[White City: A Novel]]'' (1985), ''[[The Iron Man: A Musical|The Iron Man]]''<ref>Ook John Entwistle en Roger Daltrey zijn te horen op deze plaat, evenals twee nummers die aan The Who opgedragen waren.</ref> (1989) en ''[[Psychoderelict]]'' (1993), dat beschouwd werd als een voorloper van de eventuele uitgifte van het radiowerk van ''[[Lifehouse (album)|Lifehouse]]''. Op 13 juli 1985 kwam The Who eenmalig met Kenney Jones bijeen om [[Bob Geldof]] te steunen bij het [[Live Aid]]-concert in het [[Wembley Stadium]]. De band speelde er ''[[My Generation (nummer)|My Generation]]'', ''[[Pinball Wizard]]'', ''[[Love, Reign o'er Me]]'' en een duidelijk ongeoefende versie van ''[[Won't Get Fooled Again]]''. Hoewel de [[British Broadcasting Corporation|BBC]] een zekering door liet branden, bleef de band spelen, waardoor de rest van de wereld het grootste stuk van ''My Generation'' gemist had. In 1988 werd The Who geëerd met de ''Lifetime Achievement Award'' van de ''British Phonographic Industry''. Ook hier speelde The Who een klein aantal nummers. Dit was tevens de laatste keer dat Jones met hen zou meespelen. Veruit de bekendste reünietournee vond plaats in 1989 en stond vooral in het teken van ''Tommy'', vanwege 'zijn' twintigste verjaardag én het vijfentwintigjarige bestaan van de band. Ook nu was de vraag naar kaartjes erg groot: de twee miljoen tickets gingen als warme broodjes over de toonbank.<ref>[https://web.archive.org/web/20110728022523/http://www.thewholive.de/konzerte/zeige_konzert.php?GroupID=1&Jahr=1989 The Who Concerts Guide 1989]</ref> Dit bleek een reden voor het blad ''[[Newsweek]]'' om te schrijven dat een "''Tournee van The Who speciaal is ...''", want, "''... na [[The Beatles]] en [[The Rolling Stones|The Stones]], zijn zij het gewoon''."

=== 1990–1999: World's Greatest Rockband en Reunion-tournee ===
[[Bestand:The Who 2007 -3-.JPG|250px|thumb|V.l.n.r. Simon Townshend, Roger Daltrey en Zak Starkey ([[Ahoy']] Rotterdam, 5 juni 2007)]]
[[Bestand:Pete Townshend 5.jpg|thumb|250px|Pete Townshend akoestisch ([[Rock Werchter]], 30 juni 2006)]]

In 1990 werd The Who ingehuldigd in de [[Rock and Roll Hall of Fame]]. Het commentaar in de ''Hall'' beschrijft The Who als de grootste voorvechter van de titel ''"World's Greatest Rock Band"'' en als een van de meest dynamische liveacts.<ref>[https://web.archive.org/web/20100117043556/http://www.rockhall.com/inductee/the-who Het commentaar op de website van de Rock and Roll Hall of Fame]</ref> Afgezien van The Who, hebben alleen [[The Beatles]] en de [[Rolling Stones]] een gelijkwaardig commentaar in de Rock-'n-Roll Hall.
In 1991 nam The Who een coverversie van ''Saturday Night's Alright For Fighting'' op als eerbetoon aan de originele zanger: [[Elton John]] en gaf dit ook uit. Dit was het laatste studiomateriaal dat John Entwistle met The Who heeft uitgegeven. In 1994 werd er gefluisterd over een tournee naar aanleiding van de dertigste verjaardag van The Who. Deze is er overigens nooit gekomen, maar ter ere van de vijftigste verjaardag van Roger Daltrey werden er twee concerten gegeven in de Carnegie Hall. Tijdens deze optredens was er ook plaats voor gastoptredens van zowel John Entwistle als Pete Townshend. Hoewel The Who in feite aanwezig was, speelden zij niet als zodanig tijdens die shows. Later dat jaar toerde Pete Townshend om zijn ''Psychoderelict''-album te promoten en aan het einde van een van de shows verzorgde John Entwistle een gastoptreden. Maar niet alleen Townshend toerde, ook Roger Daltrey toerde. Hij deed dit met een orkest en een ''special guest'': jawel, John Entwistle. Deze band stond erop dat John "Rabbit" Bundrick de toetsen zou bespelen, Zak Starkey de drums en Simon Townshend gitaar (voor zijn broer, die niet meedeed). Pete Townshend gaf Daltrey toestemming om deze formatie The Who te noemen, maar dit deed Daltrey niet. De tournee ''Daltrey sings Townshend'' was dan ook geen geweldig succes.

In 1996 werd Pete Townshend gevraagd om mee te spelen in een groot rockconcert in [[Hyde Park (Londen)|Hyde Park]] in Londen. Aanvankelijk was hij van plan om ''Quadrophenia'' in een [[solo (muziek)|solo]]-[[Akoestische muziek|akoestisch]]e versie op te voeren, gebruikmakend van stukken uit de film, die hij op de achtergrondschermen zou tonen. Hij veranderde zijn gedachte toen hij erachter kwam dat er een publiek zou zijn van rond de 150.000 man. Na Entwistle en Daltrey te hebben gecontacteerd, werd besloten dat er een eenmalig optreden van ''Quadrophenia'' zou plaatsvinden. De band werd aangevuld met [[Zak Starkey]] op het drumstel (terwijl die eigenlijk zijn twijfels had), John "Rabbit" Bundrick op het keyboard en Simon Townshend als slaggitarist. Verder werd [[Jon Carin]] nog toegevoegd als tweede toetsenist en een aantal hoornblazers en een achtergrondkoor. Ten slotte kwamen er nog verschillende special guests om de karakters uit ''"Quadrophenia"'' te spelen, waaronder: [[David Gilmour]], Ade Edmondson, [[nieuwslezer]] Trevor McDonald en [[Gary Glitter]] (die Roger Daltrey een dag voor de show per ongeluk met een klap een gebroken [[oogkas]] bezorgde. Het hele optreden werd verteld door Phil Daniels, die ''Jimmy the Mod'' in de film speelde. Afgezien van een aantal technische ongeregeldheden, bleek de show toch een succes en werd deze door velen beschouwd als de beste act van de dag, zelfs boven het hoofdnummer van [[Eric Clapton]]. Het succes van deze show leidde tot een uitbreiding met zes nachten in New York in Madison Square Garden. De shows die er gedaan zijn staan niet te boek als The Who.<ref>[http://www.quadrophenia.net/1996tour/hydepark/index.html De showdetails van de Quadrophenia-uitvoering in Hyde Park 1996 op www.quadrophenia.net]</ref>

Eveneens werd er in 1996 een [[VHS (video)|VHS]] en [[compact disc|cd]] uitgegeven van het legendarische optreden van The Who tijdens het festival op het [[Isle of Wight]], onder de titel ''[[Live at the Isle of Wight Festival 1970]]''.<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0116891/ Live at the Isle of Wight Festival 1970] in de [[Internet Movie Database|imdb]]</ref>

Het succes van deze ''Quadrophenia''-tournee leidde tot grote belangstelling in de Verenigde Staten en Europa. Daarom besloten de bandleden om er nog maar een grote tournee achteraan te plakken.<ref>[http://www.quadrophenia.net/1996tour/hydepark/index.html De overige shows van de tournee Quadrophenia op www.quadrophenia.net]</ref> De show werd extra aangepast voor de tournee en bevatte ook de nummers die men van The Who gewend is in de [[toegift]].<ref>[http://www.kathyszaksite.com/ted.html De Noord-Amerikaanse Quadrophenia-tournee op www.kathyszaksite.com]</ref> Ook deze show staat officieel niet op het conto van The Who, maar van de verschillende bandleden. Na het succes van ''Quadrophenia'' ging de "band" wederom uit elkaar. Pete Townshend ging weer akoestische tours doen, John Entwistle deed weer shows met zijn eigen band (''The John Entwistle Band'') en Roger Daltrey ging de wereld rond met de ''British Rock Symphony''. Hij speelde nummers van The Who en andere klassieke nummers met het orkest.

