Tom Petty

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Tom Petty and the Heartbreakers)
Tom Petty
Tom Petty in 2016.
Algemene informatie
Volledige naam Thomas Earl Petty
Alias Charlie T. Wilbury, Jr Muddy Wilbury
Geboren 20 oktober 1950
Geboorteplaats Gainesville
Overleden 2 oktober 2017
Overlijdensplaats Santa Monica
Land Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1976 - 2017
Genre(s) Rock-'n-roll, Rootsrock, Heartland rock, Southern rock, Bluesrock, Country
Beroep Singer-songwriter, Muzikant
Instrument(en) Gitaar, Mondharmonica, Piano, Slaginstrument, Basgitaar, Orgel, Klavecimbel, Drumstel
Label(s) Shelter Records, Backstreet Records, MCA Records, Warner Bros. Records, American Recordings, Reprise Records
Verwante artiesten Mudcrutch, The Heartbreakers, Traveling Wilburys, Stevie Nicks, Bob Dylan, Jeff Lynne, Grateful Dead
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Thomas Earl Petty (Gainesville (Florida), 20 oktober 1950Santa Monica (Californië), 2 oktober 2017) was een Amerikaans muzikant. In 1976 brak hij door met zijn band Tom Petty & the Heartbreakers. Zijn muzikale stijl wordt regelmatig vergeleken met die van Bob Dylan en Neil Young.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Beginperiode[bewerken | brontekst bewerken]

Tom Petty werd in 1950 geboren in Gainesville in de staat Florida. Op zijn zeventiende ging hij van school om zich aan te sluiten bij de band Mudcrutch. In deze band zaten ook de latere Heartbreakers-leden Mike Campbell (gitaar) en Benmont Tench (keyboard). Begin jaren zeventig ging de band uit elkaar, vlak nadat de groep een contract was aangeboden door Shelter Records.

Tom Petty trok hierna enige tijd van de ene band naar de andere, tot hij zich in 1975 aansloot bij Tench en Campbell, die inmiddels een samenwerking waren aangegaan met Ron Blair (basgitaar) en Stan Lynch (drums). Het vijftal noemde zichzelf The Heartbreakers. In 1976 kwam het album Tom Petty & the Heartbreakers uit. Hoewel de eerste single Breakdown een kleine hit werd, deed het album weinig in de Verenigde Staten. In het Verenigd Koninkrijk was het daarentegen een groot succes, mede doordat de band daar op tournee ging als openingsact voor Nils Lofgren. Na het Britse succes sloeg het album ook in Amerika aan. You're Gonna Get It, het tweede album uit 1978, was de eerste grote hit in hun thuisland.

Doorbraak[bewerken | brontekst bewerken]

Door overnames moesten Petty en the Heartbreakers in 1979 van label wisselen, en kwamen zo terecht bij Backstreet Records. Eind 1979 kwam het derde album uit, Damn the Torpedoes. Het album was een groot succes: het werd goed ontvangen bij zowel de critici als het grote publiek, en de band scoorde enkele hits.

In 1981 verscheen de opvolger van Damn the Torpedoes; Hard Promises. Ook produceerde Petty het comeback-album van Del Shannon en nam hij een zelfgeschreven duet op met Stevie Nicks. De Fleetwood Mac-zangeres was zo'n groot fan van The Heartbreakers dat ze deze sound wilde hebben voor haar eerste soloplaat. Het oorspronkelijke nummer dat Petty zou leveren besloot hij voor zichzelf te houden nadat Nicks tijdens het voorzingen spontaan de tweede stem pakte.

Na Long After Dark, het album uit 1982, verliet bassist Ron Blair de groep. Hij werd vervangen door Howie Epstein.

In 1985, drie jaar later, verscheen Southern Accents; op dit album, geproduceerd door Dave Stewart van de Eurythmics probeerde de band nieuwe genres uit. Ook ditmaal hield Petty een nummer voor zichzelf dat hij eigenlijk voor Stevie Nicks had geschreven. Don't Come Around Here No More werd mede dankzij de Alice in Wonderland-clip een hit.

