Victor Simon

Victor Fernand Joseph Simon ( Carnières, 22 maart 1888 - ? 1972) was een Belgisch uitvinder.

De roerzeef

Zijn uitvinding is de heel bekende voedselmolen, roerzeef in Nederland (Passe vite in België). Onterecht soms toegeschreven aan de oprichter van Moulinex. De aanvraag van het octrooi gebeurde te Morlanwelz op 4 februari 1928 voor de snelle versnijding van groenten en andere. Op 8 juni van hetzelfde jaar werd er op de verbetering ook een octrooi aangevraagd.

Zijn vrouw hield een dagboek bij en daar werd volgende omschrijving teruggevonden.

« Il a vu le jour dans ma modeste cuisine de la maison d'école. Au cours de la soirée, je faisais la soupe pour le lendemain et j'écrasais les légumes avec un pilon de bois. Il m'arrivait de maugréer, car ce travail, effectué après une journée de classe et les heures de préparation et de correction, était assez pénible pour moi. La passoire en aluminium que j'employais pour cette opération avait les anses placées de telle manière qu'elle « jouait » dans le petit seau émaillé utilisé pour recevoir la soupe. Le soir mémorable de la découverte, je m'étais écriée : « Je ne comprends pas comment on n'ait pas encore inventé autre chose que ce maudit « pilon ». Mon mari me répondit « Je ne comprends pas comment on n'a pas encore trouvé autre chose ! ». Là-dessus, il fait un geste, esquisse un croquis dans son carnet de notes d'électricien, croquis que j'ai gardé précieusement et placé dans un cadre. Ce n'est pas sans un attendrissement mutuel que nous le regardons, quand il m'arrive de le sortir de sa cachette. Un appareil fut fabriqué à la main, par un artisan tôlier, Monsieur Richard Denis, et je l'essayai. Il fonctionnait parfaitement ! Enthousiasme du mari... et de l'épouse... qui décident de participer à la Foire commerciale de Bruxelles. Cinq cents commandes sont enregistrées, Comment va-t-on fabriquer ces appareils, alors que la machinerie n'existe pas encore ? »

Beurs van Brussel, een succes

Op de beurs van Brussel van 1928 werd de Passe-vite voor het eerst voorgesteld en te koop aangeboden. De stand was heel eenvoudig en ze hadden met moeite een dozijn toestellen kunnen klaarstomen. Het werd een groot succes en alles werd verkocht.

Uitbreiden

Het kleine atelier in de Polychêne straat 125 was te klein en dus werd er verhuisd naar een oude platinerie In de Brunehautstraat in Carnières. Men haalde toen de energie van een waterrad dat elke morgen op gang moest gezet worden.

Al snel moest men nog een uitbreiden en werd een grond gekocht in de Centenaire laan te Carnières (toen nog Sint-Elooisstraat) om er een fabriek op te bouwen. Op 31 mei 1929 werd het bedrijf "SIMON ET DENIS" boven de doopvont gehouden, samen met Richard Denis.

Concurrenten

Eenmaal de opstartfase gepasseerd, kende het bedrijf een grote bloei en fabriceerde meer dan 5 miljoen "passe-vites". Het bedrijf kreeg wel af te rekenen met veel namaak uit zowel binnen- als buitenland. Eén concurrerende firma had tegen het einde van het proces, 15 miljoen toestellen gemaakt.

Jarenlang werd voor de Belgische markt slechts één model gemaakt. Doch later kwam er een kleiner model voor de Franse markt en ook een voor de horeca met een stevig statief. Later volgenden nog raspen en een peterseliesnijder.

Op 6 maart 1978, 50 jaar na het eerste octrooi, werd de productie stopgezet door het faillissement.

Externe links

• Tous les détails de l'invention dans la biographie de l'auteur, avec les commentaires de Madame Simon.
• Le site consacré au Passe-vite
• Histoire de la technologie et des sciences appliquées en Wallonie [1]

Bronnen, noten en/of referenties