Met 1999 breekt het jaar aan waarin The Who zich weer officieel hergroepeert. Wederom worden John "Rabbit" Bundrick en Zak Starkey gerekruteerd om de band muzikaal te ondersteunen. Zij speelden in deze formatie veel liefdadigheidsconcerten in relatief kleine zalen. Veel van de nummers die in deze shows werden gespeeld, waren afkomstig van het album ''Who's Next'' en waren al meer dan dertig jaar niet meer gespeeld.<ref>[https://web.archive.org/web/20070927150133/http://www.thewholive.de/konzerte/zeige_konzert.php?GroupID=1&Jahr=1999 www.thewho.net's Concertguide]</ref>

=== 2000–2005: Goodbye Ox, nog meer tours en nieuwe nummers ===
Het succes van deze liefdadigheidsshows leidde tot weer een tournee door de Verenigde Staten in de zomer van 2000 en een tournee door het Verenigd Koninkrijk in november van dat jaar. De tournee eindigde met een liefdadigheidsconcert in de [[Royal Albert Hall]] in [[Londen]] voor het ''Teenage Cancer Trust''-fonds, waarvan later een cd/dvd van (onder de titel ''[[Live at the Royal Albert Hall (The Who)|Live at the Royal Albert Hall]]'') uitkwam. Met de uitgifte van deze dvd begonnen de drie leden van de band weer te denken aan de mogelijkheid van een nieuw album.<ref>[https://web.archive.org/web/20110728022539/http://www.thewholive.de/details/index.php?id=243&Tracklisting=&GroupID=1&Tag=&Monat=&Jahr=2000&Stadt=&Halle=&LandID=0 The Who Concerts Guide Newspaper Review.]</ref>

Nadat The Who tijdens ''The Concert for New York City'' in oktober 2001 een concert gaf van vier nummers (''[[Who Are You (nummer)|Who Are You]]'', ''[[Baba O'Riley]]'', ''[[Behind Blue Eyes]]'' en ''[[Won't Get Fooled Again]]''), werd het optreden uitgroepen als het meest bejubelde onder het publiek, dat bestond uit New Yorkse politieagenten en brandweerlieden.
The Who werd dat jaar tevens geëerd met een [[Grammy Lifetime Achievement Award]].

Net voordat de Amerikaanse tournee in de zomer van 2002 van start zou gaan, werd John Entwistle 's avonds [[dood]] gevonden in zijn kamer in het [[Hard Rock Cafe|Hard Rock Hotel]] in [[Las Vegas (Nevada)|Las Vegas]], [[Nevada (staat)|Nevada]]. De uitkomst van het [[autopsie|autopsie-onderzoek]] maakte duidelijk dat Entwistle was overleden met een bepaalde hoeveelheid [[cocaïne]] in zijn lichaam. De dosis werd niet beschouwd als een overdosis, maar deze geringe hoeveelheid cocaïne in combinatie met zijn reeds [[hartfalen|zwakke hart]] zorgde voor een toch fatale [[hartaanval]]. Zijn hart was danig verzwakt door een jarenlange opstapeling van hartproblemen, [[roken (tabak)|roken]], en cocaïnegebruik in de latere jaren van zijn leven. Na een korte vertraging in verband met de begrafenis van de [[bassist]], werd de tournee – overeenkomstig de wens van Entwistles familie – gewoon doorgezet. ''The Ox'' werd vervangen door de Welshman [[Pino Palladino]]. De tournee werd opgenomen en als ''[[Encore Series 2002]]'' uitgegeven. Voordat de tournee begon, werden er nieuwe tournummers geoefend, waaronder: ''Real Good Looking Boy'', ''Certified'' en de oude klassieker ''I Can See for Miles''. In verband met de dood van Entwistle werden deze nummers niet gespeeld. In september nomineerde ''Q'' magazine The Who als een van de "50 Bands to See Before You Die" (50 Bands die je moet zien voordat je doodgaat).

In 2004 gaf The Who twee nieuwe nummers uit op hun album ''[[The Who: Then and Now]]''. Deze nummers waren ''Old Red Wine'' en ''Real Good Looking Boy'' (met respectievelijk [[Pino Palladino]] en [[Greg Lake]] op de [[basgitaar]]). Ter promotie van deze cd ging de band op een nieuwe tournee en deed 18 plaatsen aan. De tournee trok door onder andere [[Japan]], [[Australië (land)|Australië]], de [[Verenigde Staten]] en het [[Verenigd Koninkrijk]] en werd eveneens geregistreerd en uitgegeven (''[[Encore Series 2004]]''). In datzelfde jaar gaf The Who wederom een optreden tijdens het Isle of Wight Festival en ontving de gebruikelijke extatische commentaren.<ref>[https://web.archive.org/web/20080623095727/http://www.telegraph.co.uk/arts/main.jhtml?xml=%2Farts%2F2004%2F06%2F14%2Fbmwight14.xml&sSheet=%2Farts%2F2004%2F06%2F15%2Fixmusicmain.html Telegraph.co.uk Isle of Wight Festival 2004 Concert Review.] Geraadpleegd op 7 januari 2007</ref>
Verder zette Rolling Stone Magazine de band op plaatsje nummer 29 op hun lijst van de "100 Greatest Artists of All Time".<ref>{{cite news | title = The Immortals: The First Fifty | work = Rolling Stone Issue 946 | publisher = Rolling Stone Magazine | url = http://www.rollingstone.com/news/story/5939214/the_immortals_the_first_fifty | date = 24 maart 2004 | accessdate = 3 januari 2007 | archiefdatum = 25 juni 2008 | archiefurl = https://web.archive.org/web/20080625061212/http://www.rollingstone.com/news/story/5939214/the_immortals_the_first_fifty | dodeurl = ja }}</ref> Ook werd bevestigd dat The Who in het voorjaar van 2005 hun eerste album (oorspronkelijk getiteld ''[[WHO2]]'') sinds 22 jaar zou uitgeven. Pete Townshends website gaf aan dat de uitgifte voor onbekende duur uitgesteld zou worden en dat ook de VS/VK-tours in de zomer van 2005 naar achteren werden verschoven. Een deel van dit besluit was te wijten aan de langzame opname van het nieuwe materiaal en een ander deel was te wijten aan de toezegging van [[Zak Starkey]] aan [[Oasis (band)|Oasis]] om met hen op tournee te gaan.

Op 13 juni 2005 verzorgde The Who een eenmalig optreden in de Gotham Hall in [[New York (stad)|New York]]. De kaartjes kostten $1500 per stuk. De opbrengst gaat naar Samsungs Four Seasons Of Hope, een instelling die veel geld schenkt aan kinderorganisaties.