Na dit album ging de band op tournee met Bob Dylan. Dylan speelde ook in het nummer "Jammin' Me" voor het album Let Me Up (I've Had Enough) uit 1987. Nadat dit album uitkwam, werd Petty's huis verwoest door een brand.

Nieuwe wegen[bewerken | brontekst bewerken]

In 1988 werd Petty lid van de Traveling Wilburys, een supergroep die ook bestond uit George Harrison, Roy Orbison, Bob Dylan en Jeff Lynne. Het jaar daarop bracht hij zijn eerste soloalbum uit, Full Moon Fever. Dit album werd geproduceerd door Lynne en bevatte onder andere de hit Free Fallin' (het openingsnummer). In 1991 keerde Petty terug naar The Heartbreakers. Met hen bracht hij het album Into the Great Wide Open uit.

In 1993 kwam de Greatest Hits-cd uit, met daarop twee nieuwe tracks, beide geproduceerd door Rick Rubin. Een van die tracks was Mary Jane's Last Dance. Voor dit nummer ontving de band in 1994 een MTV Video Music Award voor Best Male Video. In datzelfde jaar kwam Wildflowers uit, wat commercieel het grootste succes van de band werd. Stan Lynch was inmiddels producer geworden en dus moest er een vervanger worden gezocht. Ex-Nirvana-drummer Dave Grohl deed mee bij een televisie-optreden maar bedankte voor een vaste plek omdat hij bezig was met het eerste album van de Foo Fighters. De uiteindelijke keuze viel op Steve Ferrone (ex-Average White Band).

In 1996 maakte de band de soundtrack van de film She's the One, uitgebracht als Songs and Music from "She's the One". Daarna volgden Echo (1999), The Last DJ (2002) , Highway Companion (2006) en Mojo (uitgebracht op 11 juni 2010).

Tussendoor verscheen in 2008 het album Mudcrutch, dat werd opgenomen met de heropgerichte band van die naam (Petty met Randall Marsh, Tom Leadon, Mike Campbell en Benmont Tench).

Tom Petty 2012

In juli 2014 brachten Tom Petty and The Heartbreakers Hypnotic Eye in de wereld, een rockend album dat teruggrijpt naar de roots en tegelijkertijd erg modern aandoet. Hiermee revancheerde de band zich voor de tegenvallende reacties op Mojo uit 2010.[1]

Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

In 2017 ging de band uitgebreid op tournee ter gelegenheid van hun veertigjarig jubileum. Een week na deze tournee, in de ochtend van 2 oktober, kreeg Petty een hartstilstand in zijn huis in Malibu. Hij overleed 's avonds in een ziekenhuis in Santa Monica.[2] De uitvaartdienst was op 16 oktober 2017 in Lake Shrine, een spiritueel complex aan de rand van Los Angeles. Op 19 januari maakte de familie bekend dat Petty is overleden aan een overdosis medicatie. Hij slikte deze medicijnen vanwege meerdere lichamelijke klachten als longemfyseem, knieproblemen en een gebroken heup.[3][4]

Postuum[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn overlijden zijn er verschillende uitgaves verschenen van Petty's werk. Platenlabel Reprise Records kwam in 2018 met het verzamelalbum An American Treasure, met nummers van Petty, The Heartbreakers en Mudcrutch. Een jaar later verscheen het verzamelalbum The Best of Everything met werk van Petty, The Heartbreakers en Mudcrutch. Petty's familie en bandleden brachten in 2020 een heruitgave uit van Wildflowers, getiteld Wildflowers & All the Rest. Deze heruitgave bevat nummers die niet op de oorspronkelijke uitgave stonden, demo's, live-uitvoeringen en niet eerder uitgebracht werk. In 2021 verscheen Finding Wildflowers: Alternate Versions. In hetzelfde jaar werd Songs and Music from "She's the One" heruitgegeven voor Record Store Day.

