Zonsverduistering van 26 februari 1979
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
De totale zonsverduistering van 26 februari 1979 trok veel over land en zee en was achtereenvolgens te zien in deze 11 deelgebieden : Oregon, Washington, Idaho, Montana, North Dakota, Saskatchewan, Manitoba, Ontario, Quebec, Nunavut en Groenland.[1][2]
Lengte[bewerken | brontekst bewerken]
Maximum[bewerken | brontekst bewerken]
Het punt met maximale totaliteit lag in Canada tussen de plaatsen Pauingassi en Pikangikum en duurde 2m48,9s.
Limieten[bewerken | brontekst bewerken]
| Fenomeen | Code | Tijdstip UTC |
|---|---|---|
| Eerste contact bijschaduw | P1 | 14:45:13.6 |
| Eerste contact kernschaduw | U1 | 16:07:15.6 |
| Kernschaduw compleet vanaf | U2 | 16:11:12.1 |
| Bijschaduw compleet vanaf | P2 | Niet |
| Maximum eclips | GE | 16:54:15.6 |
| Bijschaduw compleet t/m | P3 | Niet |
| Kernschaduw compleet t/m | U3 | 17:37:00.0 |
| Laatste contact kernschaduw | U4 | 17:40:55.0 |
| Laatste contact bijschaduw | P4 | 19:03:06.3 |
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- Zonsverduisteringen van 1971 t/m 1980
- Lijst van zonsverduisteringen
- Saros 120 zonsverduisteringserie
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- NASA Google map van deze verduistering
- NASA overzicht van alle verduisteringen
Bronnen, noten en/of referenties
|