In juli 2005 was het twintig jaar geleden dat [[Live Aid]] in het [[Wembley Stadium]] plaatsvond. Ter ere dáárvan én vanwege de [[Groep van Acht|G8]]-top, werd [[Live 8]] gehouden. Geheel in lijn met de benefietconcerten die The Who eerder al gegeven had, droeg de band wederom een steentje bij aan het bestrijden van de armoede in derdewereldlanden. Zij lieten ''[[Who Are You (nummer)|Who Are You]]'' en ''[[Won't Get Fooled Again]]'' horen in [[Londen]]. Omdat Zak Starkey op tournee was met [[Oasis (band)|Oasis]] werd hij vervangen door [[Steve White (drummer)|Steve White]] (de oudere broer van ex-Oasis drummer [[Alan White (Oasis)|Alan White]] en drummer voor [[Paul Weller]]) en [[Damon Minchella]] ([[Ocean Color Scene]]) verving bassist Pino Palladino, die door [[Zuid-Amerika]] toerde als bassist voor [[Jeff Beck]].

=== Vanaf 2006: huidige en toekomstplannen ===
[[Bestand:Paul de Kievit - Freddy Haayen.jpg|thumb|Paul de Kievit (l) overhandigt [[Endless Wire]] aan [[Freddy Haayen]]]]
[[Bestand:Thewho liveatleeds.jpg|thumb|Jubileumherdenking van ''[[Live at Leeds (album van The Who)|Live at Leeds]]'']]
[[Bestand:Roger Daltrey 1.jpg|thumb|Roger Daltrey en Zak Starkey<br />- [[Rock Werchter]] (30 juni 2006)]]
[[Bestand:Pete Townshend 2007 -1-.JPG|thumb|John "Rabbit" Bundrick en<br />Pete Townshend<br />- [[Ahoy']] Rotterdam (5 juni 2007)]]
In de loop van 2006 hebben Pete Townshend en Roger Daltrey hun nieuwe album ''[[Endless Wire]]'' opgenomen, dat zijn debuut op 30 oktober beleefde. In [[Nederland]] werd het eerste album op 26 oktober overhandigd aan Freddy Haayen (de ontdekker van [[Golden Earring]]). ''Endless Wire'' was het eerste studio-album met nieuw materiaal sinds ''[[It's Hard]]'', dat uit 1982 stamde. Het nieuwe album bevat nummers die onder andere geïnspireerd zijn op het [[stockholmsyndroom]] tijdens het [[gijzeling in Beslan|gijzelingsdrama op een school in Beslan]] en door [[Mel Gibson]]s film [[The Passion of the Christ]]. Eveneens is er een nieuwe mini-opera te horen zijn op de [[Compact Disc|cd]], getiteld ''[[Wire & Glass]]''. Ook dit is een primeur sinds de laatste (''Rael'') die op ''[[The Who Sell Out]]'' (1967) verscheen. Delen van ''Wire & Glass'' werden uitgegeven als een ''[[maxisingle]]'' op 17 juli (speciaal voor iTunes) en daarna op 24 juli op een 12" [[Extended play|ep]] (limited edition). Het nummer ''Mirror Door'' was al eerder uitgegeven in een radiobewerking en werd voor het eerst gedraaid op [[British Broadcasting Corporation#Radiozenders|BBC Radio 2]], tijdens de Ken Bruce Show op 8 juni 2006.

Om het nieuwe album alvast te promoten en korte [[Demo (muziek)|demo's]] te geven, gaf The Who in het [[tijdschrift]] ''Rolling Stone'' in december 2005 aan een 24-daagse [[Europa (werelddeel)|Europese]] tournee – gevolgd door een wereldtournee – te willen geven in de zomer van 2006. Kort daarna werd aangekondigd dat het openingsconcert van de tournee op 17 juni op de Universiteit van [[Leeds (album van The Who)|Leeds]] zou plaatsvinden. Op dezelfde plaats waar 36 jaar geleden het befaamde ''[[Live at Leeds (album van The Who)|Live at Leeds]]''-album werd opgenomen. De tickets voor deze show werden persoonlijk verkocht door de Leeds University Union (de studentenvereniging van de Leeds University), met een gelimiteerde verkoop van slechts twee tickets per persoon. Voordat het concert begon, onthulden Daltrey en Townshend een blauwe plaquette om ''"Live at Leeds"'' te herdenken. De show was zo langverwacht dat de [[British Broadcasting Corporation|BBC]] er een complete uitzending van maakte. Dit gebeurde zowel de dag van het concert als de dag erna. De shows bestonden onder andere ook uit interviews die na het concert gehouden werden met mensen uit het publiek.

Het optreden op de Leeds University en de shows die hierop volgden zijn de eerste optredens die de band geeft sinds hun laatste wereldtournee uit 2004 en het korte optreden op [[Live 8]] in 2005. The Who heeft [[Europa (werelddeel)|Europese]] landen aangedaan zoals: [[Verenigd Koninkrijk|Groot-Brittannië]], [[Spanje]], [[Duitsland]] en [[Zwitserland]]. Ook [[België]] werd dit jaar op een bezoek getrakteerd.
Op 30 juni stond het plaatsje [[Werchter]] op de tweede dag (van de vier) van het [[festival]] [[Rock Werchter]] in vuur en vlam en konden vele duizenden toeschouwers genieten van een ruim anderhalf uur durend slotconcert.<ref>The Who op Rock Werchter, whonederland.web-log.nl</ref> Op 2 juli werd de tweede dag van ''Hyde Park Calling'', een concert om de twintigste verjaardag van het [[Hard Rock Cafe]] te vieren ook door hen afgesloten. Tijdens dit festival werden er opnamen geschoten voor het Britse televisieprogramma ''[[Top Gear (2002)|Top Gear]]''. Zij waren [[roadie]]s van de band en zij zouden bestelbusjes gaan testen. Hun missie (namelijk zo veel mogelijk koffers verplaatsen) mislukte, aangezien The Who zo'n duizend koffers heeft en dat de drie busjes waarin zij reden er samen slechts negen konden verwerken.

Verder sloot The Who een tournee door [[Noord-Amerika]] af, die had geduurd van september tot december en van februari tot maart.<ref>http://www.thewhotour.com</ref> Een Europese tournee eindigde in [[Helsinki]].

De shows van de hele tournee door het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten werden uitgezonden op internet en achteraf uitgegeven (''[[Encore Series 2006]]''). [[Streaming media|Video streaming]]-bedrijf ''Streaming Tank'' is gevraagd om de concerten uit te zenden, gesteund door het technische team van [[The Lord of the Rings (films)|de trilogie van ''Lord of the Rings'']]. Dit is de eerste poging door welke band dan ook om hele shows over het internet uit te zenden, sinds ''The Vegas Job'' in oktober 1999. De meeste Europese tours werden op internet voorgegaan door een aflevering van ''In The Attic'', een internet-"televisieprogramma", gepresenteerd door Townshends vriendin Rachel Fuller en Michael Cuthbert.

''Sirius Satellite Radio'' runde een 24-uurs radiokanaal gewijd aan The Who. Dit kanaal liep vanaf 21 september 2006, tot 31 maart 2007. Het kanaal zond onder andere zeldzame opnames, interviews, en uitzendingen van concerten uit.

Op 3 oktober 2006 gaf iTunes twee singles van ''[[Endless Wire]]'' uit: ''Tea & Theatre'' (gespeeld als afsluiting van de Noord-Amerikaanse concerten) en ''It's Not Enough''. Tevens werd The Who in oktober van datzelfde jaar als eerste band geëerd met een ''Freddie Mercury Lifetime Achievement in Live Music Award'' (die voortaan jaarlijks zal worden uitgereikt) tijdens de Vodafone Live! Music Awards.

