Walram IV van Nassau-Wiesbaden-Idstein
Walram IV | ||
---|---|---|
Tekening van het grafmonument voor Walram IV van Nassau-Wiesbaden-Idstein uit het Epitaphienbuch van Heinrich Dors, 1632
| ||
Graaf van Nassau-Wiesbaden-Idstein | ||
Regeerperiode | 1370–1393 | |
Mederegent | Gerlach II (tot 1386) | |
Voorganger | Adolf I | |
Opvolger | Adolf II | |
Huis | Nassau-Wiesbaden-Idstein | |
Vader | Adolf I van Nassau-Wiesbaden-Idstein | |
Moeder | Margaretha van Neurenberg | |
Geboren | 1348 of 1354 | |
Gestorven | 7 november 1393 | |
Begraven | Uniekerk, Idstein | |
Partner | Bertha van Westerburg | |
Religie | Rooms-Katholiek | |
Wapen van de Walramse Linie |
Walram IV van Nassau-Wiesbaden-Idstein (1348 of 1354[1] – 7 november 1393)[2][3][4][5][6] was graaf van Nassau-Wiesbaden-Idstein, een deel van het graafschap Nassau. Hij stamt uit de Walramse Linie van het Huis Nassau.
Biografie
Walram was de zesde zoon van graaf Adolf I van Nassau-Wiesbaden-Idstein en Margaretha van Neurenberg,[2][3][4][6] dochter van burggraaf Frederik IV van Neurenberg en Margaretha van Görz en Tirol.[2]
Walram volgde in 1370 zijn vader op, regeerde samen met zijn broer Gerlach II en na diens dood alleen.[2][3][6] Over het algemeen valt er weinig over zijn leven te zeggen; in de politieke gebeurtenissen van die tijd lijkt hij nooit gehandeld te hebben. Zelfs in de strijd die zijn broer Adolf sinds 1373 voerde om het bezit van het aartsbisdom Mainz, wordt zijn naam niet genoemd. Zijn naam wordt vermeld in de stichtingsoorkonde van de Ridderbond van het Leeuwengezelschap van 13 oktober 1379, maar over zijn verdere betrokkenheid is weinig bekend.[5]
Hoewel hij vaak in geldnood verkeerde, zoals blijkt uit de door hem voorgenomen verpandingen – zelfs van de stad Wiesbaden aan Keurmainz – probeerde hij anderzijds zijn graafschap uit te breiden door de aankoop van kleine gebiedsdelen.[5] Hij bouwde de Burcht Wallrabenstein bij Idstein.[6] Tussen 1386 en 1393 liet hij munten slaan in Wiesbaden en Idstein.[7] In 1389 was hij betrokken bij de vete van de stad Frankfurt am Main tegen de heren van Cronberg, hij werd op 14 mei in de Slag om Cronberg gevangengenomen, maar werd al snel weer vrijgelaten.[5]
Op 12 januari 1391, na de dood van zijn oom graaf Rupert van Nassau-Sonnenberg, sloot Walram een vergelijk met diens weduwe Anna van Nassau-Hadamar, die de terugkeer van de Burcht Sonnenberg aan de Walramse Linie van het Huis Nassau na haar dood verzekerde. Voor de ontwikkeling van de stad Wiesbaden schijnt hij bijzonder actief geweest te zijn; in 1393 verleende hij de stad een vrijheidsbrief.[5]
Walram overleed op 7 november 1393 en werd begraven in de Uniekerk te Idstein. De grafmonumenten voor hem en zijn echtgenote zijn verdwenen. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Adolf II.
-
De Burcht Idstein
-
De Uniekerk te Idstein
-
Ruïne van de Burcht Wallrabenstein
-
Tekening van het grafmonument voor Bertha van Westerburg uit het Epitaphienbuch van Heinrich Dors, 1632
Huwelijk en kinderen
Walram huwde in 1374[2][3][4][5][6] met Bertha van Westerburg († 24 maart 1418),[2] dochter van heer Johan van Westerburg.[2] Bertha werd begraven in de Uniekerk te Idstein.
Uit het huwelijk werden de volgende kinderen geboren:[2][3][4][6]
- Adolf (1386 – 26 juli 1426), volgde zijn vader op.
- Margaretha († na 1432), huwde op 27 augustus 1398 met graaf Hendrik VII van Waldeck-Waldeck († na 30 april 1442).
Voorouders
Externe link
- (en) Nassau op: Medieval Lands. A prosopography of medieval European noble and royal families, compiled by Charles Cawley.
Voorganger: Adolf I |
Graaf van Nassau-Wiesbaden-Idstein 1370–1393 |
Opvolger: Adolf II |
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Valéran III de Nassau op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Dek, A.W.E. (1970). Genealogie van het Vorstenhuis Nassau. Europese Bibliotheek, Zaltbommel.
- (de) Eichelman, Wolfgang (2017). Herrschaftliche und gräfliche Münzherren in Hessen. Gedanken und Betrachtungen zum Münzwesen der Häuser Falkenstein, Solms, Hanau, Eppstein, Königstein, Erbach, Ysenburg, Nassau und Waldeck. tredition GmbH, Hamburg, pp. 350. ISBN 978-3-7479-4243-1.
- (de) Sauer, Wilhelm (1896). Allgemeine Deutsche Biographie. Band 41. Duncker & Humblot, Leipzig, "Walram", pp. 1.
- (de) Schwennicke, Detlev (1978). Europäische Stammtafeln. Stammtafeln zur Geschichte europäischen Staaten. Neue Folge. Band I. J.A. Stargardt, Marburg.
- Vorsterman van Oyen, A.A. (1882). Het vorstenhuis Oranje-Nassau. Van de vroegste tijden tot heden. A.W. Sijthoff en J.L. Beijers, Leiden en Utrecht.
Voetnoten