Abilene-paradox
De Abilene-paradox is een paradox waarbij een groep mensen samen een besluit neemt dat tegengesteld is aan de voorkeur van elk van de individuen in de groep. Het betreft een gangbare fout in groepscommunicatie, waarbij elk lid ten onrechte van mening is dat zijn eigen voorkeur in strijd is met de voorkeur van de groep en daarom geen bezwaar maakt.
Oorsprong[bewerken | brontekst bewerken]
Het fenomeen werd beschreven door managementexpert Jerry B. Harvey in zijn artikel The Abilene Paradox: The Management of Agreement.[1] De naam van het fenomeen komt uit een anekdote in het artikel waarin Harvey het gebruikt ter verheldering van de paradox:
Op een hete middag tijdens een bezoek aan de schoonfamilie in Coleman (Texas) is de familie gezellig domino aan het spelen op de veranda, totdat Woudloper, de schoonvader, het voorstel doet naar Abilene [85 kilometer naar het noorden] te rijden voor het avondeten. Eve, de vrouw, zegt beleefd: "Klinkt als een geweldig idee." Haar man Philip voelt zich bezwaard, want de rit is lang en heet, maar denkt dat zijn voorkeur ingaat tegen de wens van de groep en zegt: "Klinkt als een goed idee, ik hoop maar dat je moeder geen bezwaar heeft, Eve." Annabel, de schoonmoeder zegt vervolgens: "Natuurlijk wil ik gaan. Ik ben in lange tijd niet in Abilene geweest."
De rit is warm, stoffig, en lang. Wanneer ze aankomen bij de cafetaria, is het eten net zo slecht als de rit. Ze komen vier uur later uitgeput weer thuis. Een van hen zegt formeel: "Het was toch wel een fantastische reis, of niet?" Annabel, de schoonmoeder, antwoordt: "Eigenlijk, was ik liever thuis gebleven, maar ik ging mee, omdat de andere drie zo enthousiast waren". De man Philip zegt: "Ik voelde me al bezwaard te gaan; ik ging alleen mee om jullie een plezier te doen." Eve antwoordt: "Ik ging mee omdat Woudloper het vroeg, zelf was ik nooit zo gek geweest in deze hitte een rit te gaan maken." Waarop Woudloper vertelt dat hij het plan bedacht had, omdat hij dacht dat de anderen zich verveelden.
De groep wordt stil, perplex dat ze samen besloten hadden een trip te maken die geen van hen wilde. Zij hadden elk liever comfortabel op de veranda gezeten, maar gaven dit niet toe, toen ze nog de tijd hadden om van de middag te genieten.
Groepsdenken[bewerken | brontekst bewerken]
Het verschijnsel is een vorm van groepsdenken. Het fenomeen is gemakkelijk te verklaren door de sociaal-psychologische theorieën van sociale overeenstemming en sociale cognitie, die bevestigen dat mensen meestal niet handelen in strijd met de trend binnen de groep. Ook kan worden waargenomen in de psychologie dat achter de verklaringen en handelingen vaak indirecte signalen en motieven verborgen liggen, vaak omdat de sociale belemmeringen personen ontmoedigen zich openlijk te uiten of hun verlangens na te streven.
De Abilene-paradox is gerelateerd aan het concept van groepsdenken in dat beide theorieën het waargenomen gedrag van groepen in de sociale context lijken te verklaren. De kern van de theorie is dat de groepen net zo veel problemen hebben in het beheer van hun overeenkomsten als in hun meningsverschillen.
Toepassing van de theorie[bewerken | brontekst bewerken]
De theorie wordt vaak gebruikt als hulp bij het uitleggen van extreem slechte zakelijke beslissingen, met name bij beslissingen die begeleid worden door het begrip "namens de commissie" of "de voorzitter".
Een techniek die genoemd wordt in de studie en/of opleiding van het management, en praktische begeleiding door consultants, is dat leden van de groep, wanneer de tijd rijp is voor een groep om beslissingen te nemen, elkaar moeten vragen: "Gaan we naar Abilene?" om te bepalen of hun beslissing rechtmatig gewenst is door de leden van de groep of slechts een gevolg is van dit soort groepsdenken.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|