Zak Starkey werd door Pete Townshend uitgenodigd om volledig en officieel lid te worden van The Who. Deze gaf Townshend aan dat het voor hem niet per se nodig was, waarop Townshend hem meldde dat de "deur altijd open zou staan".

Tijdens de tournee van 2007 werd toetsenist [[John Bundrick|John "Rabbit" Bundrick]] vervangen door zijn [[technicus]], [[Brian Kehew]]. Bundrick zat tussen oktober en december 2006 thuis bij zijn zieke vrouw, die hij daar verzorgde. In april dit jaar overleed Sue Bundrick na een lang ziekbed.<ref>[https://web.archive.org/web/20070819234716/http://petetownshend-whohe.blogspot.com/2007/04/sue-bundrick.html Pete Townshends memoires over Sue Bundrick op zijn weblog]</ref> Verder liep niet alles volgens plan bij Roger Daltrey, want hij liep een virusinfectie op, waardoor verschillende shows afgezegd en verplaatst moesten worden.<ref>''The Who breekt concert af'' - Algemeen Dagblad, 16 maart 2007</ref> Desalniettemin, de adviezen van niet minder dan drie artsen waren positief, waardoor de rest van de tournee gewoon kon doorgaan.<ref>[https://web.archive.org/web/20070812061307/http://whonederland.web-log.nl/whonederland/2007/03/roger_heeft_een.html 'Virusinfectie voor Roger Daltrey']</ref><ref>[https://web.archive.org/web/20070403025932/http://petetownshend-whohe.blogspot.com/2007/03/little-rock-and-rest-of-tour.html 'Little Rock and the rest of the tour']</ref>

Op 8 februari 2007 publiceerden Townshend en Daltrey op hun commerciële website<ref>[https://web.archive.org/web/20070928102237/http://www.thewhotour.com/news/news.php?uid=272 Het artikel] op [http://www.thewhotour.com/ TheWhoTour.com], website die informatie verschaft over optredens van The Who</ref> de plaatsen die zij in de zomer van 2007 aandeden tijdens hun wereldtournee. Naast tal van andere Europese steden, werden ook [[Ahoy Rotterdam|Ahoy]] in [[Rotterdam]]<ref>a. Het concert in Ahoy, whonederland.web-log.nl<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;b.[https://web.archive.org/web/20080420222813/http://www.parool.nl/muziek/2007/artikelen/060607-who.html "The Who nog steeds overtuigend" – Het Parool]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;c."Best-of show van The Who" – OOR<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;d.[https://web.archive.org/web/20071214152030/http://www.volkskrant.nl/kunst/article433200.ece/Een_siddering_gaat_door_de_zaal_na_openingsriff_van_Townshend "Een siddering gaat door de zaal na openingsriff van Townshend" – Volkskrant]</ref> en de Lotto Arena ([[Sportpaleis (Antwerpen)|Sportpaleis]])<ref>Whonederland.web-log.nl</ref> in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] met een bezoek vereerd.<ref>''The Who naar Ahoy'' - Algemeen Dagblad, 8 februari 2007</ref> De wereldtournee werd op 9 juli in [[Helsinki]], [[Finland]] afgesloten.<ref>[https://web.archive.org/web/20070928102245/http://www.thewhotour.com/news/press.php?uid=303 De aankondiging] op TheWhoTour.com</ref>

Op 15 september 2007 ging in [[Canada]] de nieuwe documentaire van The Who, getiteld ''Amazing Journey: The Story of The Who'' in première op het filmfestival in [[Toronto]].<ref>[https://web.archive.org/web/20090112055451/http://whonederland.web-log.nl/whonederland/2007/09/eerste_reacties.html "Amazing Journey" in première] op whonederland.web-log.nl</ref> Voordat de film op 6 november in Engeland in première ging,<ref>[https://web.archive.org/web/20090111201344/http://whonederland.web-log.nl/whonederland/2007/11/amazing_journey.html "Amazing Journey" in première in Londen] op whonederland.web-log.nl</ref> werd het voorvertoond op [[VH1]]. De dvd-set bestaat uit onder andere interviews met Roger Daltrey, Pete Townshend, [[The Edge (U2)|The Edge]] ([[U2 (band)|U2]]), [[Eddie Vedder]], [[Gordon Sumner|Sting]] en [[Noel Gallagher]]. De documentaire omvat een hoop materiaal dat nog niet in andere documentaires werd getoond, waaronder het befaamde optreden uit 1970 op de [[Leeds University]] en een optreden uit 1964 in het Railway Hotel, toen ze nog bekend waren als de High Numbers.

In 2008 en 2009 toerde The Who door [[Azië (werelddeel)|Azië]] en [[Australië (land)|Australië]]. In 2010 voerden ze met medewerking van onder andere [[Eddie Vedder]] en [[Tom Meighan]] een nieuwe editie van ''Quadrophenia'' uit in de [[Royal Albert Hall]]. Tijdens de sluitingsceremonie van de [[Olympische Spelen 2012|Olympische Spelen van Londen]] in 2012 gaven ze acte de présence met een medley van oude nummers. In 2015 vierden ze met hun tournee ''The Who Hits 50!'' het vijftigjarige bestaan van de band.

{{Panorama|The Who 2007 -1-.JPG|600px|The Who live in Ahoy' Rotterdam (5 juni 2007)}}

== Disco- en videografie ==
{{Zie ook|Voor meer gedetailleerde informatie, zie [[Discografie van The Who]].}}
<small>''Sommige albums zijn niet (alleen) muzikaal, maar (ook) uitgegeven als [[video]] of [[dvd]]. Een voorbeeld hiervan is: "[[Live at the Royal Albert Hall (The Who)|Live at the Royal Albert Hall]]".''</small>

{|
| width="50%" valign="top" |
=== Albums ===
==== Studioalbums ====
* 1965 · ''[[My Generation]]''
* 1966 · ''[[A Quick One]]''
* 1967 · ''[[The Who Sell Out]]''
* 1969 · ''[[Tommy (rockopera)|Tommy]]''
* 1971 · ''[[Who's Next (album)|Who's Next]]''
* 1973 · ''[[Quadrophenia (rockopera)|Quadrophenia]]''
* 1975 · ''[[The Who by Numbers]]''
* 1978 · ''[[Who Are You]]''
* 1981 · ''[[Face Dances]]''
* 1982 · ''[[It's Hard]]''
* 2006 · ''[[Endless Wire]]''
* 2010 · ''[[Floss (album)|Floss]]''
* 2019 · ''[[WHO (album)|WHO]]''

==== Livealbums ====
* 1970 · ''[[Live at Leeds (album van The Who)|Live at Leeds]]'' 
* 1979 · ''[[The Kids Are Alright (soundtrack)|The Kids Are Alright]]''
* 1984 · ''[[Who's Last]]''
* 1990 · ''[[Join Together (livealbum)|Join Together]]''
* 1996 · ''[[Live at the Isle of Wight Festival 1970]]''
* 1999 · ''[[BBC Sessions (The Who)|BBC Sessions]]''
* 2000 · ''[[Blues to the Bush]]''
* 2002 · ''[[Encore Series 1994]]''
* 2003 · ''[[Live at the Royal Albert Hall (The Who)|Live at the Royal Albert Hall]]''
* 2004 · ''[[Encore Series 2004]]''
* 2006 · ''[[Live from Toronto]]''
* 2006 · ''[[Encore Series 2006]]''
* 2012 · ''[[The Who Live At Hull 1970]]''
* 2018 · ''[[The Who Live At The Fillmore East 1968]]''

