Naamrecht

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het naamrecht is het recht van een kind om, vanaf de geboorte, een naam te krijgen. Dit recht is opgenomen in artikel 7 van het Verdrag inzake de rechten van het kind en valt tevens binnen de reikwijdte van artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.[1]

In Nederland is het naamrecht opgenomen in de tweede titel van het eerste boek van het Burgerlijk Wetboek. De regeling met betrekking tot de registratie van de voor- en achternaam verschilt. De voornamen worden bij de geboorteaangifte opgegeven en in de geboorteakte opgenomen.[2] Voor de achternaam gelden afwijkende regels, waarbij de specifieke familieband doorslaggevend is.[3]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. K. Blankman, 'Personenrecht' (Hoofdstuk 4), in: W.M. Schrama & M.V. Antokolskaia (red.), Familierecht. Een introductie, Den Haag: Boom Juridische uitgevers 2014, p. 58.
  2. Zie artikel 1:4 BW.
  3. Zie artikel 1:5 BW.