Op 5 december 2023 publiceerde gameontwikkelaar Rockstar een trailer op YouTube voor GTA VI, een computerspel dat in 2025 zal uitkomen. Het nummer "Love Is a Long Road", afkomstig van het album Full Moon Fever (1989), diende als soundtrack voor de trailer. De trailer brak na één dag meerdere Guinness-records.[5] Als gevolg van de populaireit van de trailer steeg het aantal streams van 'Love Is a Long Road' op Spotify met 36.979% in vergelijking met de week vóór de publicatie van de trailer.[6]

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Solo[bewerken | brontekst bewerken]

Met Tom Petty and the Heartbreakers[bewerken | brontekst bewerken]

Met Traveling Wilburys[bewerken | brontekst bewerken]

Met Mudcrutch[bewerken | brontekst bewerken]

Hitlijsten[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Damn the Torpedoes 1979 17-05-1980 32 7 met The Heartbreakers
Full Moon Fever 29-04-1989 27-05-1989 43 13
Into the Great Wide Open 1991 13-07-1991 29 14 met The Heartbreakers
Greatest Hits 02-11-1993 13-11-1993 14 19 met The Heartbreakers / Verzamelalbum
Highway Companion 21-07-2006 29-07-2006 55 6
Mojo 11-06-2010 19-06-2010 60 2 met The Heartbreakers
Hypnotic Eye 25-07-2014 02-08-2014 22 2 met The Heartbreakers
An American Treasure 2018 06-10-2018 89 1 met The Heartbreakers
Wildflowers & All the Rest 2020 24-10-2020 24 1
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Highway Companion 21-07-2006 05-08-2006 72 3
Mojo 11-06-2010 19-06-2010 59 3 met The Heartbreakers
Hypnotic Eye 25-07-2014 02-08-2014 23 9 met The Heartbreakers
An American Treasure 2018 06-10-2018 50 7 met The Heartbreakers
The Best Of Everything - The Definitive Career Spanning Hits Collection 1976-2016 2019 09-03-2019 55 4 met The Heartbreakers
Wildflowers & All the Rest 2020 24-10-2020 14 2
Finding Wildflowers (Alternate Version) 2021 24-04-2021 120 1
Live at Fillmore 1997 2022 03-12-2022 81 2 met The Heartbreakers

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Refugee 1980 26-04-1980 21 7 met The Heartbreakers /
#24 in de Nationale Hitparade / #19 in de TROS Top 50
The Waiting 1981 23-05-1981 tip11 - met The Heartbreakers
Stop Draggin' My Heart Around 1981 25-07-1981 tip4 - met The Heartbreakers & Stevie Nicks /
#43 in de Nationale Hitparade / #37 in de TROS Top 50
Free Fallin' 1990 13-01-1990 tip11 - #61 in de Nationale Top 100
A Face in the Crowd 1990 21-07-1990 23 5 #25 in de Nationale Top 100
Mary Jane's Last Dance 1993 04-12-1993 35 3 met The Heartbreakers /
#26 in de Nationale Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Refugee 1979 12-04-1980 23 3 met The Heartbreakers
U Get Me High 30-06-2014 02-08-2014 tip44 - met The Heartbreakers

NPO Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
A Face in the Crowd - - - - - - - - 1773 - - 1889 1981 1039 1345 1689 - - 1561 - - - - - -
Free Fallin' - - - - - - - - - - - - - - - - 1845 - 763 1107 1148 1369 1133 1283 1326
I Won't Back Down - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1813 - - - - - -
Into the Great Wide Open (met The Heartbreakers) - - - - - - - - - - - - - - - 1842 - - 1562 1724 - - - - -
Learning to Fly (met The Heartbreakers) - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1278 1291 1378 1484 1459 1515 1608
Mary Jane's Last Dance (met The Heartbreakers) - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1158 1480 1575 1453 1574 1514 1570
Refugee (met The Heartbreakers) - - - - - - - 1736 1645 - 1841 1728 1651 1478 1437 1618 1944 - 1273 1821 - - - - -