==== Periodeverzamelingen ====
* 1968 · ''[[Magic Bus: The Who on Tour]]''
* 1971 · ''[[Meaty Beaty Big and Bouncy]]''
* 1974 · ''[[Odds and Sods]]''
* 1982 · ''[[Join Together (verzamelalbum)|Join Together]]''
* 1994 · ''[[Thirty Years of Maximum R&B]]'' (4&nbsp;cd's)
* 2004 · ''[[Then and Now]]''

==== Compilaties ====
* 1981 · ''[[Hooligans (The Who)|Hooligans]]''
* 1983 · ''[[Who's Greatest Hits]]''
* 1996 · ''[[My Generation: The Very Best of The Who]]''
* 2002 · ''[[The Ultimate Collection (The Who)|The Ultimate Collection]]''

==== Videografie ====
* 1975 · ''[[Tommy (film)|Tommy]]'' ([[Film (cinematografie)|film]])
* 1979 · ''[[Quadrophenia (film)|Quadrophenia]]'' (film)
* 1979 · ''[[The Kids Are Alright (film)|The Kids Are Alright]]'' ([[rockumentary]])
| width="50%" valign="top" |
=== Singles ===
* 1964 · ''Zoot Suit'' / ''I'm the Face'' (als The High Numbers)
* 1965 · ''[[I Can't Explain]]'' / ''Bald Headed Woman''
* 1965 · ''[[Anyway, Anyhow, Anywhere]]'' / ''Daddy Rolling Stone''
* 1965 · ''[[My Generation (nummer)|My Generation]]'' / ''Shout and Shimmy''
* 1966 · ''[[Substitute (The Who)|Substitute]]'' / ''Circles''
* 1966 · ''A Legal Matter'' / ''Instant Party''
* 1966 · ''[[The Kids Are Alright (nummer)|The Kids Are Alright]]'' / ''The Ox''
* 1966 · ''La La La Lies'' / ''The Good's Gone''
* 1966 · ''I'm a Boy'' / ''In the City''
* 1966 · ''[[Happy Jack]]'' / ''I've Been Away''
* 1967 · ''[[Pictures of Lily]]'' / ''Doctor, Doctor''
* 1967 · ''[[The Last Time]]'' / ''[[Under My Thumb]]''
* 1967 · ''[[I Can See for Miles]]'' / ''Someone's Coming''
* 1968 · ''Dogs'' / ''Call Me Lightning''
* 1968 · ''[[Magic Bus (lied)|Magic Bus]]'' / ''Dr. Jekyll and Mr. Hyde''
* 1969 · ''[[Pinball Wizard]]'' / ''Dogs Part Two''
* 1969 · ''[[Go to the Mirror!]]'' / ''Sally Simpson''
* 1970 · ''The Seeker'' / ''Here for More''
* 1970 · ''[[Summertime Blues]]'' / ''[[Heaven and Hell (The Who)|Heaven and Hell]]''
* 1970 · ''[[See Me, Feel Me]]'' / ''[[Overture (The Who)|Overture from Tommy]]''
* 1971 · ''[[Won't Get Fooled Again]]'' / ''I Don't Even Know Myself''
* 1971 · ''Let's See Action'' / ''When I Was a Boy''
* 1971 · ''[[Baba O'Riley]]''
* 1972 · ''Join Together'' / ''Baby Don't You Do It''
* 1972 · ''Relay'' / ''Waspman''
* 1973 · ''[[5:15]]'' / ''Water''
* 1975 · ''[[Squeeze Box]]'' / ''Success Story''
* 1978 · ''[[Who Are You (nummer)|Who Are You]]'' / ''Had Enough''
* 1981 · ''[[You Better You Bet]]'' / ''The Quiet One''
* 1981 · ''Don't Let Go the Coat'' / ''You''
* 1982 · ''Athena'' / ''A Man Is a Man''
* 1984 · ''Twist & Shout'' (live) / ''I Can't Explain'' (live)
* 2004 · ''Real Good Looking Boy'' / ''Old Red Wine''
* 2006 · ''[[Wire & Glass]]'' / ''Mirror Door''
* 2006 · ''It's Not Enough'' (iTunes Download Single)
* 2006 · ''Tea & Theatre'' (iTunes Download Single)

==== [[Extended play|Ep's]] ====
* 1966 · ''Ready Steady Who!'' ep
:::''Disguises'' / ''Circles'' / ''Batman'' / ''Bucket T'' / ''Barbara Ann''
* 1970 · ''Tommy'' ep
:::''Overture'' / ''Christmas'' / ''I'm Free'' / ''See Me Feel Me''
* 2006 · ''[[Wire & Glass]]'' / ''Mirror Door''
|}

== Populariteit ==
=== Invloed op andere bands ===
[[Bestand:Led Zeppelin 2007.jpg|thumb|left|300px|[[Led Zeppelin]]]]
The Who is een van de [[rockband]]s die een enorme invloed heeft gehad op hun genre.<ref>[http://www.britannica.com/eb/article-9100454 Encyclopedia Britannica.]</ref> De agressieve muziek, die gemaakt werd door powertrioformatie Townshend, Entwistle en Moon (met Daltrey als toegevoegde leadzanger), werd al snel geïmiteerd en gebruikt door [[band (muziek)|bands]] als [[Cream]], [[Jimi Hendrix#The Jimi Hendrix Experience|The Jimi Hendrix Experience]], [[Led Zeppelin]], [[Rush (band)|Rush]], [[The Jam]] en bijna alle [[punkrock|punk]]- en [[grunge]]bands.

De vroege muziekstijl en -houding van The Who was min of meer een verpersoonlijking van wat later bekend zou worden als [[punkrock]] in het midden van de [[1970-1979|jaren zeventig]]. The Who was een groot voorbeeld voor punkrockbands als [[The Clash]], [[The Ramones]], [[Sex Pistols]], voor protopunk-bands als [[MC5]] en zelfs voor de hedendaagse [[poppunk]]bands als [[Green Day]]. De met [[Synthesizer (muziekinstrument)|synthesizer]] overladen nummers van ''Who's Next'' waren van grote invloed op de [[New wave (muziekstijl)|newwavemuziek]] en de [[synthipop]].

Met de vroege [[Mod (subcultuur)|modjaren]] van The Who voorziet de band de meeste, zo niet alle grote bands tijdens de [[Britpop]]rage in het midden van de [[1990-1999|jaren negentig]] van inspiratie. Bekende namen zoals [[Blur]], [[Oasis (band)|Oasis]], [[Stereophonics]] en [[Ash (band)|Ash]] putten veel inspiratie in het werk van The Who, waardoor deze van grote invloed was op deze bands.

The Who wordt toegeschreven dat zij een van de bedenkers zijn van het [[fenomeen]] "[[rockopera]]". Tevens zijn zij de makers van een van de eerste [[conceptalbum]]s. Volgend in ''[[Tommy (rockopera)|Tommy's]]'' voetstappen zijn bijvoorbeeld [[David Bowie]]s ''[[The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars]]'' en de [[Pink Floyd]] albums ''[[The Dark Side of the Moon]]'', ''Animals'' en bovenal ''[[The Wall (album)|The Wall]]''. Recentelijk werd het 'rockopera'-idee door [[The Flaming Lips]] en [[Green Day]] nieuw leven ingeblazen in respectievelijk ''Yoshimi Battles the Pink Robots'' en ''American Idiot''. De Nederlandse band [[DI-RECT]] gaf negentig optredens in Nederlandse en Belgische theaters met [[Di-rect doet Tommy]], met Nederlandse vertalingen van alle nummers door [[Jan Rot (zanger)|Jan Rot]], en bracht een gelijknamige cd uit.

