Ambassadeur voor de vrede

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ambassadeur voor de vrede
Uitgereikt door Pax Christi Vlaanderen
Land Vlag van België België
Eerst uitgereikt 1999
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Mens & maatschappij

De Ambassadeur voor de vrede is een erkenning voor mensen en organisaties die zich inzetten voor vrede. Sinds 1999 reikt Pax Christi Vlaanderen deze prijs jaarlijks uit naar het voorbeeld van de Nobelprijs voor de Vrede.[1] Deze erkenning is niet te verwarren met de Ambassadeur van Vrede van de Nederlandse vredesorganisatie PAX.

Laureaten[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ambassadeur voor de vrede Toelichting
1999 Piet Chielens Vredesconcerten Passendale en het In Flanders Fields Museum
Tetty Rooze Opvang van vluchtelingen vanuit de Protestantse Kerk te Antwerpen
2000 Centrum voor Vredesethiek van de KU Leuven Fundamenteel onderzoek (Roger Burggraeve, Johan De Tavernier, Didier Pollefeyt & Bart Verbesselt)
Jozef & Tilly Hertsens–De Maesschalck Vluchtelingen Onthaal Sint-Niklaas (VLOS)
2001 Werkgroep Interreligieuze Dialoog Antwerpen (WIDA) Ontmoeting tussen groepen met uiteenlopende levensbeschouwingen
2002 Jef De Loof Artsen voor vrede vzw en het Vredeshuis in Aalst
Rik Beernaert & dienstencentrum Ter Dreve (Brugge) Kunstzinnig samenleven van mensen met mentale handicap
2003 Mohammed Achrak Bedaarde volkswoede in Borgerhout na moord op zijn zoon
Pat Patfoort De Vuurbloem vzw: praktische trainingen in geweldloze conflicthantering
2004 Linda Delva Limburgs Vluchtelingen Platform
Voor moeder aarde (directeur Pol D’Huyvetter) Milieu-organisatie met aandacht voor mensenrechten
2005 Virginie Vanhaecke Pax Christi Mechelen en actieve betrokkenheid in de Werkgroep integratie Vluchtelingen
Advocaten Zonder Grenzen (directeur Peter Van der Auweraert) Bescherming van fundamentele rechten van individuen en bevolkingsgroepen
2006 Jennie Vanlerberghe Vredesthema's in haar boeken en oprichting vrouwenhuis Istalif in Afghanistan
Mark Joly en Bernard de Cock Artistieke bijdrage rond muziek en vrede
2007 Luc Vansina Vredeswerk in het gebied van de Grote Meren via o.a. Memisa
Magda Van Damme & Etienne De Jonghe Pax Christi International
2008 Daniel Alliët Inzet voor mensen zonder papieren
Within Without Walls met inspirator Jan De Cock Menswaardiger bestaan voor gedetineerden
2009 Lieve Gelders Pax Christi Limburg, aandacht voor weerloze mens
Tom Sauer Wetenschappelijk pleidooi voor ontwapening
2010 Guy Poppe Kritische radio journalistiek
Solidariteitskoor Frappant Geëngageerde muziek voor vrede
2011 Christine Van Den Wyngaert Toprechter tegen onverdraagzaamheid
Gie Deboutte Bezieler van het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten
2012 Rudi Vranckx Genuanceerde buitenlandberichtgeving[2]
Hand in Hand tegen Racisme Strijd tegen discriminatie en racisme
Majd Khalifeh Eerste jongerenambassadeur
2013 Willem Vermandere Maatschappijkritische liederen
Jaklin Laporte Project pestjuffen om woede te uiten
2014 Vrouwen in ‘t Zwart Geweldloze vredesactie
Oona Wyns Actie tegen pesten
2015 Johan Swinnen & Mieke Standaert diplomaat en zijn echtgenote die zich inzetten voor wereldwijde dialoog[3]
burgerbeweging Hart boven Hard
2016 Jessika Devlieghere & Shadi Zmorrod
Peter Peene
Babs Mertens Jongerenambassadeur
2017 Kristin Verellen Circles (We have the choice)
Mohamed El Bachiri
Christophe Busch Kazerne Dossin
2018 Bleri Lleshi strijd tegen ongelijkheid en voor interculturaliteit[4]
Mariame Keita Jongerenambassadeur
2019 Brigitte Herremans Genuanceerde duiding bij de conflicten in het Midden-Oosten
Artsen zonder Grenzen Reddingsoperaties op de Middellandse Zee en oproepen tot een menselijker Europees migratiebeleid
2020 Hans Claus De Huizen als constructief alternatief voor het falend strafsysteem en bezieler van de 'Verklaring van 30 november' met zes krijtlijnen voor een leefbare wereld.
Mohamed Barrie Jongerenambassadeur voor bijdrage in het discriminatie-, dekolonisatie en (anti)racismedebat.
2021 Herman Van Goethem Hannah Arendt Instituut ter kennisuitwisseling rond stedelijkheid, diversiteit en burgerschap
Fernand Marechal en zijn vrijwilligersgroep priester in Zeebrugge voor de opvang van transmigranten

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]