Callum Hudson-Odoi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Callum Hudson-Odoi
Callum Hudson-Odoi (2021)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Callum James Hudson-Odoi
Geboortedatum 7 november 2000
Geboorteplaats Londen, Vlag van Engeland Engeland
Been Rechts
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Nottingham Forest
Rugnummer 14
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
2007–2017 Vlag van Engeland Chelsea
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2018–2023
2022–2023
2023–
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Duitsland Bayer Leverkusen
Vlag van Engeland Nottingham Forest
72(4)
14(0)
0(0)
Interlands **
2015–2016
2016–2017
2018
2018
2019–2021
2019–
Vlag van Engeland Engeland –16
Vlag van Engeland Engeland –17
Vlag van Engeland Engeland –18
Vlag van Engeland Engeland –19
Vlag van Engeland Engeland –21
Vlag van Engeland Engeland
2(0)
22(5)
2(1)
7(2)
9(4)
3(0)

* Bijgewerkt op 1 september 2023
** Bijgewerkt op 1 september 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Callum James Hudson-Odoi (Londen, 7 november 2000) is een Engels voetballer van Ghanese afkomst die doorgaans als aanvaller speelt. Hij verruilde Chelsea in juli 2023 voor Nottingham Forest. Hudson-Odoi debuteerde in 2019 in het Engels voetbalelftal.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Hudson-Odoi werd in 2007 opgenomen in de jeugdopleiding van Chelsea. Nadat hij vanaf augustus 2017 een aantal wedstrijden in Chelsea –21 speelde in het toernooi om de Football League Trophy, debuteerde hij op 28 januari 2018 in het eerste elftal. Dat won die dag met 3–0 van Newcastle United in de vierde ronde van de FA Cup. Hudson-Odoi viel in de 81e minuut in voor Pedro. Zijn debuut in de Premier League volgde drie dagen later. Toen viel hij in de 65e minuut in voor Davide Zappacosta tijdens een 0–3 nederlaag thuis tegen AFC Bournemouth. Hudson-Odoi behoorde vijf jaar tot de selectie van Chelsea, maar brak nooit door. Hij kwam in 2020/21 tot speeltijd in 23 competitierondes en in 2021/22 tot elf basisplaatsen. Dat waren zijn persoonlijke records. In alle andere seizoenen kwam hij minder in actie. Hij had zo wel een bescheiden bijdrage in het winnen van diverse grote prijzen. Zo won hij met Chelsea de Europa League in 2018/19 en de Champions League in 2020/21. Hij kwam in beide toernooien meermaals tot scoren. Chelsea verhuurde Hudson-Odoi gedurende seizoen 2022/3 aan Bayer Leverkusen, maar ook hier was hij een sporadische invaller.

Hudson-Odoi verliet Chelsea op 1 september 2023 definitief en tekende voor drie jaar bij Nottingham Forest, de nummer zestien van de Premier League in het voorgaande seizoen.

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2017/18 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 2 0 2 0 0 0 4 0
2018/19 10 0 4 1 9 4 23 5
2019/20 22 1 6 2 5 0 33 3
2020/21 23 2 7 1 7 2 37 5
2021/22 15 1 6 1 5 1 26 3
2022/23 Bayer Leverkusen Vlag van Duitsland Bundesliga 14 0 0 0 7 1 21 1
Totaal 86 4 25 5 33 8 144 17

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Hudson-Odoi maakte deel uit van verschillende Engelse nationale jeugdselecties. Hij nam met Engeland –17 deel aan zowel het EK –17 als het WK –17 van 2017. Hij bracht zijn ploeg in de EK-finale met 0–1 voor tegen Spanje –17, maar de wedstrijd eindigde in 2–2. Daarna wonnen de Spanjaarden de beslissende strafschoppenreeks. Hudson-Odoi en zijn ploeggenoten namen vijf maanden later revanche op datzelfde Spanje –17 door dat in de WK-finale met 5–2 te verslaan. Hij verzorgde de assists voor zowel de 3–2 als de 5–2, allebei van Phil Foden.

Hudson-Odoi debuteerde op 22 maart 2019 in het Engels voetbalelftal. Hij viel die dag in de 70ste minuut in voor Raheem Sterling tijdens een met 5–0 gewonnen kwalificatiewedstrijd voor het EK 2020, thuis tegen Tsjechië.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Chelsea
UEFA Champions League 1x 2020/21
UEFA Europa League 1x 2018/19
UEFA Super Cup 1x 2021
FIFA Club World Cup 1x 2021
FA Cup 1x 2017/18
Vlag van Engeland Engeland –17
FIFA WK onder 17 1x 2017