''[[My Generation (nummer)|My Generation]]'' is waarschijnlijk het meest [[cover (muziek)|gecoverde]] nummer van The Who. Zo gaven [[Iron Maiden]], Green Day en [[Oasis (band)|Oasis]] en [[Patti Smith]] covers van het nummer uit. Oasis gebruikte het nummer zelfs als afsluiter van de setlist van hun wereldtournee van 2005. Verder coverde David Bowie de nummers ''[[I Can't Explain]]'', ''[[Pictures of Lily]]'' en ''[[Anyway, Anyhow, Anywhere]]'', gebruikten de [[Sex Pistols]] ''[[Substitute (The Who)|Substitute]]'' in hun eerdere concerten, maakt [[The Clash]] gebruik van het ''I Can't Explain''-riffje in de nummers ''Clash City Rockers'' en ''Guns on the Roof'' en gaf [[Pearl Jam]] optredens met de nummers ''[[Baba O'Riley]]'' en ''[[The Kids Are Alright (nummer)|The Kids Are Alright]]'' tijdens hun tournee in de [[1990-1999|jaren negentig]] en later. Overigens heeft [[Pearl Jam]] ooit veel meer Who-songs gespeeld, waaronder ''Leaving Here'' en ''Blue, Red, & Grey''. Pearl Jam maakte bekend ''[[Love, Reign o'er Me]]'' te zullen coveren voor de film ''[[Reign Over Me]]'' met [[Adam Sandler]]. [[Van Halen]] coverde ''[[Won't Get Fooled Again]]'' op hun livealbum ''Live: Right Here, Right Now'' uit 1993 en beschreef het als "A tribute to The Who" ("een hommage aan The Who"). In 1995 coverde Phish ''[[Quadrophenia (rockopera)|Quadrophenia]]'' voor hun tweede jaarlijkse [[Halloween]]-concerttraditie van het in zijn geheel opvoeren van een muziekalbum van een andere band. Het optreden werd later uitgegeven onder de titel ''Live Phish Volume 14''. Ten slotte coverden de bands [[Grateful Dead]] en [[Nirvana (Amerikaanse Grunge-band)|Nirvana]] ''[[Baba O'Riley]]'' in de vroege jaren negentig.

De muziek van The Who wordt nog steeds enorm vaak opgevoerd door veel verschillende ''Tributebands'', zoals The Wholigans, Who's Next USA, BARGAIN, The Relay, en The OHM, in de [[Verenigde Staten]] en Who's Next UK en Who's Who in het [[Verenigd Koninkrijk]].

=== Hitlijsten ===
==== Albums ====
{{Tabel Nederlandse Album Top 100}}
|-
|align="left"|''[[Live at Leeds (album van The Who)|Live at Leeds]]''||16-05-1970||04-07-1970||5||25|| [[Livealbum]]
|-
|align="left"|''[[Tommy (rockopera)|Tommy]]''||23-05-1969||19-12-1970||14||14||
|-
|align="left"|''The Who & The Jimi Hendrix Experience''||1970||09-01-1971||31||12|| met [[Jimi Hendrix|Jimi Hendrix Experience]] /<br />[[Verzamelalbum]]
|-
|align="left"|''[[Who's Next (album)|Who's Next]]''||25-08-1971||11-09-1971||4||12||
|-
|align="left"|''[[Quadrophenia (rockopera)|Quadrophenia]]''||19-10-1973||15-12-1973||17||6||
|-
|align="left"|''[[The Who by Numbers]]''||03-10-1975||18-10-1975||30||7||
|-
|align="left"|''[[Who Are You]]''||18-08-1978||26-08-1978||18||10||
|-
|align="left"|''[[Face Dances]]''||16-03-1981||28-03-1981||6||15||
|-
|align="left"|''[[It's Hard]]''||04-09-1982||18-09-1982||30||4||
|-
|align="left"|''Who's Better, Who's Best''||1988||09-01-1988||40||4||
|-
|align="left"|''[[Live at the Royal Albert Hall (The Who)|Live at the Royal Albert Hall]]''||2003||19-07-2003||95||1||
|-
|align="left"|''[[Endless Wire]]''||30-10-2006||04-11-2006||77||2||
|}

{{Tabel Vlaamse Ultratop 50 Albums}}
|-
|align="left"|''[[Endless Wire]]''||2006||18-11-2006||81||2||
|}

==== Singles ====
{{Tabel Nederlandse Single Top 40}}
|-
|align="left"|''[[Anyway, Anyhow, Anywhere]]''||21-05-1965||17-07-1965||28||4||
|-
|align="left"|''[[My Generation (nummer)|My Generation]]''||05-11-1965||20-11-1965||5||16|| Nr. 7 in de [[Single Top 100]]
|-
|align="left"|''[[Substitute (The Who)|Substitute]]''||04-03-1966||09-04-1966||3||14|| Nr. 2 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''A Legal Matter''||1966||23-04-1966||22||6|| Nr. 20 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[I'm a Boy]]''||1966||24-09-1966||5||10|| Nr. 6 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[Happy Jack]]''||1966||24-12-1966||6||10|| Nr. 5 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[Pictures of Lily]]''||22-04-1967||20-05-1967||4||10|| Nr. 5 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[The Last Time]] / [[Under My Thumb]]''||1967||30-09-1967||tip18||-||
|-
|align="left"|''[[I Can See for Miles]]''||1967||18-11-1967||28||4||
|-
|align="left"|''Mary Anne with the Shaky Hand''||1968||17-02-1968||tip15||-||
|-
|align="left"|''Call Me Lightning''||1968||18-05-1968||38||3||
|-
|align="left"|''Dogs''||1968||13-07-1968||tip3||-||
|-
|align="left"|''[[Pinball Wizard]]''||07-03-1969||05-04-1969||12||7|| Nr. 12 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''I'm Free''||1969||23-08-1969||23||5|| Nr. 20 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[The Seeker]]''||1970||18-04-1970||17||7|| Nr. 15 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[Summertime Blues]]''||1970||22-08-1970||24||4|| Nr. 25 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[See Me, Feel Me]]''||1970||31-10-1971||3||14|| Nr. 2 in de Single Top 100 / ''[[Alarmschijf]]''
|-
|align="left"|''[[Won't Get Fooled Again]]''||25-06-1971||17-07-1971||11||5|| Nr. 8 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[Baba O'Riley]]''||1971||23-10-1971||13||7|| Nr. 11 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''Let's See Action''||1971||11-12-1971||28||4|| Nr. 25 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[Behind Blue Eyes]]''||1972||22-04-1972||34||2||
|-
|align="left"|''Join Together''||1972||08-07-1972||27||5||
|-
|align="left"|''Relay''||1973||03-02-1973||28||4|| Nr. 29 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[Who Are You (nummer)|Who Are You]]''||1978||12-08-1978||tip14||-|| Nr. 44 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''[[You Better You Bet]]''||27-02-1981||28-03-1981||9||10|| Nr. 12 in de Single Top 100
|-
|align="left"|''Don't Let Go the Coat''||1981||13-06-1981||tip17||-||
|}

{{Tabel Vlaamse Ultratop 50 Singles}}
|-
|align="left"|''[[The Seeker]]''||1970||-|||||| Nr. 25 in de [[VRT Top 30|Radio 2 Top 30]]
|-
|align="left"|''[[See Me, Feel Me]]''||1970||-|||||| Nr. 6 in de Radio 2 Top 30
|-
|align="left"|''[[Baba O'Riley]]''||1971||-|||||| Nr. 26 in de Radio 2 Top 30
|-
|align="left"|''[[You Better You Bet]]''||1981||-|||||| Nr. 8 in de Radio 2 Top 30
|}

==== Radio 2 Top 2000 ====
{{Tabel Radio 2 Top 2000}}
|-
|align="left"|''[[A Legal Matter]]''||-||'''1649'''||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-
|-
|align="left"|''[[Baba O'Riley]]''||-||401||-||-||-||-||393||288||273||516||148||167||178||'''137'''||141||186||170||219||256||377||294||358||383||375||404
|-
|align="left"|''[[Behind Blue Eyes]]''||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||'''1507'''||1950||1952||1851||-||-||-||-
|-
|align="left"|''[[Happy Jack]]''||-||'''1099'''||1330||1834||1841||1711||1873||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-
|-
|align="left"|''[[I'm a Boy]]''||-||1720||'''1294'''||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-
|-
|align="left"|''[[My Generation (nummer)|My Generation]]''||'''211'''||385||344||377||339||445||512||589||627||497||396||448||482||444||475||635||695||886||1000||1564||1347||1749||1882||-||-
|-
|align="left"|''[[Overture (The Who)|Overture from Tommy]]''||356||376||'''214'''||303||327||511||435||399||566||422||362||408||435||776||851||1045||1245||1555||1613||1589||1273||1458||1694||1755||1842
|-
|align="left"|''[[Pictures of Lily]]''||'''1288'''||-||1373||1492||1497||1655||1924||-||1994||1935||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-||-
|-
|align="left"|''[[Pinball Wizard]]''||375||445||'''309'''||389||419||576||451||577||793||550||383||403||451||415||410||458||526||589||647||1060||912||1126||1154||1186||1229
|-
|align="left"|''[[See Me, Feel Me]]''||235||243||234||233||'''226'''||-||448||433||569||494||402||488||534||498||583||532||798||727||848||1433||1239||1437||1747||1641||1921
|-
|align="left"|''[[Substitute (The Who)|Substitute]]''||'''758'''||1004||784||1089||1118||1152||1047||1266||1303||1174||1327||1362||1492||1628||1691||1998||-||-||-||-||-||-||-||-||-
|-
|align="left"|''[[Who Are You (nummer)|Who Are You]]''||-||-||-||-||-||-||-||-||1246||-||1198||1232||1358||1175||'''1107'''||1368||1531||1901||-||-||-||-||-||-||-
|-
|align="left"|''[[Won't Get Fooled Again]]''||-||713||514||408||397||398||'''369'''||418||513||434||423||468||520||551||492||625||731||940||1059||1757||1471||1665||1774||1540||1755
|}

=== Dvd's ===
{| class="wikitable sortable" style="margin:0.5em 1em 0.5em 0; font-size: 85%; text-align:center;"
|-
!width=250 |'''Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30'''!!width="100"|'''Datum van<br />verschijnen'''!!width="100"|'''Datum van<br />binnenkomst'''!!'''&nbsp;Hoogste&nbsp;<br />positie'''!!'''&nbsp;Aantal&nbsp;<br />weken'''!!'''&nbsp;Opmerkingen&nbsp;'''
|-
|align="left"|''At Kilburn 1977''||2008||22-11-2008||23||2||
|-
|align="left"|''Live in Texas '75''||2012||13-10-2012||14||5||
|-
|align="left"|''Quadrophenia - Live in London''||2014||14-06-2014||3||12||
|-
|align="left"|''Live at Shea stadium 1982''||2015||04-07-2015||5||11||
|-
|align="left"|''Live in Hyde Park''||2015||28-11-2015||13||4||
|-
|align="left"|''Live at the Isle of Wight 2004 festival''||2017||10-06-2017||11||3||
|-
|align="left"|''Tommy - Live at the Royal Albert Hall''||2017||21-10-2017||4||5||
|}

=== Covers (incompleet) ===
{| class="wikitable"
!align="right" width="200" |Nummer
!align="right" width="200" |Artiest
!align="right" width="200" |Album
!align="right" width="150" |Jaar
|-
|align="center" |''The Acid Queen''
|align="center" |[[Tina Turner]]
|align="center" |''[[Acid Queen]]''
|align="center" |1975
|-
|align="center" |''[[Anyway, Anyhow, Anywhere]]''
|align="center" |[[David Bowie]] 
|align="center" |''Pin Ups''
|align="center" |1973
|-
|align="center" |''Armenia City in the Sky''
|align="center" |Bun E. Carlos
|align="center" |''Greetings from Bunezuela!''
|align="center" |2016

|-
|align="center" |''[[Baba O'Riley]]''
|align="center" |[[Pearl Jam]]<br />[[Grateful Dead]]<br />[[Nirvana (Amerikaanse band)|Nirvana]]<br />[[Blue Man Group]]<br />[[Gaslight Anthem]]<br />[[Dropkick Murphy's]]
|align="center" |''Live at the Gorge 05/06''<br />''Dick's Picks Volume 27''<br />-<br />-<br />-<br />-
|align="center" |2007<br />1992<br />-<br />-<br />-<br />-
|-
|align="center" |''[[Behind Blue Eyes]]''
|align="center" |[[Within Temptation]]<br />[[Limp Bizkit]]<br />[[Sheryl Crow]]<br />[[Lights (zangeres)|Lights]]
|align="center" |''Within Temptation Friday (Q-Music Belgium)''<br />''Results May Vary''<br />''Substitute: the Songs of the Who''
|align="center" |2012<br />2003<br />2001
|-
|align="center" |''[[I Can See for Miles]]''
|align="center" |[[Tina Turner]]<br/> Petra Haden
|align="center" |''[[Acid Queen]]''<br/>''Petra Haden Sings: The Who Sell Out''
|align="center" |1975<br/>2005
|-
|align="center" |''[[I Can't Explain]]''
|align="center" |[[David Bowie]]<br />[[Scorpions]]<br />[[Yvonne Elliman]]
|align="center" |''Pin Ups''<br />''The Best of Rockers 'n' Ballads''<br/>''Food of love''
|align="center" |1973<br />1990<br/>1973
|-
|align="center" |''[[The Kids Are Alright (nummer)|The Kids Are Alright]]''
|align="center" |[[Pearl Jam]]<br />[[Green Day]]<br />[[Goldfinger (band)|Goldfinger]]
|align="center" |''Substitute: the Songs of the Who''<br />Incidenteel concert<br />''Darrin's Coconut Ass''
|align="center" |2001<br />-<br />1999<br/>1973
|-
|align="center" |''Leaving Here''
|align="center" |[[Pearl Jam]]
|align="center" |''Lost Dogs''
|align="center" |2003
|-
|align="center" |''Love, Reign o'er Me''
|align="center" |[[Pearl Jam]]<br />[[Bettye LaVette]]
|align="center" |''Single''<br/>''The British Rock Songbook''
|align="center" |2007<br/>2010
|- 
|align="center" |''[[Magic bus]]''
|align="center" | [[Paul Weller]]
|align="center" |''Live Wood''
|align="center" | 1994
|-
|align="center" |''[[My Generation (nummer)|My Generation]]''
|align="center" |[[Iron Maiden]]<br />[[Green Day]]<br />[[Oasis (band)|Oasis]]<br />[[Pearl Jam]]<br />[[Patti Smith]]<br />[[McFly]]<br />[[Sweet]]<br />[[Hilary Duff]]<br />[[The Zimmers]]<br />[[DI-RECT]]
|align="center" |''Best of the B'Sides''<br />''Kerplunk!''<br />Single ''Little by Little'' <small>(Face B)</small><br />-<br />''Horses''<br />Single<br />''Desolation Boulevard''<br />''Hilary Duff'' <small>([[Japan]]se versie)</small><br />Single<br />''Discover''
|align="center" |2002<br />1992<br />2002<br />-<br />1974 <small>(heruitgifte in 1994)</small><br />2005<br />1974<br />2004<br />2007<br />2001
|-
|align="center" |''[[Pictures of Lily]]''
|align="center" |[[David Bowie]]
|align="center" |''Substitute: the Songs of the Who''
|align="center" |2001
|-
|align="center" |''The Real Me''
|align="center" |[[W.A.S.P.]]
|align="center" |''The Headless Children''
|align="center" |1989
|-
|align="center" |''The Seeker''
|align="center" |[[Rush (band)|Rush]]
|align="center" |''Feedback''
|align="center" |2004
|-
|align="center" |''[[Substitute (The Who)|Substitute]]''
|align="center" |[[The Ramones]]<br />The Oppressed<br />[[Sex Pistols]]
|align="center" |''Acid Eaters''<br />''Music For Hooligans''<br />''The Great Rock-'n-Roll Swindle''
|align="center" |1993<br />1996<br />1979
|- 
|align="center" |[[Tommy (rockopera)]]
|align="center" |[[The Smithereens]]<br/>[[DI-RECT]]
|''The Smithereens Play Tommy''<br/>''[[Di-rect doet Tommy]]''
|align="center" |2009<br/>2008
|-
|align="center" |''[[Who Are You (nummer)|Who Are You]]''
|align="center" |[[Stereophonics]]
|align="center" |''Substitute: the Songs of the Who''
|align="center" |2001
|-
|align="center" |''[[Won't Get Fooled Again]]''
|align="center" |[[Van Halen]]<br/>[[Richie Havens]]<br/>[[Pussy Riot]]
|align="center" |''Live: Right Here, Right Now''<br/>''Nobody left to crown''<br/>''Won't get fooled again''
|align="center" |1993<br/>2008<br/>2015

|-
|align="center" |''[[Pinball Wizard]]''
|align="center" |[[Elton John]]<br />[[McFly]]
|align="center" |''[[Tommy (film)|Tommy]]'' <small>(film)</small><br />''Greatest Hits dvd''
|align="center" |1975<br />2008 
|}

== Trivia ==
* Het eerste optreden in Nederland van The Who in zijn oorspronkelijkste bezetting vond plaats in een afgetrapte voetbalkantine in Den Haag – de latere danstent [[Marathon (Den Haag)|De Marathon]] – voor een publiek van 40 man op 21 september 1965.
* Het eerste optreden in België van The Who in zijn oorspronkelijke bezetting vond plaats in het Maloupark te Sint-Lambrechts-Woluwe op 20 mei 1967 ter gelegenheid van het derde Wolu City Festival.<ref>{{Citeer web |url=http://www.thewholive.net/concert/index.php?id=1876 |titel=The Who live in Woluwe, Saturday, 20. May 1967 |bezochtdatum=2023-05-19 |werk=www.thewholive.net}}</ref><ref name=":0">{{Citeer web |url=https://www.memoire60-70.be/Chronique_1966_1972/The_Who_en_Belgique.html |titel=CHRONIQUE 1966- 1972 |bezochtdatum=2023-05-19 |werk=www.memoire60-70.be}}</ref><ref>{{Citeer web |url=https://whoshaq.wordpress.com/2018/05/21/the-whomayhem-at-woluwe-1967/ |titel=The Who:Mayhem at Woluwe 1967 |datum=2018-05-21 |bezochtdatum=2023-05-20 |uitgever=whosaq (blog)}}</ref> Een langverwachte, en meermaals aangekondigde terugkeer van The Who naar België vond uiteindelijk pas vijf jaar later plaats, op 16 augustus 1972 in Vorst-Nationaal. [[Golden Earring]] verzorgde toen het door het publiek erg gesmaakte voorprogramma.<ref name=":0"/><ref>{{Citeer boek |titel=The Who- Live in Brussels 1972/08/16 |url=https://www.youtube.com/watch?v=CkDeHBW7f7Y |taal=nl-NL}}</ref>
* Vier nummers van The Who worden gebruikt voor de populaire televisieserie [[CSI: Crime Scene Investigation (televisieserie)|Crime Scene Investigation]].
** ''[[Who Are You (nummer)|Who Are You]]'' wordt gebruikt voor ''[[CSI: Crime Scene Investigation (televisieserie)|CSI: Crime Scene Investigation]]''
** ''[[Won't Get Fooled Again]]'' wordt gebruikt voor ''[[CSI: Miami (televisieserie)|CSI: Miami]]''
** ''[[Baba O'Riley]]'' is de titelsong van ''[[CSI: NY (televisieserie)|CSI: NY]]''
** ''[[I Can See for Miles]]'' wordt gebruikt voor ''[[CSI: Cyber]]''
:Het gebruik van deze nummers heeft gezorgd voor hoge populariteit onder de jongere generaties. Verschillende mensen zijn door CSI bekend geworden met de band.

* Keith Moon zou een belangrijke rol hebben gespeeld bij het vinden van een naam voor een andere bekende [[rockband]]: [[Led Zeppelin]]. Toen Led Zeppelin nog in haar kinderschoenen stond werd er gediscussieerd over een mogelijke opbouw van een [[Supergroep (muziek)|supergroep]], waarin Moon zelf de [[Drumstel|drums]] zou bespelen, John Entwistle of [[John Paul Jones (musicus)|John Paul Jones]] op de [[basgitaar]], de popster Donovan als [[zanger]] en [[Jimmy Page]] en [[Jeff Beck]] (beiden toen nog in [[The Yardbirds]]) als leden. Moon zei hierover dat de potentiële supergroep over zou gaan als een "lead zeppelin" ([[lood (element)|loden]] [[Zeppelin (luchtschip)|zeppelin]]).
* Hoewel niet met zekerheid vastgesteld, wordt vaak beweerd dat [[Animal (Muppet)|Animal]] van de Muppetshow gebaseerd is op het karakter en de uiterlijke kenmerken van Keith Moon<ref>{{Citeer web |url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4298548.stm |titel=Myers 'to play' Who's Keith Moon |datum=2005-09-30 |bezochtdatum=2023-06-12 |werk=BBC News}}</ref>.
* De [[Ouverture (muziekstuk)|ouverture]] van de rockopera ''[[Tommy (rockopera)|Tommy]]'' wordt door [[Radio 2 (Nederland)|Radio 2]] gebruikt als leadermuziek voor de jaarlijkse uitzending van de [[Top 2000 (Nederland)|Top 2000]] die plaatsvindt tussen Kerstmis en Oud en Nieuw.

== Zie ook ==
* [[Bezetting van The Who]]
* [[Discografie van The Who]]

== Externe links ==
{{Commonscatklein|The Who}}
{{Appendix|2=
* {{en}}[http://www.thewho.com/ Officiële website van The Who]
* {{Link MusicBrainz artist|id=9fdaa16b-a6c4-4831-b87c-bc9ca8ce7eaa|label=The Who}}
----
{{References||3}}
}}
{{Commonscat|The Who}}
{{Navigatie The Who}}
{{Etalage|7669157|2007|04|14}}

[[Categorie:The Who| ]]
[[Categorie:Kwartet|Who, The]]